Wszyscy słyszeliśmy o testach IQ. Być może przeszedłeś oficjalny test lub anonimowo przeszedłeś wiele z tych, które są udostępniane w mediach społecznościowych. Ale co one dokładnie oznaczają? Skąd się biorą? Czy są one w ogóle dokładne lub reprezentatywne dla „inteligencji”? Dołącz do nas i zróbmy krótką wycieczkę po testach IQ. Poniższy artykuł jest daleki od wyczerpującej eksploracji tego, co jest w rzeczywistości bardzo dużym polem w psychologii, ale mamy nadzieję, że da ci przegląd tematu.

Więc czym jest IQ?

IQ, lub „Intelligence Quotient”, jest w efekcie wynikiem liczbowym opartym na wynikach standaryzowanego testu. Ma on na celu kwantyfikację lub pomiar inteligencji uczestnika. Pierwotnie został opracowany przez francuskiego psychologa Alfreda Bineta. Chciał on zmierzyć zdolności umysłowe dzieci, ale obecnie jest używany do testowania dorosłych w każdym wieku. Nowoczesne testy obejmują kombinację kilku skal inteligencji, aby zapewnić ogólny wskaźnik inteligencji.

Faktyczny termin IQ został ukuty w 1912 roku przez niemieckiego psychologa Williama Sterna. Podstawowe testy opracowane przez Bineta i jego kolegę Simona zostały rozbudowane i rozszerzone w ciągu ostatnich kilku dekad. Nowoczesne testy IQ są obecnie oparte na normalnym rozkładzie punktacji. Ze względu na ten fakt termin „iloraz inteligencji” jest w rzeczywistości nieaktualny, ale nadal szeroko akceptowany. Nowoczesne testy, często WAIS (więcej na ten temat później), są używane do obliczania IQ. Testy te, w odróżnieniu od swoich prekursorów, zawierają szereg problemów, które należy rozwiązać w określonym czasie, pod nadzorem. Testują one różne obszary, w tym pamięć krótkotrwałą, wiedzę werbalną, szybkość percepcji i wizualizację przestrzenną.

Większość testów podaje wyniki ogólne oraz wyniki poszczególnych podtestów. Pozwala to na ogólną ocenę inteligencji i wyników w każdym z obszarów. Testy IQ oparte są na krzywej dzwonowej rozkładu normalnego. Z tego powodu są one naprawdę zaprojektowane i ważne tylko dla pewnych zakresów IQ. Jeśli wpadniesz w skrajności skali, są one wysoce niewiarygodne. Interesujące jest również to, że Twój wynik IQ niekoniecznie pozostanie taki sam przez całe życie!

Tutaj znajduje się dobry film poglądowy.

Początki testów IQ

W początkach 1900 roku rząd francuski chciał się dowiedzieć, którzy studenci najprawdopodobniej będą mieli problemy w szkole. Rząd francuski właśnie uchwalił ustawy czyniące uczęszczanie do szkoły obowiązkowym. Z tego powodu dobrym pomysłem wydawało się ustalenie, które dzieci będą potrzebowały specjalnej pomocy tak wcześnie, jak to możliwe. Binet, z pomocą swojego współpracownika Theodore’a Simona, rozpoczął pracę nad zestawem pytań, które pozwoliłyby ocenić zdolność danej osoby do rozwiązywania problemów, zapamiętywania faktów i oceny koncentracji uwagi. Ten zestaw pytań następnie utworzył podstawy pozwalające im przewidzieć prawdopodobny sukces w szkole.

Szybko zdali sobie sprawę, że niektóre dzieci były w stanie odpowiedzieć na zaawansowane pytania, które starsze dzieci mogą odpowiedzieć i vice versa. Z tych obserwacji, Binet, zaproponował pojęcie wieku umysłowego. Miało to być wykorzystane jako metryka do określenia średniej inteligencji w danej grupie wiekowej. Wkrótce potem Binet zaczął opracowywać pierwszy test inteligencji. Dziś nazywamy go skalą Bineta-Simona, która stała się podstawą testów inteligencji. Pomimo opracowania testu Binet nie był przekonany, że instrumenty psychometryczne mogą być użyte do pomiaru jednego, trwającego całe życie, wrodzonego poziomu inteligencji.

