Bracia z New Hampshire, Richard i Maurice McDonaldowie, otworzyli pierwszego McDonalda 15 maja 1940 r. w San Bernardino w Kalifornii. Ich malutki zajazd niewiele przypominał dzisiejsze wszechobecne „złote łuki”, ale ostatecznie stał się uosobieniem przemysłu fast-food, dzięki pionierskiemu systemowi przygotowywania posiłków.

Pierwszy McDonald’s zaczynał powoli, ale szybko się rozkręcił

Pierwszy McDonald’s – zlokalizowany na rogu ulic 14. i North E, tuż przy Route 66 – zaczynał od serwowania grilla gotowanego przez wiele godzin w dole zaopatrzonym w wióry hikorowe importowane z Arkansas. Bez miejsc siedzących w środku i z zaledwie kilkoma stołkami przy zewnętrznych ladach, lokal zatrudniał kobiety-konserwatorki do obsługi większości klientów, którzy wjeżdżali na jego parking. Biznes braci szybko się rozkręcił. Sprzedaż wkrótce przekroczyła 200 000 dolarów rocznie.

Po II wojnie światowej konkurencja drive-in w San Bernardino wzrosła, a bracia McDonald odkryli coś zaskakującego w swojej restauracji barbecue: 80 procent sprzedaży pochodziło z hamburgerów. „Im bardziej wbijaliśmy się w biznes barbecue, tym więcej hamburgerów sprzedawaliśmy”, powiedział Richard McDonald, według książki Johna F. Love’a McDonald’s: Behind the Arches.

READ MORE: 8 Things You May Not Know About the Real Colonel Sanders

McDonald’s urósł dzięki swojemu 'Speedee Service System’

Bracia zamknęli swoje drzwi na trzy miesiące i przebudowali swój biznes na restaurację samoobsługową, w której klienci składali zamówienia przy okienkach. Zwolnili 20 pracowników obsługi i porzucili srebrne sztućce i talerze na rzecz papierowych opakowań i kubków, dzięki czemu nie potrzebowali już zmywarki. Według Love, uprościli swoje menu do zaledwie dziewięciu pozycji – hamburgery, cheeseburgery, trzy smaki napojów bezalkoholowych w jednym 12-uncjowym rozmiarze, mleko, kawa, chipsy ziemniaczane i ciasto.

„Nasza cała koncepcja opierała się na szybkości, niższych cenach i objętości”, powiedział Richard McDonald. Biorąc przykład z produkcji samochodów na linii montażowej Henry’ego Forda, bracia McDonald opracowali „System Obsługi Speedee” i zmechanizowali kuchnię w swojej przydrożnej burgerowni. Każdy z 12-osobowej załogi specjalizował się w konkretnych zadaniach, a większość potraw była wstępnie przygotowana. Dzięki temu McDonald’s mógł przygotowywać jedzenie szybko – a nawet z wyprzedzeniem – w momencie złożenia zamówienia. Wszystkie hamburgery były podawane z ketchupem, musztardą, cebulą i dwoma piklami, a klienci, którzy chcieli, aby jedzenie było przygotowane po swojemu, musieli poczekać.

OGLĄDAJ: Season 1 of The Food That Built America without signing in now.

„Robisz punkt oferowania wyboru i jesteś martwy”, Richard McDonald powiedział The Chicago Tribune w 1985 roku. „Prędkość zniknęła”

Według Love’a, pierwszym klientem w nowo otwartym McDonald’s była 9-letnia dziewczynka zamawiająca torbę hamburgerów. Na początku restauracja borykała się jednak z problemami, a zwolnieni sprzedawcy wyśmiewali braci. Gdy McDonald’s zastąpił chipsy ziemniaczane frytkami i wprowadził potrójnie grube koktajle mleczne, jednak biznes zaczął się rozkręcać dzięki rodzinom i biznesmenom przyciągniętym przez tanie, 15-centowe hamburgery i tanie menu.

READ MORE: Ketchup’s Surprisingly Ancient History

McDonald’s begins to franchise

With labour costs slashed and revenue growing to $350,000 a year by the early 1950s, the McDonald brothers saw their profits double. Założyli już garść franczyz w Kalifornii i Arizonie, gdy w 1954 roku San Bernardino odwiedził sprzedawca mikserów do koktajli mlecznych Ray Kroc. Kroc nie mógł zrozumieć, dlaczego McDonalds potrzebował ośmiu swoich Multi-Mixerów, zdolnych do zrobienia 48 koktajli jednocześnie, tylko dla jednej lokalizacji, dopóki nie przyjrzał się tej operacji.

Widząc potencjał w biznesie, sprzedawca szybko stał się kupującym. Kroc kupił prawa do franczyzy restauracji braci w całym kraju i w 1955 r. otworzył swój pierwszy McDonald’s w Des Plaines, w stanie Illinois.

Związek między Krociem a braćmi McDonald szybko stał się bardzo kontrowersyjny, ponieważ agresywny sprzedawca i konserwatywny Jankes miał różne filozofie na temat tego, jak prowadzić swój biznes. Kroc cierpiał z powodu wymogu otrzymania listu poleconego od McDonaldów, aby dokonać jakichkolwiek zmian w koncepcji sprzedaży detalicznej – coś, co bracia niechętnie przyznawali. „To było prawie tak, jakby mieli nadzieję, że mi się nie uda”, napisał Kroc w swojej autobiografii z 1977 roku, Grinding It Out.

CZYTAJ WIĘCEJ: The Juicy 4,000-Year History of Pickles

Ray Kroc staje się właścicielem firmy

W 1961 roku Kroc kupił firmę od braci McDonald za 2,7 miliona dolarów. Podczas gdy nazwa sieci mogła brzmieć McDonald’s, twarzą restauracji szybko stał się Kroc. Tabliczki z jego podobizną zostały zamontowane na ścianach wielu franczyz z opisem, jak „jego wizja, wytrwałość i przywództwo poprowadziły McDonald’s z jednej lokalizacji w Des Plaines, Illinois do światowej restauracji społecznościowej.”

Bracia, którzy użyczyli swojej nazwy firmie i byli pionierami koncepcji fast-foodów, usunęli się w cień. Po sprzedaży biznesu, założyciele zachowali swoją oryginalną restaurację w San Bernardino, ku irytacji Kroca, którą przemianowali na „Big M,” ze złotymi łukami na szyldzie zaostrzonymi do postaci gigantycznej litery „M”. Aby zdobyć swoją zemstę, Kroc otworzył McDonald’s wokół bloku, który ostatecznie wyparł braci z biznesu.

Oryginalny McDonald’s został zburzony w latach 70-tych i później zastąpiony przez nijaki budynek, który mieścił San Bernardino Civic Light Opera. W 1998 roku stał się siedzibą regionalnej sieci fast-food, Juan Pollo Chicken, która prowadzi małe nieoficjalne muzeum z artefaktami McDonald’s w środku.

Obejrzyj: Pełne odcinki The Food That Built America online teraz i dostroić się do wszystkich nowych odcinków w niedziele na 9/8c.

.