W świetle obiektywnej kawy definicja „słabej” staje się problematyczna.

Rozmawiałem z baristą, który powiedział, że robią ristretto dla słabej i normale dla normalnej. Robią to dla zachowania spójności.

Twierdziłem, że ristretto jest dokładnie tak samo „mocne” jak normale. Spójrz na to:

Dawka ristretto 20g, wydajność 30g, TDS 11,5% = 4,5 grama kawy rozpuszczonej w końcowej filiżance.

Normale dawka 20g, wydajność 50g, TDS 9% = 4,5 grama kawy rozpuszczonej w filiżance końcowej.

Total Dissolved Solids (TDS) jest obiektywną, naukową miarą mocy. Ristretto jest technicznie tak samo SILNA jak normale.

Problem jest z definicją żądania. Kiedy klient prosi o słabą kawę, może prosić o

• mniej kofeiny
• mniej goryczki
• lżejsze palenie
• bardziej wodnisty smak

Nie wiemy, czego chce, kiedy prosi o słabą. Klient nie wie, czego chce. Czy proszą o mniej kawy w swojej kawie? Być może. Jednak to nie osiągnie żadnego z powyższych rezultatów. W rzeczywistości ristretto osiągnie przeciwieństwo powyższego w większości przypadków.

Jako bariści i właściciele w społeczności kawowej musimy odejść od subiektywnej kawy.

Ja zalecam stosowanie stałej receptury na zrównoważone espresso i wylanie połowy porcji – po zmieszaniu – w celu stworzenia „słabej” kawy. W ten sposób zrównoważone, pełne espresso, które jest równomiernie ekstrahowane, zostanie wymieszane, a po wylaniu połowy będzie się miało połowę ilości świetnego espresso, a nie pierwszą część kiepskiego espresso.

.