Binet uważał, że inteligencja jest tak szerokim tematem, że podanie wartości liczbowej jest niewystarczające. Uważał, że na inteligencję wpływa wiele czynników. Wierzył również, że zmieniają się one w czasie i będą porównywalne tylko z dziećmi o podobnym pochodzeniu i doświadczeniach.

Poprawa testu IQ

Uniwersytet w Standford, a konkretnie psycholog Lewis Terman, wziął Skalę Bineta-Simona i wystandaryzował ją dla amerykańskich uczestników. Zaadaptowany test, The Stanford-Binet Intelligence Scale, stał się standardowym testem inteligencji w USA w 1916 roku. Na podstawie tego testu ukuto termin iloraz inteligencji, który składał się z jednej liczby. Liczba ta miała reprezentować indywidualną wydajność osoby na podstawie wyników testu. Wynik został wygenerowany przez pomnożenie wieku umysłowego testera przez jego wiek fizyczny, a następnie pomnożenie wyniku przez 100. Tak więc, na przykład, jeśli dziecko uzyskało z testu wiek umysłowy 12 lat, ale miało 10 lat, jego ostateczny wynik IQ wynosiłby 120.

Później psycholog Charles Spearman rozwinął koncepcję inteligencji ogólnej. Ma ona zapewnić ocenę zdolności danej osoby do wykonywania szerokiego zakresu zadań poznawczych. Współczesne testy koncentrują się na takich zdolnościach, jak umiejętności matematyczne, pamięć, percepcja przestrzenna i zdolność posługiwania się językiem. Zdolność osoby do rozwiązywania problemów, zapamiętywania informacji i dostrzegania związków są uznawane za ważne składniki inteligencji. Z tego powodu często można je spotkać w testach IQ.

Wechsler Intelligence Scales

Budując na testach opracowanych przez Stanforda i Bineta, amerykański psycholog David Wechsler postanowił stworzyć nowy test metryczny. Był on niezadowolony z ograniczeń testu Stanforda-Bineta i w 1955 roku opracował jego własną wersję, Skalę Inteligencji dla Dorosłych (The Wechsler Adult Intelligence Scale). Weschler uważał, podobnie jak Binet, że inteligencja obejmuje różne zdolności umysłowe. Uważał, że inteligencja to „globalna zdolność osoby do celowego działania, racjonalnego myślenia i skutecznego radzenia sobie z otoczeniem”. Test dla dorosłych został później poprawiony i jest dziś znany pod skrótem WAIS-IV.

Wechsler opracował dwa inne testy do stosowania u dzieci. Wechsler Intelligence Scale for Children (WISC) oraz Wechsler Preschool and Primary Scale of Intelligence (WPPSI). Obecna wersja dla dorosłych zawiera 10 podtestów wraz z 5 testami dodatkowymi. Dostarczają one wyników w czterech głównych obszarach inteligencji:

Zrozumienie werbalne,

Rozumowanie percepcyjne,

-Pamięć robocza oraz;

Szybkość przetwarzania.

Test dostarcza dwóch ogólnych wyników, które mogą być użyte do podsumowania ogólnej inteligencji. Pierwszy z nich to wynik IQ w pełnej skali, który łączy w sobie wyniki wszystkich czterech wskaźników. Drugi to Indeks Zdolności Ogólnych oparty na wynikach sześciu podtestów. Ten ostatni okazał się bardzo przydatny w identyfikacji trudności w uczeniu się. Przypadki, w których niskie wyniki w niektórych obszarach mogą być powiązane z wysokimi wynikami w innych obszarach, mogą pomóc w identyfikacji, że dana osoba miała specyficzny rodzaj trudności w uczeniu się.

W przeciwieństwie do „prostszych” testów Stanford-Binet, WAIS porównuje wyniki innych osób w tej samej grupie wiekowej. Jest to efektywne porównanie wyników osoby w obrębie grupy wiekowej. Średni wynik jest ustalony na 100. Dwie trzecie wyników zazwyczaj mieści się w przedziale pomiędzy 85 a 115. Metoda ta stała się standardową techniką na całym świecie i jest również używana w nowoczesnym teście Stanford-Binet.

Więc jaki wynik czyni cię geniuszem?

Możesz być już zaznajomiony z zakresami wyników IQ, ale jaki wynik czyni cię geniuszem? Bardzo wysokie IQ ma tendencję do spadania powyżej 140, ale aby zostać sklasyfikowanym jako geniusz musisz przekroczyć 160+. Istnieje nawet poziom „niezmierzonego geniuszu”, jeśli zanotujesz wynik przekraczający 200! Jak wcześniej wspomniano, średnie IQ jest ustalone na 100. Około sześćdziesiąt osiem procent wyników IQ mieści się w granicach jednego odchylenia standardowego od tej średniej. Więc większość ludzi będzie pomiędzy 85 a 115.

Jesteś prawdopodobnie zaznajomiony z krzywymi dzwonowymi i IQ nie jest inna. Im wyżej lub niżej w dół skali poruszasz się od „szczytu dzwonu” średniej, tym mniejsza i mniejsza jest liczba osób, które się w niej mieszczą. Nadmiernie niskie IQ 1-24 lub nadmiernie wysokie IQ 180+ będzie reprezentować bardzo mały procent populacji. Jak można się spodziewać, odchylenie standardowe będzie się zmieniać w zależności od liczby osób badanych w danej grupie. W testach IQ jest to zazwyczaj około 15 punktów plus lub minus.

Wyniki IQ mają pomóc w pomiarze zdolności osoby do rozwiązywania problemów. Czy IQ może być związane z fizyczną strukturą mózgu? Spójrzmy na przykład na mózg Einsteina.

Co na to Mensa?

Według Mensy, może istnieć rozbieżność między testami a osiągniętym wynikiem.

„Termin „wynik IQ” jest powszechnie używany, ale słabo zdefiniowany. Istnieje duża liczba testów z różnymi skalami. Wynik 132 punktów w jednym teście może być taki sam jak wynik 148 punktów w innym teście. Niektóre testy inteligencji w ogóle nie używają wyników IQ. Mensa ustaliła percentyl jako wartość graniczną, aby uniknąć tego zamieszania.” Mensa.org

Mensa pozwoli na przystąpienie tylko wtedy, gdy mieścisz się w górnych dwóch procentach percentyla populacji ogólnej. Ten wynik musi być dostarczony przez Mensę bezpośrednio lub poprzez „zatwierdzony” test strony trzeciej. Jest to interesujące, ale zapewnia tylko arbitralne „odcięcie” dla wysokiego IQ. Jeśli chcesz przejść na sucho „dla zabawy” niekwalifikujący test IQ z Mensy, podążaj za tym linkiem.

Ważność IQ do „sukcesu”

Wszystko dobrze i dobrze, ale co te wyniki faktycznie oznaczają? Jak dużą różnicę robi kilka punktów IQ w odniesieniu do sukcesu życiowego jednostki? Nie ma wątpliwości, że wysokie IQ może być silnie związane z sukcesem akademickim. Podczas gdy wysokie IQ staje się popularnym sposobem oceny intelektu danej osoby, inni eksperci uważają, że inteligencja emocjonalna może mieć większe znaczenie niż IQ. Przynajmniej w odniesieniu do sukcesu.

Większość z nas uwierzyła, że wysokie IQ gwarantuje sukces w życiu, ale czy to prawda? Wydaje się, że większość ludzi, którzy odnieśli sukces w nauce, sztuce, biznesie i rozrywce jest niezwykle błyskotliwa. Co ciekawe, istnieje również stereotyp, że osoby o wyższym IQ są zazwyczaj niezręczne społecznie, introwertyczne, a może nawet niestabilne psychicznie. To jest zwykle skrystalizowane w kulturach popularnych, takich jak postacie jak Sheldon Copper w The Big Bang Theory lub nieco niestabilny Sherlock Holmes.

