Introduction – Grade 1

Zależnie od sytuacji w klasie i dostępnego czasu, zajęcia Writer’s Workshop mogą być użytecznym i znaczącym rozszerzeniem jednostek instruktażowych TeachersFirst online. Warsztaty pisarskie to technika nauczania, która zachęca uczniów do pisania poprzez uczynienie tego procesu istotną częścią programu nauczania w klasie. W klasie pierwszej, uczniowie uczą się pisać codziennie poprzez różnorodne działania. Warsztat pisarski eksponuje uczniów pierwszej klasy do organizacji i myślenia wymaganego do stworzenia opowiadania lub napisania na ulubiony temat. Ponieważ to oni wybierają temat, uczniowie są zmotywowani do stworzenia i ukończenia prac, które będą mogli przeczytać kolegom z klasy. Format Warsztatów Pisarskich obejmuje planowanie historii, korektę, edycję przez nauczyciela oraz bezpośrednie instrukcje dotyczące mechaniki gramatyki. W pierwszej klasie, ta technika nauczania pozwala nauczycielom obserwować postępy w nauce zarówno czytania jak i pisania.

Umiejętności uczniów pierwszej klasy różnią się i postępują w różnym tempie. Celem jest więc wprowadzenie uczniów, którzy dopiero zaczynają czytać, w proces pisania, poprzez prowadzenie ich do używania fonetyki w celu udźwiękowienia słów, kopiowania i używania słów z listy w znaczący sposób, rozwijania świadomości interpunkcji oraz odwoływania się do zewnętrznych źródeł w celu poprawienia pisowni. Pierwszoklasiści cieszą się niezależnością wczesnego, samodzielnego pisania, siłą swoich słów do wyrażania myśli i możliwością opisywania doświadczeń kolegom z klasy.

Writer’s Workshop może być również połączony z zajęciami z czytania, aby stworzyć potężne narzędzie motywujące podczas nauczania czytania i pisania. Nauczyciel może szybko zobaczyć, które słowa uczeń „posiada” dzięki temu, co pisze; nauczyciel może zobaczyć, jak dziecko podchodzi do organizacji myśli dzięki temu, jak uczeń przedstawia pomysły w opowiadaniu, a nauczyciel może zobaczyć, jak umiejętności ucznia rosną w ciągu roku dzięki postępowi fabuły i tekstu w jego pisaniu.

Warsztaty pisarskie są zazwyczaj częścią każdego dnia. Jednak dla nauczycieli, którzy mają problemy z planem zajęć, mogą to być zajęcia odbywające się 3 dni w tygodniu. Nauczyciele, którzy mają program nauczania ustalony przez dystrykt, mogą używać Warsztatów Pisarskich jako okazjonalnych zajęć dodatkowych do konkretnych jednostek programowych. Główne komponenty Warsztatu Pisarskiego to: mini lekcja, status klasy, konferencja na temat pisania i dzielenie się swoim krzesłem autorskim. Niektóre z tych składników mogą już być częścią rutyny w klasie.

Mini-lekcja

Mini-lekcja jest zazwyczaj 5-10 minutową aktywnością całej klasy i może być tak prosta jak pisanie pod kierunkiem z opowieści. Przykładem może być układanie wydarzeń z ulubionej historii w formie początku, środka i końca, tworzenie sieci pomysłów na temat reakcji uczniów na historię, lub zwrócenie uwagi na podstawowe użycie interpunkcji. Czytanie w grupie, np. wielkiej książki, piosenki lub wiersza zapisanego na kartce papieru, może wprowadzić wzorce językowe i rymujące się słowa, może być wykorzystane do wyszukiwania dźwięków fonetycznych, a nawet do rozpoznawania początkujących słów. Jest to bezpośrednia okazja dla nauczyciela do zaprezentowania informacji, które klasa jest gotowa przyswoić. Niektórzy nauczyciele wymagają, aby uczniowie natychmiast wykorzystali informacje z mini-lekcji; inni nauczyciele delikatnie wprowadzają informacje do uczniów podczas sesji konferencyjnych, zgodnie z ich indywidualną gotowością.

