The Genus Xylaria

by Michael Kuo

The genus Xylaria składa się z funky, club-like decomposers drewna lub odpadów roślinnych, które stają się czarne i twarde przez dojrzałość, przypominające węgla lub węgla drzewnego. Grzyby są „Pyrenomycetes,” co oznacza, że produkują zarodniki w ciałach strzępkowych, które są osadzone w maleńkich kieszonkach zwanych perithecia; ciałka strzępkowe na zmianę rosną do wąskiego otworu kieszonki, tak że mogą wystrzelić zarodniki z dala od grzyba i w prądy powietrzne.

Cykl życiowy Xylaria trochę się komplikuje, a komplikacje mogą utrudnić precyzyjną identyfikację kolekcji Xylaria. Jak wiele grzybów, gatunki Xylaria zabezpieczają swoje zakłady reprodukcyjne poprzez angażowanie się w reprodukcję zarówno płciową jak i bezpłciową. Zarodniki, askary i perytecja, wspomniane powyżej, pojawiają się, gdy grzyb jest dojrzały i rozmnaża się płciowo. W swoim niedojrzałym, bezpłciowym stadium, Xylaria produkuje bezpłciowe zarodniki, oficjalnie nazywane „konidiami”, w pudrowej powłoce (łowcy moreli często spotykają konidialne stadium Xylaria polymorpha późną wiosną).

To wszystko jest dobre i dobre dla Xylaria, ale bardziej niż trochę problematyczne dla niedoszłych identyfikatorów Xylaria, ponieważ różne gatunki są zwykle oddzielane na podstawie morfologii ich (płciowych) zarodników. Tak więc, jeśli zebrałeś Xylaria w jego bezpłciowym, konidialnym stadium, nie będziesz miał najważniejszej cechy morfologicznej do identyfikacji (konidia, na wypadek gdybyś się zastanawiał, dlaczego nie mogą zastąpić zarodników w procesie identyfikacji, wyglądają mniej więcej tak samo) – to znaczy, chyba że masz laboratorium mikologiczne i możliwość hodowania swojej kolekcji; gatunki mogą być faktycznie identyfikowane na podstawie tego, jak kultury wyglądają i zachowują się w szalce Petriego (patrz Callan & Rogers, 1993).

Większość z nas jednak nie ma możliwości hodowania swoich kolekcji, co oznacza, że możemy jedynie dokładnie zidentyfikować dojrzałe, płciowe formy. W terenie można je często rozpoznać po obecności perytecji, które wyglądają jak małe krostki (należy użyć soczewki ręcznej). Kolekcjonerzy w północno-peryferyjnych regionach mogą również zastosować strategię nie zbierania okazów Xylaria wiosną i wczesnym latem, kiedy formy bezpłciowe są bardziej widoczne.

Nawet z rozpoznawalnymi okazami w ręku, nie da się obejść faktu, że analiza mikroskopowa jest często niezbędna do dokładnej identyfikacji Xylaria – co prowadzi wielu kolekcjonerów do oznaczania swoich kolekcji grubych okazów jako „Xylaria polymorpha”, a ich chudych kolekcji jako „Xylaria hypoxylon”, ponieważ są to gatunki często zawarte w przewodnikach terenowych. Nie jest to nierozsądna strategia, jeśli twoje cele identyfikacyjne są przypadkowe, ale jeśli masz zamiłowanie do dokładności, będziesz musiał skonsultować się z ekspertem od pyrenomycete, J. D. Rogersem, w jego kluczu do Xylaria w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych (1986; pełny cytat poniżej).

Gatunki Xylaria nie są szczególnie łatwe do pracy pod mikroskopem, ponieważ są bardzo twarde i niełatwo je zmiękczyć do sekcjonowania i przygotowania szkiełek. Na szczęście, ponieważ morfologia zarodników jest w zasadzie jedyną rzeczą, którą jesteś zainteresowany (w każdym razie z punktu widzenia identyfikacji), nie musisz się martwić o zachowanie innych struktur mikroskopowych w stanie nienaruszonym. Wycinam mały kawałek z powierzchni Xylaria, upewniając się, że naciąłem wystarczająco głęboko, by odciąć niektóre perytecje (ilustracja), które są osadzone między powierzchnią a twardym, białym miąższem. Następnie namaczam ją w 90% alkoholu, tak jak każdą inną część, po czym moczę ją w wodzie – znacznie dłużej niż zwykle. Kiedy zmięknie tak bardzo, jak sądzę, kładę go na szkiełku i zaczynam kroić &@%$ z niego żyletką, raz za razem, aż uzyskam bardzo drobne, nadające się do montażu fragmenty, które nie są tak grube i twarde, że prowadzą do pęknięcia szkiełka nakrywkowego, kiedy zgniatam preparat. Morfologia zarodników Xylaria, włączając w to cienkie, blade „szczeliny zarodkowe”, które mogą być kluczowe dla identyfikacji, jest najlepiej widoczna na podstawkach wodnych.

Strony gatunkowe:

Xylaria cornu-damae
Xylaria cubensis
Xylaria hypoxylon
Xylaria liquidambar
Xylaria longiana
Xylaria longipes
Xylaria magnoliae
Xylaria polymorpha

.