Możesz dobrze wiedzieć, lub rzeczywiście być, niezwykle inteligentnych ludzi, którzy są bardzo udane, ale można prawdopodobnie myśleć o innych, którzy nie są całkiem tak udane, jak można by się spodziewać. Więc dlaczego ta rozbieżność? Od wczesnych dni testów IQ z Binet et al, to właśnie pytanie było zadawane wiele razy wcześniej. Psycholog Lewis Terman, już w latach 20. ubiegłego wieku, zaczął badać to zagadnienie. Założenie było takie, że IQ na poziomie geniusza ma tendencję do łączenia się ze społecznym i osobistym „niedostosowaniem”. Wybrał 1500 dzieci w wieku od 8 do 12 lat, których IQ wynosiło co najmniej 140. Średnia dla grupy wyniosła 150, a 80 z nich przekroczyło IQ równe 170!

Jak bardzo „udana” była ta grupa?

Przez kolejne lata śledził życie dzieci, aby sprawdzić, jak radziły sobie „w prawdziwym świecie”. Pozornie wbrew oczekiwaniom, dzieci te miały tendencję do bycia bardzo dobrze społecznie i fizycznie dobrze dostosowane. Odnosiły sukcesy w nauce, były zdrowsze, silniejsze, a nawet mniej podatne na wypadki w porównaniu z dziećmi o niższym IQ. Terman zmarł w 1956 roku, ale jego badania były kontynuowane przez innych psychologów na tej samej grupie. Badania te stały się znane jako Badania Termana nad Uzdolnionymi.

Badania te trwają do dziś! To czyni je najdłużej działającym badaniem podłużnym w historii! Niektórzy z grupy badawczej poszli dalej, aby osiągnąć wielki sukces w życiu. Grupa ta obejmowała słynnego psychologa edukacyjnego Lee Cronbacha, autora Jessa Oppenheimera, psychologa dziecięcego Roberta Searsa, naukowca Ancela Keysa i wielu innych, którzy stali się członkami wydziałów w szkołach wyższych i uniwersytetach. Od 2003 roku 200 z oryginalnych uczestników wciąż żyje, a badanie ma trwać aż do śmierci lub wycofania się członków.

Gdy grupa została sprawdzona w 1955 roku, średni roczny dochód wynosił około 5000 dolarów. Niewiarygodnie, średni dochód dla grupy był rzędu około 33 000 dolarów! Spośród członków grupy, sześćdziesiąt sześć procent posiadało dyplomy ukończenia studiów wyższych, z dużą ilością dyplomów i tytułów zawodowych. Wiele osób z grupy robiło kariery w prawie, medycynie i nauce, a inni stali się odnoszącymi sukcesy kierownikami firm!

Czy wszyscy oni odnieśli „sukces”?

Historia nie była jednak usłana różami. Badaczka Melita Oden postanowiła porównać 100 osób, które odniosły największy sukces, Grupę A, ze 100 osobami, które odniosły najmniejszy sukces, Grupą C. Osoby te miały w rzeczywistości takie samo IQ, ale tylko kilka osób z Grupy C zostało profesjonalistami. Chociaż większość członków Grupy C zarabiała nieco powyżej średniej krajowej, wykazywali oni wysokie wskaźniki alkoholizmu i rozwodów w porównaniu z Grupą A.

Rozważając, że nie było zauważalnej różnicy w IQ pomiędzy tymi dwiema grupami, co mogłoby ewentualnie wyjaśnić różnicę w zachowaniu i „sukcesie”? Terman sam zauważył, że 100 najlepszych osób z jego grupy badawczej wykazało kilka bardzo interesujących wspólnych cech. Wykazały się one „rozwagą i przezornością, siłą woli, wytrwałością i chęcią doskonalenia się”. Jako dorośli, osoby te miały tendencję do oceniania wyżej na orientacji na cel, pewności siebie i wytrwałości w porównaniu do grupy C.

