Wszyscy tam byliśmy: nasza BFF dzieli się jednym z naszych sekretów, lub robi komentarz przed zmiażdżeniem, lub nie zaprasza nas z nią na bieg po sok, lub…lub… To jest rodzaj niekończącej się listy. Cierpimy przez te afronty przyjaźni nie dlatego, że nasi przyjaciele są do bani, ale dlatego, że ludzie są skomplikowanymi istotami. Rzeczą prawdziwych przyjaźni, choć, jest to, że sprawiają, że to przez bóle i upokorzenia; w rzeczywistości, rosną silniejsze i głębsze ze względu na bóle i upokorzenia. To dlatego, że prawdziwi przyjaciele mają przestrzeń dla siebie nawzajem, aby nawalić, upuścić piłkę i być do bani, ponieważ tak się uczymy i tak rośniemy – razem.

W tym celu, kilka dos i don’ts na te trudne czasy, kiedy nasi przyjaciele ranią nasze uczucia.

Assume the Best.

Łatwo jest wywinąć się w wyimaginowane historie o strasznych intencjach naszych przyjaciół, lub ich zmyślonych urazach, lub jakichkolwiek innych okropnych historiach, które nasze umysły spreparują, aby chronić nasze posiniaczone ego i pokiereszowane serca. Nie rób tego. Oprzyj się chęci myślenia o najgorszym, zwłaszcza gdy nie masz wszystkich informacji. Prawda może okazać się bardziej miła niż wersja twojej wyobraźni. Więc, po co się torturować? Kiedy tak naprawdę nie znasz wyniku, jedyną osobą, która kończy się zraniona, kiedy zakładasz najgorsze jest ty sam.

Poza tym, co jeśli twój przyjaciel nie oddzwonił do ciebie, bo była w szpitalu ze skręconą kostką? Jak okropne byłoby to dla niej, aby sprawdzić jej telefon, podczas gdy flailing na jej nowych kulach, i wincing w bólu, tylko znaleźć mnóstwo bękartów tekstów od Ciebie, dając jej główny żal za porzucenie komunikacji, podczas gdy ona była hiperwentylacji w tunelu MRI?

„Bycie dobrym przyjacielem pociąga za sobą bycie wrażliwym na potrzeby innej osoby oraz na naturalne zmienne koleje losu w przyjaźni”, mówi Irene Levine, PhD, dziennikarka i autorka znana jako „Doktor przyjaźni”. W tym celu najlepiej jest odłożyć na bok nasze zranione uczucia i dać naszym przyjaciołom kredyt zaufania, dopóki nie poznamy wszystkich szczegółów.

Plus, zakładając najlepsze tendencje do inspirowania ludzi, aby rzeczywiście byli najlepsi. „Kiedy zakładamy, że inni są najlepsi”, mówi psycholog Mike Brooks, PhD, „w rzeczywistości pomagamy im wydobyć te cechy”. W ten sposób zakładanie tego, co najlepsze, to nie tylko mądra troska o siebie i dobra etykieta przyjaźni – to jak sztuczka umysłu Jedi, w której trzymamy naszych przyjaciół w świetle ich najlepszych cech, a następnie obserwujemy, jak idą na całość, aby je ucieleśnić.

Nie etykietuj, ani nie wyzywaj.

Pozwólmy ludziom zachowywać się źle bez potrzeby etykietowania ich jako złych ludzi. Dajmy sobie nawzajem trochę luzu, dobrze? Wszyscy zachowywaliśmy się w mniej niż przyjemny sposób.

Kiedy etykietujemy ludzi na podstawie przypadkowego zachowania, sprowadzamy ich do stereotypów, które niekoniecznie są dokładne. To tylko służy do postawienia wielkiego, głupiego muru między nami, który sprawia, że o wiele trudniej jest wybaczyć, zapomnieć i iść dalej.

To się nazywa inność, gdzie rozróżniamy „innych” ludzi jako oddzielnych, lub obcych poprzez imiona, które im nadajemy i etykiety, które do nich przyczepiamy. Jest to śliski stok i naprawdę zły nawyk, w który można wpaść.

Nie plotkuj.

Plotkowanie jest na wskroś destrukcyjną praktyką, która niszczy przyjaźnie, psuje reputację i jest tylko smutnym, niskim odzwierciedleniem własnych niepewności plotkarza. Co jeszcze mogłoby nas zainspirować do mówienia o ludziach, którzy nie są faktycznie obecni, aby zważyć na temat pod ręką, z wyjątkiem naszych własnych rozterek, które lekkomyślnie rzutujemy na nich?

„Zazwyczaj, gdy ktoś czuje potrzebę powiedzenia czegoś złego o kimś innym,” wyjaśnia dr Christine Breese, Ph.D., „to pochodzi z miejsca, w którym czuje się zraniony, mając osąd na temat drugiej osoby.”

