Wszyscy słyszeliście radę…

co oczywiście oznacza

• cały krok – cały krok – pół kroku – cały krok – cały krok – pół kroku – cały krok – cały krok – pół kroku

Nie rób tego. Po prostu nie rób tego. Oto dlaczego:

• To jest buziaczek!
• To jest zbyt łatwe do pomylenia!
• Każde z tych stanowi „krok”, czyli przejście z jednej nuty do drugiej. Zbyt łatwo jest zgubić swoje miejsce.
• Ta metoda sprawia, że o wiele trudniej jest poznać brzmienie tej skali!
• Aby stworzyć skalę w ten sposób zawsze musisz zaczynać od samego początku (a to nie tak działa muzyka – zatrzymuje się i zaczyna w różnych miejscach!)
• To utrudni również tworzenie trybów. Myślenie o trybie doryckim, na przykład, jako całość-połowa-połowa-połowa-połowa jest po prostu całkowicie niepraktyczne (w porównaniu do, na przykład: myśl o doryckim jako o skali mollowej z podniesioną szóstką, szczęśliwej mollowej, pomyśl o muzyce irlandzkiej dla jej brzmienia! Drunken Sailor…)

Ale dla argumentu, przyjrzyjmy się bliżej WWHWWWH

Okay, będę żartował z WWHWWWH-ers i zasugeruję, żebyśmy zagrali to na basie na jednej strunie. Do tego jest to łagodnie użyteczne, ponieważ na jednej strunie można łatwo zobaczyć W i H.

Zobacz jak to robię tutaj, w jednym z 89 filmów, które są dołączone do mojej książki, Music Theory for the Bass Player:

Tutaj jest fragment z książki, który idzie z tym filmem:

Możesz zobaczyć wzór:

• 2 frets = cały krok
• 1 fret = pół kroku.

To działa, gdy grasz góra/dół na jednej strunie, ale staje się bardziej skomplikowane, gdy grasz w poprzek strun (co jest prawdziwym scenariuszem świata).

Zamiast tego, stwórz skalę durową w ten sposób:

Interwały od korzenia!

To jest dużo lepszy wzór. Dlaczego?

Stopnie skali mówią ci coś o brzmieniu poszczególnych nut – informacje, które możesz wykorzystać do solówek, budowania groove’ów itp.

I jest w tym piękna logika! W skali durowej wszystkie interwały wznoszące, poza doskonałymi, są durowe: dur 2, dur 3, dur 6, dur 7. Czwarta i piąta oraz oktawa są interwałami doskonałymi.

Przy schodzeniu w dół obowiązują zasady inwersji interwałów: interwał durowy staje się mollowy, a interwały doskonałe pozostają doskonałe. Dlatego, kiedy schodzisz w dół skali, masz moll 2, moll 3, moll 6 i moll 7, a czwarty, piąty i oktawa pozostają doskonałe, jak widać z korzenia na górze.

Aby w pełni skorzystać z tej metody, musisz znać:

• interwały i najlepsze praktyki palcowania dla nich. (Sprawdź moją książkę 🙂 )
• jak brzmią poszczególne interwały w relacji do korzenia. (Super przydatne!)

Interwały są podstawowym budulcem muzyki. Naucz się ich jak swojego ABC! Poznaj ich kształty na podstrunnicy z dobrym palcowaniem i poprawisz swoją grę na basie natychmiast!

Reguły Ariego dla Skali Major

Kocham skróty…

Prawdopodobnie znałeś #1 i #2, ale weź sobie do serca #3 i zmniejszysz swoje błędy w nazewnictwie nut o prawie 100%. (Jedyne co musisz teraz wiedzieć to jak nazwać korzeń skali, na przykład, A# lub Bb.)

Down and dirty trick when dealing with major scales: Jeśli nuta wymaga accidental jako root, nazwij root przez jego płaską nazwę, a zawsze będziesz miał rację – To nie pokryje wszystkich dostępnych opcji , ale nie skończysz z szalonymi podwójnymi accidentals i nikt nie będzie patrzył na ciebie zabawnie, ponieważ zbudowałeś niemożliwą skalę! Tak więc, każdy czarny klawisz na fortepianie = płaski!

Porada bonusowa: Dla skal mollowych to ostra nazwa, która zawsze będzie poprawną opcją! (Może wolisz myśleć Bb-moll z 5 płaskimi niż A#-moll z 7 ostrymi, ale oba są poprawne.)

.