Podczas gdy powyższe obserwacje są nieco subiektywne, IQ wydaje się odgrywać rolę w sukcesie życiowym, ale nie jest gwarancją „sukcesu”. Cechy osobowości są również bardzo ważne.

Nowoczesne badania nad IQ i sukcesem

IQ z pewnością może być użyte do przewidywania prawdopodobieństwa sukcesu akademickiego danej osoby. Nie można go jednak użyć, aby w zadowalający sposób przewidzieć ich wyniki poza uczelnią. Profesor Alan Kazdin, profesor psychologii na Uniwersytecie Yale, zauważa, że „najlepszą rzeczą, jaką mierzy IQ, jest zdolność do osiągania dobrych wyników w szkole”. Dalej stwierdza, że „w tym wieku należy brać pod uwagę potencjał. Ale musisz mieć odpowiednie środowisko, aby go pielęgnować.”

Ma to sens. Dobrze wiadomo, że wszyscy jesteśmy produktem „natury i wychowania”. Inne badania wskazują, że dzieci o wyjątkowych zdolnościach akademickich mogą doświadczać więcej problemów społecznych, w tym izolacji, w porównaniu z mniej „utalentowanymi” dziećmi. Jedno z badań wykazało nawet, że dzieci o wysokim IQ mają tendencję do uzyskiwania wysokich wyników w zakresie cechy osobowości znanej jako „otwartość na doświadczenie”. Chociaż brzmi to nieco łagodnie, może w rzeczywistości przekładać się na to, że osoby te próbują środków odurzających, takich jak marihuana. Ponieważ są oni bardziej skłonni do próbowania nowych rzeczy, są bardziej skłonni do poszukiwania „nowych” doświadczeń.

Pomimo, że wielu współczesnych badaczy debatuje nad tym, w jakim stopniu IQ wpływa na sukces życiowy, większość z nich szeroko popiera ustalenia Termana.

Jak dokładne są te wyniki?

Jak z każdym sformalizowanym testem, wyniki są tylko tak dobre jak sam test. Kontrowersje na bok i biorąc pod uwagę, że istnieje sformalizowany test, jest to dobre i ważne pytanie, które należy zadać. Jak wcześniej wspomniano, nowoczesne testy IQ są wiarygodne tylko wtedy, gdy mieścisz się w skali IQ. Jeśli wynik Twojego testu IQ jest skrajnie niski lub wysoki, nie może on dokładnie odzwierciedlać Twojego wyniku. Oczywiście zgodnie z kryteriami testu.

Czy zatem testy IQ są ważne lub dokładne? W zależności od punktu widzenia na temat ich ważności, wyniki testów IQ są ogólnie przyjętą metryką dla porównania inteligencji jednostki, przynajmniej dla wyników akademickich. Poniższe wideo jest prowadzone przez Laci Green (yeah sorry), ale zapewnia interesującą dyskusję (dla odmiany).

Co wpływa na IQ?

Jest wiele kontrowersji na temat tego, co wpływa na wyniki testów IQ u osób. Badania wykazały, że na IQ wydają się mieć wpływ czynniki środowiskowe, takie jak odżywianie w dzieciństwie, prenatalna ekspozycja na toksyny i czas trwania karmienia piersią. Niektóre inne badania wydają się wykazywać korelację ze statusem społecznym rodziców, IQ rodziców wśród innych czynników. Jest to obszar intensywnej debaty i kontrowersji i nie jest jasne, w jakim stopniu IQ jest dziedziczone i vice versa. Należy zauważyć, że inni uważają, iż IQ jest terminem zbędnym, ponieważ inteligencja nie może być mierzona jako pojedyncza jednostka. IQ może nawet nie być uwarunkowane genetycznie! Niektórzy nawet zaproponowali, że każda osoba posiada wiele inteligencji, a rozwój każdej z nich zależy od tła społecznego.

