Wanneer: 1830 -1885

Waar: Geboren in Massachusetts, verhuisd naar Colorado Springs

Waarom belangrijk: schrijfster en voorvechtster van de Indianen

Biografie

Helen Hunt Jackson leidde een hard leven op de frontier plains. Ze verloor haar man en twee kinderen tijdens haar leven. Ze was echter een van de eerste schrijvers die de aandacht vestigde op de toestand van de Amerikaanse Indianen door middel van haar twee boeken, “Ramona” en “The Indian’s Plight.”

Helen werd geboren op 18 oktober 1830 in Amherst, Massachusetts. Haar ouders waren slim, religieus en streng. Ze was een temperamentvol, wilskrachtig, plezierig kind. Jackson en Emily Dickinson, die later in haar leven een beroemd dichteres zou worden, vormden in hun kinderjaren een vriendschap die hun hele leven zou duren. Helen’s moeder stierf aan tuberculose toen Jackson 12 was. Haar vader, een dominee en professor aan het Amherst College, stierf drie jaar later. Ze werd leerling aan de Abbott School in New York City en was erg slim.

Toen ze 21 was, trouwde ze met kapitein Edward Hunt, een afgestudeerde van West Point. In het begin van hun leven kregen ze samen een zoon, maar die stierf toen hij nog maar een baby was. Ze kregen nog een zoon die in 1855 werd geboren. Tijdens de Burgeroorlog kwam Helen’s echtgenoot Edward om het leven bij een ongeluk terwijl hij werkte aan een eenmansonderzeeër die hij had uitgevonden. Vier jaar later kreeg Helens enige levende zoon de ziekte difterie, en hij stierf toen hij nog maar 9 jaar oud was. Na zoveel tragedies begon Helen verzen te schrijven voor therapie en om in haar eigen onderhoud te voorzien.1 Haar schrijven was vrijwel onmiddellijk een succes. Ook al was ze een succesvol schrijfster, haar gezondheid was slecht, dus drong haar dokter erop aan dat ze verlichting zocht in de “geneeskrachtige lucht van de Rockies”, en ze verhuisde naar Colorado. Uiteindelijk trouwde ze met William Jackson, een zeer bekend persoon in Colorado Springs.

Op een van haar reizen terug naar het oosten woonde ze een receptie bij en ontmoette daar leden van de Indianen Commissie. Het Ponca opperhoofd, Standing Bear, vertelde Helen over de tragische dingen die zijn volk overkwamen. Zijn tolk was Bright Eyes. Helen zei dat ze zou helpen fondsen te werven voor het Ponca-volk, zodat ze konden terugkeren naar hun land. “Ik heb nu, geloof ik, het laatste gedaan van de dingen waarvan ik heb gezegd dat ik ze nooit zou doen. Ik ben geworden wat ik duizendmaal heb gezegd dat het meest verfoeilijke ter wereld was – een vrouw met een zaak,” schreef ze een vriend.

Ze verdedigde de Ute Indianen.2 Veel mensen in Colorado in die tijd vonden het niet leuk dat ze de Ute Indianen steunde. Ze hield voet bij stuk en schreef “A Century of Dishonor,” dat ze als haar belangrijkste boek beschouwde.

Helen steeg boven de persoonlijke tragedie uit en werd een van de meest succesvolle schrijfsters van haar tijd. Tot haar vrienden behoorden Emily Dickinson, Ralph Waldo Emerson en Oliver Wendell Holmes (andere bekende schrijvers). Door haar inzet voor de hervorming van de Indianen tijdens de laatste vijf jaar van haar leven,3 schreef zij zichzelf de Amerikaanse geschiedenis in.

Inhoud Datum: 1 jan. 1830 tot 1 jan. 1, 1885

Learn More:

• Voorbeeld van Helen Hunt Jacksons schrijven gepubliceerd in de krant
• Jackson werd in 1985 opgenomen in de Colorado Women’s Hall of Fame
• Learn more about her book A Century of Dishonor at Wikipedia

Deze bio brought to you by: