In een meer eigentijdse slaapkamer wordt de William Morris sprei een uitnodigend middelpunt waar de rest van de kamer omheen draait. Voor een echt uniek ‘Arts and Crafts’-gevoel maakt u de look af met met de hand afgewerkte verlichtingsarmaturen en meubels. Bovendien geloofde Morris sterk in de mogelijkheid om het menselijke aspect in zijn voltooide werk te zien. Hij wilde dat design de vreugde van ambacht en creatie zou vieren. Uw slaapkamer vullen met handgemaakte stukken is dus een must! Van verlichting tot meubilair, elk klein stukje draagt bij aan het plezier van de ruimte. Morris vond tenslotte dat je “niets in je huis moest hebben waarvan je niet weet dat het nuttig is, of waarvan je niet gelooft dat het mooi is.”
De groep gelijkgestemde kunstenaars en ambachtslieden die reageerde op de slordige praktijken van de Victoriaanse productie werd zeer modieus en veelgevraagd, en beïnvloedde de interieurdecoratie gedurende de Victoriaanse periode diepgaand.
Op de Internationale Tentoonstelling van 1862 in South Kensington stelde de groep glas-in-lood, meubels en borduurwerk tentoon, wat leidde tot opdrachten voor het decoreren van verschillende nieuwe kerken die door G.F. Bodley werden gebouwd, met name St. Martin’s-on-the-Hill in Scarborough. Het hoogtepunt van het decoratieve werk van de firma is de prachtige reeks glas-in-loodramen die Burne-Jones in het volgende decennium ontwierp voor de Jesus College Chapel in Cambridge. Het plafond werd beschilderd door Morris en Webb. Het hoogtepunt van het decoratieve werk van het bedrijf was een reeks glas-in-loodramen die Burne-Jones ontwierp voor de Jesus College Chapel in Cambridge, waarbij het plafond beschilderd werd door Morris en Webb. Morris ontwierp nog vele andere ramen, voor huiselijk en kerkelijk gebruik, en ook wandtapijten, behangpapier, stoffen en meubels. De ontwerpen voor deze ramen kwamen ongekleurd bij Morris aan en hij was het die de kleuren koos en de loden lijnen aanbracht. Andere opmerkelijke interieurs van Morris zijn o.a. de 1866 Armoury and Tapestry Room at St. James’ Palace en de 1867 Green Dining Room at the Victoria and Albert Museum. Morris wordt nu beschouwd als een modern visionair denker, hoewel hij zich afkeerde van wat hij “de saaie ellende van de beschaving” noemde en zich richtte op historische romantiek, mythe en epiek. In navolging van Ruskin definieerde Morris schoonheid in de kunst als het resultaat van het plezier van de mens in zijn werk. Voor Morris omvatte kunst de hele door de mens gemaakte omgeving. Morris’ eerste behangontwerpen, “Trellis”, “Daisy” en “Fruit” of “Granaatappel”, dateren uit 1862-64; zijn volwassen stijl bereikte hij pas 10 jaar later, met de “Jasmine” en “Marigold” papieren.
William Morris is tegenwoordig vooral bekend als ontwerper van weelderige patronen voor textiel en behang, maar hij was zo veel meer dan dat.
In zijn eigen tijd was hij vooral bekend als auteur van “The Earthly Paradise” en om zijn ontwerpen voor behang, textiel en tapijten. Sinds het midden van de 20e eeuw wordt Morris gevierd als ontwerper en ambachtsman. Toekomstige generaties zullen hem wellicht meer waarderen als een sociaal en moreel criticus, een pionier van de maatschappij van gelijkheid.