WASHINGTON – To gra znana większości ludzi: rzucasz obiekt na niewielką odległość i czekasz, jak twój radosny psi towarzysz skoczy, aby przechwycić i zwrócić pocisk, zachęcony słowami pochwały lub poklepaniem po głowie.

Takie sceny bez wątpienia rozgrywały się przez tysiąclecia, symbolizując niezachwianą więź przyjaźni między ludzkością a naszymi „najlepszymi przyjaciółmi”, odkąd psy zostały udomowione z ich wilczych przodków co najmniej 15 000 lat temu.

Ale nowe badanie w czasopiśmie iScience pokazuje, że niektóre wilcze szczenięta wiedzą również, jak grać w aportowanie, podważając długo utrzymywaną hipotezę, że zdolność do interpretowania subtelnych ludzkich wskazówek społecznych jest wyjątkowa dla psów i powstała w wyniku selektywnej hodowli.

Znalezisko zostało dokonane przypadkowo, ponieważ badacze w Szwecji poddali 13 wilczych szczeniąt urodzonych w trzech różnych miotach serii testów behawioralnych.

Zespół hodował wilcze i psie szczenięta od 10 dnia życia, aby odpowiedzieć na fundamentalne pytania o to, czym różnią się te dwa gatunki i co mają ze sobą wspólnego.

„Kiedy zobaczyłam pierwsze wilcze szczenię aportujące piłkę, dostałam gęsiej skórki — whoa, to niespodziewane,” powiedziała AFP. „Potem miałem dwa więcej robi to samo, a więc to było dość ekscytujące.”

Szczeniaki zostały poddane kolejnym próbom nagranym na wideo, w sumie trzy z 13 pokazujących zdolność do gry konsekwentnie, wszystkie z trzeciego miotu.

– Nowy element w układance –

To sugeruje, że choć rzadkie, zróżnicowanie wśród wilków w tak zwanym „zachowaniu kierowanym przez człowieka” było kluczowym czynnikiem w tym, które z nich zostały wybrane przez prehistorycznych ludzi do dalszej hodowli.

Hansen Wheat uważa, że znalezisko dodaje intrygujący „nowy element do układanki” do historii udomowienia psów, jednego z najstarszych i najbardziej znaczących partnerstw międzygatunkowych w historii ludzkości, a jednocześnie głęboko kwestionowanego obszaru badań.

Naukowcy nie zgadzają się co do wszystkiego, od kiedy dokładnie miało to miejsce, gdzie, jakie warunki doprowadziły do tego i jak to się stało: Czy zabłąkany szary wilk zbliżył się do ludzkiego obozu w poszukiwaniu resztek? Czy może nasi przodkowie łowcy-zbieracze porwali grupę szczeniąt?

W ostatnich latach badacze skupili się na różnicach genetycznych między psami i wilkami, aby spróbować dowiedzieć się, które markery są odpowiedzialne za różne cechy. .