Mimo że recykling może wydawać się nowoczesną koncepcją wprowadzoną przez ruch ekologiczny w latach 70-tych, w rzeczywistości istnieje od tysięcy lat. Przed erą przemysłową nie można było produkować towarów szybko i tanio, więc praktycznie każdy stosował recykling w jakiejś formie. Jednak programy recyklingu na dużą skalę były bardzo rzadkie – gospodarstwa domowe w przeważającej mierze praktykowały recykling.

Masowa produkcja ery przemysłowej jest pod wieloma względami powodem, dla którego musimy się martwić o recykling na dużą skalę. Kiedy produkty mogą być produkowane (i kupowane) bardzo tanio, często bardziej opłaca się po prostu wyrzucić stare przedmioty i kupić nowe. Jednak ta kultura dóbr „jednorazowego użytku” stworzyła wiele problemów środowiskowych, które omówimy szczegółowo w następnym rozdziale.

W latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku, ochrona przyrody i recykling stały się ważne w społeczeństwie amerykańskim i w wielu innych częściach świata. Depresje gospodarcze sprawiły, że recykling stał się dla wielu ludzi koniecznością do przetrwania, ponieważ nie było ich stać na nowe towary. W latach 40. towary takie jak nylon, guma i wiele metali były racjonowane i poddawane recyklingowi, aby wspomóc wysiłek wojenny. Jednak boom gospodarczy lat powojennych spowodował, że konserwatyzm zniknął z amerykańskiej świadomości. Dopiero ruch ekologiczny w latach 60. i 70., którego zwiastunem był pierwszy Dzień Ziemi w 1970 roku, sprawił, że recykling ponownie stał się ideą powszechną. Mimo że recykling cierpiał w niektórych latach na chudość – z powodu braku akceptacji społecznej i rosnącego rynku na towary z recyklingu – generalnie wzrastał z roku na rok. Sukces recyklingu wynika z szerokiej akceptacji społecznej, lepszej ekonomiki recyklingu i przepisów wymagających zbiórki surowców wtórnych lub wymuszających stosowanie zawartości surowców wtórnych w niektórych procesach produkcyjnych.