Moslims hebben deze verdere openbaring verkeerd begrepen, maar dat geldt ook voor vele, vele culturele “Christenen”. De God die door veel van mijn westerse christelijke voorouders en tijdgenoten ten onrechte Jehovah werd genoemd, blijft Zichzelf openbaren aan mensen van alle tijden en plaatsen, bereid om te beginnen met hun beperkte of verwrongen begrip. Inderdaad, er is geen andere plaats waar wij mensen kunnen beginnen. De grote IK BEN wordt zelfs nu geopenbaard aan vele moslimharten door de definitieve openbaring, waarvan een van de vele geldige namen “Isa el-Massih” is.”

Daniel – Answering to Jason
Is een “servet” wat je gebruikt om je gezicht af te vegen tijdens een maaltijd of is het wat je een baby aandoet nadat je zijn billen hebt afgeveegd? In Amerika is het het eerste, in Engeland is het het tweede. De reden waarom ik deze analogie gebruik is dat de connotatie van een woord uiterst belangrijk is. U vroeg: “Is het mogelijk dat de naam van God (in het Arabisch Allah) bedoeld is om te verwijzen naar dezelfde persoon als de Christelijke God, hoewel met een verschillend begrip van wie die God (Zijn persoon en aard) is?” Met andere woorden, zouden moslims werkelijk kunnen verwijzen naar dezelfde God als de christenen, alleen met een beperkter, misschien zelfs ketters begrip? Het eerste probleem dat men met deze gedachtengang tegenkomt is dat de Moslims geloven dat zij het meest nauwkeurige begrip van God hebben en dat het de Christenen zijn die de ketterse opvatting hebben! Dit is ook waar met betrekking tot hun visie op Jezus (of Isa). Zij geloven dat de christenen niet alleen verkeerd zijn over wie Jezus is, maar dat zij de hel waardig zijn omdat zij geloven dat Jezus God zelf is. Daarom, wanneer Moslims spreken over Isa volgens de Koran, drukken zij niet alleen een beperkte zienswijze uit (vanuit het Christelijke perspectief), zij spreken over een andere Jezus, één die niet in de Bijbel staat. Dit is vergelijkbaar met de “andere Jezus” waar Paulus ons voor waarschuwt in I Korintiërs 11. Dit werd me wat duidelijker toen in een van de Islamitische lessen die ik volgde een vrouwelijke Christelijke studente uit het Midden-Oosten opstond en in reactie op de discussie over de status van Allah en Jahweh verklaarde dat de eigenschap waar we het over hadden de “Allah van de Bijbel” beschreef, maar niet de “Allah van de Koran”. Met andere woorden, ook al groeide ze op met het woord “Allah” in haar Arabische Bijbel, ze begreep dat de “Allah” die ze aanbad niet dezelfde was als de “Allah” die de moslims aanbidden.

Het is waar dat de moslims willen zeggen dat Allah dezelfde is als de christelijke God, omdat zij geloven dat hun visie op Allah de meest recente en meest accurate is. Met andere woorden, zij geloven dat Christenen naar de Moslims moeten luisteren om te begrijpen dat Jezus niet God is, dat God geen zoon kan hebben, dat God niet Onze Vader genoemd mag worden, dat het concept van de Drie-eenheid godslasterlijk is, en dat Jezus, als God, niet aan het kruis gestorven is voor onze zonden. Wel, de Moslim God is niet mijn God. Ik vertrouw erop dat hij ook uw God niet is.

Ahmed – commentaar op Daniel
“…Het is interessant op te merken dat Paulus, door het onjuiste godsbegrip van de Atheners af te wijzen, niet het woord afwees dat zij gebruikten voor God, Theos, wat het gewone Griekse woord voor God was.

Sommige christenen zeggen zonder nadenken ‘Allah is niet God.’ Dit is de ultieme godslastering voor moslims, en bovendien is het moeilijk te begrijpen. Allah is het primaire Arabische woord voor God. Het betekent ‘De God’. Er zijn enkele kleine uitzonderingen. Zo gebruikt de Bijbel in sommige moslimlanden een ander woord voor God dan Allah (Farsi en Urdu zijn voorbeelden). Maar gedurende meer dan vijfhonderd jaar vóór Mohammed noemde de overgrote meerderheid van de joden en christenen in Arabië God bij de naam Allah. Hoe kunnen we dan zeggen dat Allah een ongeldige naam voor God is? Als dat zo is, tot wie hebben deze Joden en Christenen dan gebeden?

