Nie wiadomo, ile kobiet rocznie zapada na PID i prawdopodobnie często nie jest ona wykrywana. Najczęściej rozwija się u kobiet w wieku od 15 do 24 lat. Ryzyko rozwoju PID jest wyższe, jeśli miałaś:

• Dawną zmianę partnera seksualnego. Ryzyko wzrasta wraz z liczbą partnerów.
• Poprzedni epizod PID lub STI.
• Dawna aborcja.
• Dawna operacja lub zabieg na macicy.
• Wewnątrzmaciczne urządzenie antykoncepcyjne (spirala) lub system wewnątrzmaciczny założony niedawno.

Objawy

• Ból w dolnej części brzucha, zwanej obszarem miednicy, jest najczęstszym objawem PID. Może on wahać się od łagodnego do ciężkiego.
• Inne objawy, które mogą również wystąpić to:
  • Nieprawidłowe krwawienie z pochwy, które występuje w około 1 na 4 przypadki. Mogą to być miesiączki, które są cięższe niż zwykle, lub krwawienie między miesiączkami, lub krwawienie po odbyciu stosunku płciowego.
  • Ból podczas stosunku płciowego.
  • Nieprawidłowa wydzielina z pochwy.
  • Wysoka temperatura (gorączka).
  • Ból w dolnej części pleców.

Objawy mogą rozwijać się szybko. W ciągu kilku dni pacjent może stać się bardzo chory. Czasami objawy są łagodne i rozwijają się powoli. Na przykład, może wystąpić tylko łagodny ból brzucha, który może utrzymywać się przez kilka tygodni. W niektórych przypadkach nie występują żadne objawy i pacjent nie wie, że jest zarażony. Jednak nadal istnieje ryzyko powikłań, nawet jeśli na początku nie masz żadnych objawów.

Przyczyny

Infekcje przenoszone drogą płciową

Powszechną przyczyną PID są infekcje przenoszone drogą płciową (STI). Zarazki (bakterie) są przekazywane podczas uprawiania seksu. Chlamydia i rzeżączka są najczęściej spotykanymi przyczynami PID. Czasami występuje połączenie chlamydii i rzeżączki. Inny rodzaj bakterii o nazwie Mycoplasma genitalium jest również częstą przyczyną. Czasami bakterie te mogą znajdować się w szyjce macicy przez jakiś czas, nie powodując objawów. Kiedy przedostaną się one do macicy, pacjentka zaczyna czuć się źle. This is why you may develop PID weeks or months after having sex with an infected person.

Inne przyczyny

Some cases of PID are not due to an STI. Pochwa normalnie zawiera wiele różnych bakterii. Są one zazwyczaj nieszkodliwe i nie są przekazywane przez kontakt seksualny. Jednak bakterie te czasami powodują PID. Jest to większe ryzyko po urodzeniu dziecka lub po zabiegu, takim jak założenie wewnątrzmacicznego urządzenia antykoncepcyjnego (spirali).

Zapalenie narządów miednicy

„Poziom bólu po prostu pogarszał się do tego stopnia, że mnie paraliżował i spędzałam całe dnie w łóżku. Objawom tym towarzyszyły również bardzo bolesne, ciężkie i nieregularne miesiączki, jak również plamienia.”

– Laura, 30 lat, z Londynu, Jak to jest mieć chorobę zapalną miednicy

Jakie badania można wykonać?

Jeśli podejrzewa się PID, zazwyczaj pobiera się małą próbkę (wymaz) wydzieliny z szyjki macicy. Ma to na celu sprawdzenie, czy nie ma w niej żadnych zarazków (bakterii). Może być również pobrany wymaz z cewki moczowej (skąd oddajesz mocz) oraz badania krwi i moczu. Mają one na celu poszukiwanie bakterii zakaźnych lub skutków zakażenia.

