Notes on Twelfth Night

Angielski dramaturg William Shakespeare napisał Twelfth Night or What You Will podczas sezonu zimowego 1601-1602. Dwunasta Noc została pierwotnie napisana z myślą o wystawieniu jej jako specjalnej sztuki bożonarodzeniowej, choć jej publikacja musiała poczekać do 1623 roku, kiedy to pierwsza kompilacja sztuk Szekspira została wydana pod nazwą The First Folio.

Uważa się, że nazwa sztuki została zaczerpnięta ze średniowiecznego święta, które później stało się częścią tradycji chrześcijańskiej. Pierwotne święto związane było ze wstrząsami wywołanymi przez Władcę Pomyłek, który, jak sugeruje jego imię, miał zamiłowanie do wywracania ról i sytuacji do góry nogami. Ten punkt jest niezbędny do zrozumienia jednego z głównych bohaterów sztuki, crossdressera Violi, ponieważ jej przemiana w mężczyznę może być interpretowana jako przykład „misrule”.

Shakespeare’s Twelfth Night: a summary of the plot

Sztuka rozpoczyna się od katastrofy statku, w której uczestniczą Viola i jej brat Sebastian. Sebastiana nigdzie nie można znaleźć, w związku z czym Viola zakłada, że zginął na morzu. Kapitan Antonio ratuje Violę, a ona po zejściu na ląd przyjmuje imię Cesario i zaczyna pracować dla księcia Ilirii, udając mężczyznę. W miarę rozwoju sztuki pojawia się kilka nieodwzajemnionych miłości: książę Ilirii próbuje zdobyć uczucie hrabiny Olivii i wysyła Cesario (Violę) jako pośrednika. Strategia księcia nie przynosi jednak zamierzonych efektów, gdyż Oliwia zakochuje się w posłańcu (nie wiedząc, że Cesario jest w rzeczywistości kobietą), a w tym samym czasie Viola zakochuje się w księciu.

Jest też obecny wuj Oliwii, sir Toby, który przybywa do domu hrabiny, aby pomóc swojemu przyjacielowi Andrzejowi zdobyć miłość Oliwii. Jednak nie tylko on nie osiąga swojego celu, ale przy udziale służącej Marii, Oliwia kończy z kolejnym zalotnikiem, stewardem Malvolio.

Rzeczy komplikują się jeszcze bardziej, gdy brat Violi, Sebastian, zostaje uratowany przez kapitana Antonia. Kiedy wchodzi na dwór księcia, Olivia deklaruje mu swoją miłość, myśląc, że rozmawia z Cesario. Sebastian, zaskoczony, ale szczęśliwy z powodu szczęścia, przyjmuje propozycję małżeństwa od Olivii. Sztuka kończy się ujawnieniem prawdziwych tożsamości Sebastiana i Violi, a także ślubem między księciem Orsino a Violą oraz między wujem Olivii, sir Tobym, a służącą Marią.

Główne postacie

W tej komedii występuje jedenaście postaci. W rolach głównych występują bliźniacy Viola i Sebastian; Antonio, przyjaciel dwóch braci, który jest również kapitanem statku; Orsino, książę starożytnego śródziemnomorskiego regionu Ilirii; hrabina Olivia, miłość księcia; Maria i Malvolio, para służących w domu hrabiny Olivii; Feste, błazen i konferansjer w domu hrabiny; sir Toby, kochający zabawę wuj Olivii; sir Andrew, przyjaciel sir Toby’ego; oraz Fabian, sługa sir Toby’ego.

Tematy i symbole

Jak to jest w przypadku innych sztuk napisanych przez Szekspira, istnieje kilka tematów, które podkreślają główną fabułę Dwunastej nocy. Oczywiście, miłość i pożądanie są kluczowymi tematami w tej komedii, ponieważ każda postać wydaje się być dotknięta przez nie w ten czy inny sposób. Jednak sztuka nie jest po prostu zbiorem historii miłosnych, ponieważ w całej sztuce Szekspir podkreśla ulotną i głupią naturę romantycznej miłości.

Sztuka zajmuje się również tematem lojalności, jak to widać z relacji między Violą i jej bratem Sebastianem, lub między Marią i Olivią i Antonio i Sebastian. Pomimo licznych historii miłosnych, które tworzą większość sztuki, Szekspir wskazuje na więzy krwi lub przyjaźni jako bardziej trwałe i prawdziwe niż miłość romantyczna.

Dwunasta noc przedstawia również różnice klasowe i ilustruje, jak działają one w celu utrzymania określonego porządku społecznego. Jednak autor stworzył postacie, które były w stanie trascend klas społecznych, jak również ról płciowych. Być może celem Szekspira podczas pisania tej komedii było zasugerowanie, że nie wszystkie granice są tak stałe, jak nam się wydaje.

Postacie Violi, Feste, Sir Toby’ego i Marii są również zbudowane wokół tematów zwodniczości i nieszczerości. Psikusy, kilka przypadków błędnych tożsamości i celowe oszustwa pojawiają się w całym tekście, być może sugerując, że każda rola, którą przyjmujemy w naszych interakcjach z innymi może być interpretowana na więcej niż jeden sposób, lub że nie zawsze powinniśmy brać rzeczy za wartość nominalną.

Pamiętne cytaty zaczerpnięte z Dwunastej nocy

„Niejeden dobry wisielec zapobiega złemu małżeństwu”
„Lepszy dowcipny głupiec niż głupi dowcip”
„Głupstwo chodzi po orbicie jak słońce; wszędzie świeci”
„W naturze nie ma skazy, tylko umysł”
„Jeśli muzyka jest pokarmem miłości, graj dalej”
„Miłość szukana jest dobra, ale dawana bez szukania jest lepsza”

ShakespeareMag.com poleca

.