Poza tym, jak często nie zgadzaliśmy się z przyjacielem, i przeskakiwaliśmy do miliona i jednego okropnego wniosku, tylko po to, aby później dowiedzieć się, że tak naprawdę nie mieliśmy wszystkich informacji, lub było to zwykłe nieporozumienie? Dużo, prawda? A jeśli plotkowaliśmy, mogło to mieć konsekwencje.

To jedna z największych wad plotek – to, że faktycznie kształtuje postrzeganie innych ludzi w oparciu o nasze własne osądy i niepewność. Według badań biologicznych z 2011 roku, zatytułowanych The Visual Impact of Gossip, plotka dominuje w naszych ośrodkach percepcyjnych, inspirując nas do skupienia nieproporcjonalnie dużej ilości (negatywnej) uwagi na obiekcie naszej obelgi. I tak jest, że kiedy plotkujemy, porywamy opinie innych ludzi o naszych przyjaciołach, a następnie manipulujemy tymi opiniami zgodnie z jakimikolwiek podrasowanymi osądami, które nasze zranione uczucia rzutują w danym momencie.

Ugh, plotki.

Prowadź rozmowę ze swoim przyjacielem – Jak, swoim głosem, IRL.

Wiem. Rozmowy mogą być super przerażające. Szczególnie, gdy nasze uczucia są zranione, a nasz oddech jest krótki i dziwny, a nasze serce bije naprawdę, naprawdę szybko. Nie wspominając o możliwości, że ktoś może powiedzieć coś naprawdę wrednego i sprawić, że to wszystko będzie zylion razy gorsze. Mimo to, dialog w czasie rzeczywistym jest naszym najbardziej efektywnym sposobem radzenia sobie z naszymi zranionymi uczuciami. Niektóre wskazówki zaczerpnięte z epickiej, obowiązkowej lektury Nonviolent Communication dr Marshalla Rosenberga obejmują wyrażanie swoich uczuć za pomocą stwierdzeń typu „ja”, jak na przykład: Kiedy nie odezwałeś się do mnie na przyjęciu u Zoe, poczułam się smutna, opuszczona i zdezorientowana. Nie oskarżaj. Nie wyciągaj żadnych bezpodstawnych wniosków ani nie opowiadaj wymyślonych historii na temat tego, co mogło lub nie mogło być motywem ich działań. „Kiedy możesz jasno opisać to, na co reagujesz, bez swojej interpretacji lub oceny tego, inni ludzie są mniej skłonni do obrony, kiedy to słyszą” – pisze dr Rosenberg. To właśnie ta technika pozwala nam prowadzić dyskusję, unikając jednocześnie kłótni. Neat-o, prawda?

Rosenberg doradza również w książce, aby prośby o modyfikacje zachowań, które sprawią, że poczujesz się bardziej bezpiecznie poruszając się do przodu, jak: I totally get that your intentions were innocent, but in the future, I would really appreciate it if when I tell you something private, you don’t actually share it with other people. Bądź również otwarty na prośby swoich przyjaciół. „Postaw sobie za cel zaspokojenie swoich podstawowych potrzeb i dążenie do rozwiązania tak satysfakcjonującego, że wszyscy zainteresowani również mają zaspokojone swoje potrzeby” – pisze.

Powinieneś także, dodaje, zapytać przyjaciela, czy jest coś jeszcze, czym chciałby się podzielić, lub wyrzucić to z siebie przed zamknięciem rozmowy i pozostawieniem jej za sobą, najlepiej z uściskiem i uśmiechem.

Jak radzi Steven R. Covey w swojej bestsellerowej książce „Siedem nawyków skutecznych ludzi”, powinieneś także słuchać. Bądź otwarty. Staraj się zrozumieć, zamiast próbować udowodnić, że twój przyjaciel się myli. „Słuchaj z zamiarem zrozumienia, a nie z zamiarem odpowiedzi.”

Pamiętaj, aby myśleć w szerszej perspektywie. Czy trzymanie się upokorzenia jest ważniejsze od uzdrowienia waszej przyjaźni? Prawdopodobnie (czytaj: zdecydowanie) nie. Mam na myśli to, że nie ma zbyt wiele realnej, poprawiającej życie wartości w historii ofiary, podczas gdy istnieje nieskończenie wiele małych, średnich i ogromnych sposobów, w jakie nasi przyjaciele sprawiają, że nasze życie jest na wskroś wspaniałe. W tym celu, pozwól nam uhonorować nasze przyjaźnie z szacunkiem, współczuciem, otwarty umysł, shall we?

Related: How to Cope If Your Best Friend Found a New BFF This Summer

.