Czasami wymazy i badania mogą nie wykazać żadnych bakterii. Tak więc, aby pomóc potwierdzić diagnozę PID, inne testy mogą być potrzebne. Na przykład, badanie krwi może wykazać stan zapalny/infekcję, lub badanie ultrasonograficzne może być w stanie wykazać stan zapalny jajowodów. Inne skany są czasami wykonywane.

Jeśli lekarz ma szczególne obawy, może być konieczne zajrzenie do wnętrza Twojego brzucha, aby zobaczyć macicę i jajowody. Podczas gdy jesteś pod znieczuleniem ogólnym, cienki teleskop (laparoskop) jest przesuwany przez ścianę twojego brzucha. Jest to tak zwana laparoskopia. Laparoskopia nie jest rutynowo potrzebna do zdiagnozowania PID.

PID może nie być zdiagnozowane przez jakiś czas, jeśli objawy są łagodne, lub nie występują na początku.

Test ciążowy jest również zazwyczaj wykonywany u kobiet podejrzanych o posiadanie PID. To dlatego, że ciąża pozamaciczna może być czasami mylona z PID, ponieważ niektóre z objawów są podobne. Ciąża pozamaciczna jest ciążą, która rozwija się w jajowodzie i może powodować poważne problemy.

Możliwe powikłania

Powikłania nie rozwijają się w większości przypadków, jeśli PID jest wcześnie zdiagnozowane i leczone. Możliwe powikłania obejmują jedno lub więcej z poniższych:

• Trudności z zajściem w ciążę (niepłodność). PID może powodować bliznowacenie lub uszkodzenie jajowodów. Może to wystąpić niezależnie od tego, czy PID powodował objawy, czy nie.
• Zwiększone ryzyko rozwoju ciąży w jajowodzie (ciąża pozamaciczna), jeśli pacjentka zajdzie w ciążę. Jest to spowodowane uszkodzeniem jajowodu przez zakażenie. Jeśli miałaś PID i zaszłaś w ciążę, masz około 1 na 10 szans, że będzie to ciąża pozamaciczna.
• Może pojawić się uporczywy ból. Często obejmuje to ból podczas stosunku płciowego.
• Ryzyko rozwoju niektórych powikłań ciąży (takich jak poronienie, przedwczesny poród i poród martwego płodu) jest zwiększone u kobiet w ciąży z nieleczonym PID.
• Reaktywne zapalenie stawów. Jest to rzadka przyczyna zapalenia stawów i oczu. Jest to rzadkie powikłanie PID. Uważa się, że jest ono spowodowane „nadmierną reakcją” układu odpornościowego na zakażenie miednicy w niektórych przypadkach.
• Zbiór ropy (ropień) czasami rozwija się obok macicy, jeśli zakażenie jest ciężkie.

Jest mniej prawdopodobne, że rozwiną się komplikacje, jeśli rozpoczniesz leczenie w ciągu 2-3 dni od wystąpienia objawów. Może to być możliwe, jeśli objawy rozwijają się szybko. Jednak niektóre kobiety z PID mają łagodne objawy lub w ogóle nie mają objawów. Zakażenie może postępować przez pewien czas zanim zostanie zdiagnozowane lub wyleczone.

Leczenie

Zwykłe leczenie to kurs antybiotyków przez co najmniej dwa tygodnie. Czasami lekarz może uznać, że konieczne jest leczenie w szpitalu. Jest to wskazane w przypadku bardzo wysokiej temperatury (powyżej 38°C) lub oznak gromadzenia się ropy (ropień).

Często przepisuje się dwa różne antybiotyki. Ma to na celu pokrycie zakresu możliwych zarazków (bakterii), które mogą powodować PID. Możesz również otrzymać najpierw zastrzyk z antybiotykiem, a następnie kurs jednego lub dwóch tabletek antybiotykowych przez dwa tygodnie. Istnieje wiele różnych schematów leczenia PID. Ważne jest, aby podjąć pełny kurs leczenia. Leczenie zwykle rozpoczyna się tak szybko, jak to możliwe, jeśli podejrzewa się PID. Czasami może to nastąpić nawet przed uzyskaniem wyników próbek (wymazów) lub innych badań. Wynika to z faktu, że im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym lepsze są rokowania i tym mniejsze ryzyko wystąpienia problemów z płodnością w przyszłości.