Pomyśl o grze komputerowej, w której możesz dostosować swoją postać. Rodzisz się lub jesteś stworzony z potencjałem z różnymi „zdolnościami”, które są rozwijane tylko w oparciu o wychowanie i krąg społeczny. Jim Rohn, znany mówca motywacyjny jest znany z powiedzenia, że każdy jest „średnią pięciu osób, z którymi spędzasz najwięcej czasu”, na przykład.

Cokolwiek jest prawdą, wyniki testów IQ są nadal szeroko stosowane w wielu kontekstach w nowoczesnym społeczeństwie. Ale czy może się on zmienić? Czy jest ono stałe od urodzenia, czy też można je poprawić w ciągu całego życia?

Czy twoje IQ może się zmienić w ciągu całego życia?

Według Stephena Ceci, profesora psychologii rozwojowej na Uniwersytecie Cornella, może. W artykule napisanym w Nature, IQ wydaje się być zdolne do zmiany w czasie. W badaniach wzięło udział 33 nastolatków w wieku od 12 do 16 lat. Badacze przeprowadzili testy przed rozpoczęciem studiów. Następnie ponownie zbadali ich cztery lata później. Wyniki testów wykazały wyraźne wahania w testach IQ. Wyniki nie były nieistotną zmianą, ale raczej zmianą o 20 lub więcej punktów. Główne zmiany dotyczyły przede wszystkim poprawy zdolności werbalnych. Inne badania pokazują, że IQ może się zmieniać w zależności od innych czynników. Wiele z nich wydaje się wykazywać korelację pomiędzy doświadczeniami „życiowymi”, takimi jak nauka w szkole lub ustrukturyzowana nauka. Działania, które rozwijają wzorce uczenia się lub grupowania rzeczy systematycznie, a nie tematycznie, wydają się poprawiać wyniki w testach IQ.

Jeszcze inne badania wydają się pokazywać, że umiejętności taksówkarzy lub nawet młodych dorosłych, takie jak uczenie się tras lub żonglowanie, poprawiają ich umiejętności nawigacyjne i zdolności identyfikowania wzorców. Łącznie wyniki tych badań pokazują, że doświadczenia życiowe i ustrukturyzowane uczenie się zmieniają mózg i IQ. Dotyczy to zarówno dorosłych, jak i dzieci! To naprawdę nie powinno być zaskoczeniem. Im bardziej doświadczony jesteś w dostrzeganiu wzorców lub identyfikowaniu „podchwytliwych pytań”, tym bardziej prawdopodobne jest, że będziesz zwracać uwagę i myśleć logicznie, aby znaleźć odpowiedź. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli twoja praca lub hobby odnoszą się do zadań takich jak zagadki, kodowanie lub matematyka np. Soduku.

Ostatnie słowo

Testy IQ były historycznie używane do oceny inteligencji osoby, ale pojawiły się pod dużą ilością „ognia” w ostatnich latach. Niezależnie od tego, czy uważasz, że są one dokładną miarą inteligencji, czy też przestarzałą metryką, testy z pewnością wykazują „potencjał” do osiągnięcia sukcesu w środowisku akademickim, ale niekoniecznie sukcesu w życiu.

Testy IQ były w przeszłości nadużywane do uzasadniania dość przerażających programów ideologicznych i mogą być tematem budzącym emocje, ale należy o nich myśleć zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem. Jako metrykę, pomiar czegoś, co może być testowane, nic więcej. Ostatecznie, możesz zmierzyć wszystko w dowolnej skali. Ale wyniki, które otrzymasz, są tylko tak użyteczne, jak sam test. Jak wykorzystasz te informacje lub jak zareagujesz emocjonalnie na nie, są w końcu nieistotne dla wyników arbitralnego testu.

Więc proszę bardzo. Zgłębiliśmy genezę testów IQ i krótko poruszyliśmy temat tego, co się z nimi wiąże. Czy wierzysz, że testy IQ są dokładną reprezentacją inteligencji? Czy są tylko arbitralną metryką, która jest już przestarzała? Rozpocznijmy rozmowę.