En hoe zit het met de 10 tot 12 miljoen Arabische Christenen vandaag de dag? Zij noemen God al meer dan negentien eeuwen ‘Allah’ in hun bijbels, hymnen, gedichten, geschriften, en erediensten. Wat een belediging voor hen wanneer wij hen vertellen dat zij dit woord ‘Allah’ niet mogen gebruiken! In plaats van de afstand tussen moslims en christenen te overbruggen, vergroten wij de kloof van scheiding tussen hen en ons wanneer wij een dergelijke doctrine propageren. Degenen die nog steeds volhouden dat het godslastering is om naar God te verwijzen als Allah, zouden ook moeten overwegen dat Mohammeds vader Abd Allah werd genoemd, ‘Gods dienaar’, vele jaren voordat zijn zoon werd geboren of de islam werd gesticht!”

–Geciteerd uit BUILDING BRIDGES door Fouad Accad (Colorado Springs, CO: Navpress, p. 22).

Frank – Beantwoording van Ahmed en Daniel
Ik ben echt resonerend met wat Ahmed heeft geciteerd van Fouad Accad. Het is makkelijk om te schieten omdat er zoveel geschiedenis is en verschillende gebruiken van woorden en concepten door die geschiedenis heen, maar het belangrijkste punt ligt misschien in de titel van het geciteerde boek:

Proberen we bruggen van begrip te bouwen of blijven we verdeeldheid zaaiende misverstanden verder bestendigen?

Het is nodig om met Paulus te zeggen: “Wij willen deze Theos, deze onbekende God, graag uitleggen en hoe Hij definitief geopenbaard is in Jezus (Isa).” Maar de discussie moet beginnen / doorgaan met wat “geven” aan beide kanten, in plaats van lijnen in het zand te trekken die elke verdere zinvolle dialoog inperken.

Er zijn momenten dat ik mij als evangelisch afvraag of ik in de zelfopenbaring van onze Schepper wel dezelfde dingen zie als mijn katholieke of orthodoxe broeders. Maar ik zal niet zeggen dat zij een geheel andere Macht aanbidden, alleen dat onze verschillende percepties en inzichten verschillend zijn. Evenzo hebben veel hindoeïstische en boeddhistische vrienden met wie ik praat, wat ik beschouw als zeer verkeerde ideeën over onze Schepper/Verlosser, maar er zijn ook momenten dat ik er vrij zeker van ben dat hun hart heeft geweten wat hun theologie niet weet. En op deze basis geloof ik dat we kunnen blijven praten: niet door te zeggen dat bepaalde mensen de verkeerde Naam gebruiken, maar door te weten dat zij deel hebben aan het Licht dat alle volkeren verlicht en meer kunnen leren kennen en begrijpen. (net als ik)

Daniel – Antwoord op Frank
In je eerste post accepteer je de naam “Isa al-Massih” als een geldige naam voor de Jezus van de Bijbel. Als de uitdrukking wordt gebruikt door een moslim die zich tot het christendom heeft bekeerd en gelooft dat Jezus God is en aan het kruis is gestorven voor zijn zonden, dan zou ik het met je eens zijn. Indien echter een Moslim, die verwerpt dat Jezus God is, dat hij aan het kruis stierf voor onze zonden en dat hij opstond uit de dood, verwijst naar “Isa al-Massih,” dan zou ik het niet met je eens zijn. De opvatting van de Moslim over Isa is totaal verschillend van die van de bekeerling tot het Christendom. Voor de moslim is Isa slechts een man die een openbaring van God kreeg. Voor de Christen is “Isa al-Massih” de zoon van God, de tweede persoon van de drie-eenheid en de redder van de wereld. De betekenis van het woord “Isa” mag dan dezelfde zijn, maar de connotatie is totaal verschillend. Bovendien, toen Paulus tot de Atheners sprak, had hij de term “Zeus” kunnen gebruiken als hij dat had gewild, toen hij de “Theos” van de ongelovige met extra betekenis vulde door hun “onbekende” god de schepper van het hele universum te noemen. Met andere woorden, Paulus verrijkte het woord “Theos” met een betekenis die het bereik van de heidenen te boven ging. Zij kunnen het woord op dezelfde manier denotatief hebben gebruikt, maar Paulus voegde waarheid op waarheid toe en gaf het een veel rijker, veel voller connotatief begrip. Arabische Christenen hebben hetzelfde gedaan met de term “allah.” Zij hebben een algemeen Aramees woord voor God genomen, ooit weergegeven als “al-illah” (de God), en het gevuld met een nieuwe betekenis: de enige ware God van het universum in drie-enige vorm, Vader, Zoon en Heilige Geest! Voor Moslims die later dit Aramese woord overnamen (denotatief) was hun begrip van het woord in zijn context (connotatieve betekenis) enorm verschillend. Voor hen kan Allah NIET in drie-enige vorm zijn. Noch kan Jezus de eeuwige zoon van God en “zeer God van zeer God” zijn. Daarom, volgens de Moslims zelf, kan de “Allah” van de Arabische Christenen NIET de “Allah” van de Koran zijn. Het maakt niet uit of je wilt dat “Allah” ook dezelfde God vertegenwoordigt als waarover in de Bijbel wordt gesproken. Moslims verwerpen de God van de Bijbel. Zij geloven niet dat Jezus God is, noch geloven zij dat God een drie-eenheid is. Moslims geloven dat Christenen een verkeerd beeld van God hebben, en daarom naar de Koran (“de laatste openbaring”) moeten kijken voor het ware begrip van God. Moslims zullen niet toegeven. Waarom zouden christenen dan alle concessies doen? Maar al te vaak bouwen Christenen hun bruggen maar half, in de verwachting dat hun Moslim vrienden hetzelfde zullen doen, maar uiteindelijk realiseren de Christenen zich dat er geen brug is van de andere kant en dat zij slechts een “brug naar nergens” hebben.”

