Ten grzyb jest jednym z, jeśli nie „najczęstszym” ze wszystkich Waxcaps (znanych jako Hygrocybes), które ostatnio odkryłem 30 października. Pisząc post w pierwszym dniu listopada zdaję sobie sprawę, że przegapiłem termin Halloween (przepraszam za kalambur) i jest mi przykro. Ale Halloween „jest” wigilią „Dnia Wszystkich Świętych” – dzięki czemu mój błąd został po prostu wybaczony! Albo coś w tym stylu…

Pomimo, że był to stosunkowo zły sezon dla grzybów i grzybków ze względu na suchą pogodę, ostatni tydzień okazał się owocny, szczególnie w odniesieniu do Waxcaps.

Z powodu doskonałego wyczucia czasu, musiałem umieścić w moim najnowszym poście „Kapelusz czarownicy” lub „Blackening Waxcap” (Hygrocybe conica).

Jak sugeruje powszechna i naukowa nazwa, kapelusz tego bardzo pospolitego grzyba łąkowego ma kształt „stożkowaty”, zwykle szeroko stożkowaty lub dzwonkowaty (często nieregularnie płatkowany). Tekstura, wspólna dla wszystkich kapeluszy woskowych, jest śliska i woskowata i choć dość mała, jest bardzo zauważalna w trawie ze względu na jaskrawe i uderzające kolory. W tym przypadku, kolor może się nieco różnić, ale głównie można zobaczyć żółty/pomarańczowy (czasami z odcieniami szkarłatu) – nawet odcienie zieleni mogą być obecne.

Ale główną cechą, którą można rozpoznać (ponownie, wspólne z niektórymi innymi Waxcaps), jest efekt „czernienia” (brzmi bardzo sezonowe i przerażające!). Im starszy jest grzyb – tym bardziej czernieje – choć nie ulega autodestrukcji i nie zamienia się w atrament, jak skrzela rodzaju Inkcap.

Bardzo stare okazy czernieją całkowicie i wydają się być zgniłe lub wypalone. Jeśli zbierane, można również zauważyć, że będzie siniak czarny na obsługę. Jeśli jednak pozostawimy je w spokoju, proces czernienia będzie zachodził powoli, zaczynając się głównie od krawędzi kapelusza (patrz zdjęcie powyżej).

Wyglądaj tej (późnej) jesieni, a być może znajdziesz kilka sztuk wraz z bardziej kolorowymi przyjaciółmi. Można go znaleźć głównie na użytkach zielonych w polach i lasach, ale jest również powszechny w trawnikach ozdobnych, na poboczach dróg, a nawet w doniczkach (jak odkryła moja matka!) ze względu na to, że jest mniej wrażliwy na glebę wzbogaconą azotem.

Jest klasyfikowany jako jadalny, a czasami jako niejadalny lub trujący z różnych źródeł. Ale nie jest śmiertelnie niebezpieczny, i jak się domyślam – niezbyt smaczny. Jest po prostu najlepszy do oglądania, co jest dobre, bo tak ładnie wygląda…

Bardzo pospolity Waxcap, spotykany w trawach polnych lub leśnych. Jaskrawo pomarańczowy/żółty (czasem z czerwonymi lub zielonymi odcieniami), czernieje z wiekiem (patrz po lewej).

QUICK ID TABLE: BLACKENING WAXCAP / WITCH’S HAT Hygrocybe conica

CAP / FLESZ

3-5,5cm średnicy. Stożkowaty lub dzwonkowaty. Często nieregularnie klapowany. Woskowaty. Kolor żółty/pomarańczowy. Czernieje z wiekiem.

SYSTEM

3-7 x 0,6-1 cm. Żółty, szkarłatny rumieniec. Czarniejące smugi z wiekiem.

GILLS / SPORE PRINT

Dołączone lub wolne. Jasnożółte. Woskowy.
Odcisk zarodnika: Biały (zobacz jak zrobić odbitkę zarodników tutaj).

HABITAT / SEZON

Trawy na polach lub w lasach. Również ozdobne ogrody i donice z roślinami. Jesień.

JEDZENIE

Jadalne, ale najlepiej unikać.

Gatunek HYGROCYBE (Waxcaps): Cechy charakterystyczne, na które należy zwrócić uwagę:

– Niewielkich rozmiarów kapelusze jaskrawo zabarwione na czerwono, żółto, pomarańczowo, zielono i biało.
– Kapelusze są często stożkowate lub kopulaste i zwykle tłuste lub śluzowate.
– Skrzela są woskowe. Niektóre sinieją na czarno, gdy są uszkodzone.

Poznaj wiadomości z Kew gardens dotyczące ochrony rodziny British Waxcap tutaj.