William F. Friedman i Elizebeth S. Friedman, w pełnym brzmieniu, odpowiednio, William Frederick Friedman i Elizebeth Smith Friedman, z domu Elizebeth Smith, (odpowiednio, urodzony 24 września 1891, Kiszyniów, Rosja -zmarł 2 listopada 1969, Waszyngton, D.C., U.S.; urodzony 1892, Huntington, Indiana, U.S.-zmarł 31 października 1980, Plainfield, New Jersey), amerykańscy kryptolodzy, którzy pomogli rozszyfrować kody wroga od I do II wojny światowej.

William Friedman był jeszcze niemowlęciem, gdy jego rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych; studiował genetykę na Cornell University (B.S., 1914). Elizebeth Smith studiowała anglistykę w Hillsdale (Michigan) College (B.A., 1915). Poznali się w Riverbank Laboratories (Geneva, Illinois), gdzie oboje zaangażowali się w kryptologię, pracując często dla rządu przy rozszyfrowywaniu depesz dyplomatycznych. W latach 1917-18 William służył w armii amerykańskiej, częściowo we Francji, analizując niemieckie książki kodowe.

Po wojnie, w 1921 roku, Friedmanowie (pobrali się w maju 1917 roku) przenieśli się do Waszyngtonu, D.C., gdzie przez lata Elizebeth Friedman pracowała dla kilku departamentów rządowych, szczególnie łamiąc kody używane przez handlarzy rumem i innych przemytników, a William Friedman, w Departamencie Wojny, został głównym kryptoanalitykiem w Signal Intelligence Service, szczególnie kierując zespołami, które złamały różne japońskie kody, w tym ostatecznie szyfr maszyny Purple zainicjowany przez Japonię w 1939 roku. Po II wojnie światowej William Friedman pracował dorywczo dla National Security Agency, a Elizebeth Friedman dla International Monetary Fund.

William Friedman napisał The Index of Coincidence and Its Applications in Cryptography (1922), jedną ze standardowych prac w nomenklaturze i klasyfikacji szyfrów. Razem Friedmanowie napisali The Shakespearean Ciphers Examined (1957), w której zaprzeczyli rzekomemu autorstwu sztuk i sonetów Williama Shakespeare’a przez Francisa Bacona.