Frank – Antwoord op Daniel en Ahmed
OK, laten we teruggaan naar de oorspronkelijke vraag, en laten we die stellen aan gelovigen met een Moslim achtergrond (MBB). Wat betekent de term Allah nu voor MBB’s?

Daniel – Antwoord op Frank
Als je naar MBB’s gaat die een Arabische achtergrond hebben, gebruiken ze misschien liever “Allah” als ze naar de God van de Bijbel verwijzen, maar (en let hier goed op) de term “Allah” betekent niet meer hetzelfde voor hen. Nu kunnen ze zeggen “Jezus is Allah”! Zoals ik al eerder zei, de “Allah” van de Bijbel voor een Arabische Christen is heel anders dan de “Allah” van de Koran voor de Moslim. Context is alles. Ik zou hetzelfde zeggen van een Jehovah’s Getuige die het idee verwerpt dat Jezus Jehovah is en ook een trinitaire vorm van God verwerpt. Zij hebben een gebrekkig beeld van de ware God. Hoewel een JW een sterk geloof kan hebben in sommige eigenschappen van de ware God, is hun algemene begrip van God niet hetzelfde als het orthodoxe christendom leert. Met andere woorden, zij hebben de waarheid over God verworpen (zie Romeinen 1:25) en aanbidden een andere god. Echter, een echte trinitaire christen die de naam “Jehova” gebruikt (wat waarschijnlijk een 16e eeuwse constructie is – zie de originele blog) in plaats van Jahweh (zoals in het zingen van het lied “Jehova Jirah”) begrijpt God correct en er kan gezegd worden dat hij de ware God aanbidt. Het is dus niet zozeer de naam die we gebruiken als wel de connotatie van die term.
Nou, ik ben het eens met een eerder gemaakt punt dat veel Christenen God niet erg goed begrijpen en zij zouden zeker een doctrine als de Drie-eenheid niet kunnen verdedigen. Zij geloven echter wel dat Jezus God is, dat Hij aan het kruis stierf voor hun zonden en zij geloven dat God drie-enig is. Dit zijn essentiële overtuigingen die hen onderscheiden van de JW’s en de Moslims. In dit geval overtroeft de connotatie de denotatie. Ik zou ook willen toevoegen dat een moslim misschien de Allah van de Koran in zijn moskee aanbidt en God op een vollere manier begint te begrijpen. Hij kan een relatie met God willen hebben, en als hij raad zoekt bij anderen, waaronder christenen, kan hij zich realiseren dat de christelijke God de God is die hij zoekt. Hij kan zelfs raad krijgen van Arabische christenen die “Allah” gebruiken in hun eigen vertaling van de Bijbel. Het punt is dat als deze moslim uiteindelijk in de God van de Bijbel gelooft, dan zal zijn reis van de Allah van de Koran naar de Allah van de Bijbel levensveranderend zijn. Hij mag dan dezelfde naam gebruiken in zijn verwijzing naar God, maar als christen zal hij nu een relatie hebben met de ware God en hij kan zeggen dat “Jezus God is.” Hij zal ook begrijpen waarom de Allah van Mohammed nooit de Vader van Jezus kan zijn!

Frank – Reactie op Daniel
Daniel, je aanvullingen en kwalificaties op je oorspronkelijke post hebben de gedachte completer gemaakt, en als ik het zo mag zeggen, beter verteerbaar. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om dit te doen.