Powiedz lekarzowi, jeśli jesteś (lub możesz być) w ciąży. Może to mieć wpływ na wybór antybiotyku.

Okresowo, konieczna jest operacja. Na przykład w celu usunięcia ropnia, jeśli taki się rozwinie (co jest bardzo rzadkie).

Nie powinnaś uprawiać seksu, dopóki zarówno ty, jak i twój partner seksualny nie zakończycie leczenia.

Czy mój partner musi być leczony?

Tak. Również każdy inny partner seksualny w ciągu ostatnich sześciu miesięcy powinien zostać przebadany w kierunku zakażenia. Jeśli nie uprawiałaś seksu w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, to Twój ostatni partner seksualny (bez względu na to, jak dawno temu doszło do stosunku) powinien zostać przebadany i poddany leczeniu. Kurs antybiotyków jest zwykle zalecany niezależnie od tego, czy podczas badania stwierdzono zakażenie, czy nie. Dzieje się tak, ponieważ:

• Wiele przypadków PID jest spowodowanych przez chlamydię. Jest ona często przekazywana podczas stosunku płciowego.
• Mężczyźni często nie mają objawów chlamydii, ale nadal mogą przekazywać zakażenie.
• Test na chlamydię nie jest w 100% wiarygodny. Leczenie daje pewność, że wszelkie możliwe zakażenia, które mogły zostać przeoczone przez testy, zostały usunięte.
• Jeśli twój partner seksualny jest zakażony i nie jest leczony, chlamydia może zostać ponownie przeniesiona na ciebie po leczeniu.

Czy można zapobiec chorobie zapalnej miednicy?

Nałożenie prezerwatywy podczas stosunku pomaga chronić cię przed chorobami przenoszonymi drogą płciową. Ryzyko zakażenia wzrasta wraz z liczbą zmian partnera seksualnego. Zobacz oddzielną ulotkę zatytułowaną Bezpieczny Seks.

Jeśli jesteś aktywna seksualnie i masz mniej niż 25 lat, powinnaś badać się na obecność chlamydii co roku lub przy zmianie partnera seksualnego. Istnieje wiele miejsc, w których można się przebadać – kliniki dla młodzieży, kluby młodzieżowe, szkoły, kliniki antykoncepcji/planowania rodziny, przychodnia lekarza rodzinnego, kliniki zdrowia seksualnego (genitourinary) i niektóre apteki. Badanie jest proste i bezbolesne. Jest całkowicie dobrowolny i całkowicie poufny. Możesz wykonać test samodzielnie i nie musisz być badana. Zostaniesz poproszona o oddanie próbki moczu lub, w niektórych miejscach, o pobranie próbki (wymazu) z dolnej części pochwy (do wytarcia tego obszaru używa się patyczka z waty).

Czy to się powtórzy?

Około 1 na 5 kobiet, które miały PID, ma kolejny epizod. Często dzieje się to w ciągu dwóch lat. Przyczyny, dla których może się to zdarzyć obejmują:

• Jeśli twój partner seksualny nie był leczony. Istnieje wówczas prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia zakażenia.
• Jeśli antybiotyki nie były przyjmowane prawidłowo lub przez wystarczająco długi czas. Zakażenie może wtedy nie ustąpić całkowicie i może ponownie wystąpić w późniejszym okresie.
• Jeśli zmieniłaś partnera seksualnego i nie praktykujesz „bezpieczniejszego seksu” poprzez stosowanie prezerwatyw.
• Niektóre kobiety są bardziej podatne na zakażenia, jeśli ich macica lub jajowody zostały uszkodzone w wyniku poprzedniego epizodu PID.

Ryzyko rozwoju powikłań, takich jak niepłodność lub uporczywy ból miednicy, jest znacznie zwiększone w przypadku powtarzających się epizodów PID.

.