Stan klasy

Stan klasy trwa około 2-3 minut i dostarcza uczniowi i nauczycielowi informacji o tym, jak przebiega praca ucznia. Można to zrobić poprzez szybkie rozdanie folderów i szybkie odpowiedzi od uczniów, takie jak Ilustrowanie, Praca w toku, Publikowanie, lub może to być tablica ogłoszeń z kolorowymi kartkami. Praca pisemna musi mieć następujący format:

– Przednia okładka: zazwyczaj kawałek kolorowego papieru konstrukcyjnego z tytułem, nazwiskiem autora, i ilustracją (Ta informacja może być uzupełniona po napisaniu książki i poprawiona)
– Strona tytułowa: z tytułem, nazwiskiem autora, i ilustracją i datą ukończenia.
– Strona z dedykacją
– Strony z opowiadaniami: w kolejności z numerami stron, wytrasowane lub napisane przez uczniów z ilustracjami.
– Tylna okładka: zwykle kawałek kolorowego papieru konstrukcyjnego z stroną autorską i autoportretem lub zdjęciem ucznia na wewnętrznej stronie. (Te informacje mogą być uzupełnione po napisaniu i poprawieniu książki.)

Pisz i naradzaj się

Pisanie& Naradzanie się jest idealnie 20-40 minutową sesją. Jednak na początku pierwszej klasy, krótsze sesje mogą działać lepiej. Pierwszoklasiści, którzy są na początkowym poziomie umiejętności czytania i pisania rozpoczną od dyktowania, z nauczycielem zapisującym słowa ucznia żółtym zakreślaczem po zakończeniu ilustracji. Następnie uczeń jest proszony o napisanie słów ołówkiem lub markerem, aby uczynić je swoimi własnymi. Proces ten zapewnia rozwój motoryki małej, ćwiczenia w pisaniu odręcznym i nadaje znaczenie słowu pisanemu. Uczniowie z dobrą motoryką małą i świadomością fonetyki mogą być zachęcani do samodzielnego pisania. Początkowo nauczyciele mogą pominąć korekty standardowej pisowni, aby umożliwić uczniom skupienie się na płynności w opowiadaniu historii i budowaniu zaufania do swoich wysiłków.

Dziecko otrzymuje nową stronę po tym, jak zilustrowało, wytropiło lub napisało i ponownie przeczytało poprzednią stronę nauczycielowi. Nazywa się to konferencją; nauczyciel przegląda pismo z uczniem. Na początku pierwszej klasy redagowanie nie jest głównym tematem konferencji. Zamiast tego, nacisk kładzie się na płynność pomysłów, logiczne uporządkowanie historii i połączenie myśli z jednej strony na drugą. To pomaga wzmocnić poczucie własnej wartości. W połowie pierwszej klasy nauczyciele mogą zacząć oczekiwać, że uczniowie będą poprawnie używać wyrazów z celownikiem i mogą zacząć kierować uczniami, którzy są gotowi na interpunkcję. W zależności od wytycznych programu nauczania, ortografia może być poprawiana, lub pomysłowa ortografia może być szanowana jako wysiłek rozwojowy ucznia. Wielu nauczycieli będzie tylko bardzo lekko ołówkiem pod spodem, jeśli dziecko stworzyło swoje własne pierwsze próby pisania znaków na stronie, mówiąc dziecku: „To jest tak, że mogę zapamiętać te ważne słowa, które napisałeś.”

Do końca klasy pierwszej większość uczniów rozumie potrzebę poprawnej pisowni i że interpunkcja sprawi, że ich myśli będą jasne dla czytelnika. Wszyscy uczniowie powinni być świadomi wagi swoich pomysłów. Nauczyciele mogą wykorzystywać proces redagowania prac, aby zachęcić poszczególnych uczniów do podejmowania coraz trudniejszych prób pisania. Nauczyciele mogą prowadzić listę słów, które są błędnie pisane i używać ich jako cotygodniowych ćwiczeń ortograficznych. W niektórych klasach istnieją banki słów lub słowniki obrazkowe. Ważne jest, aby nie stawiać ortografii w konkurencji z treścią we wczesnych klasach. Doświadczenie i redagowanie pomoże dziecku dążyć do uzyskania materiału o jakości „nadającej się do publikacji”. Uczniowie uwielbiają, gdy ich prace są składane i „publikowane” na komputerze w celu zilustrowania, nauczyciele mogą wymagać, by teksty uczniów były poprawne pod względem ortograficznym i interpunkcyjnym, zanim zostaną uznane za nadające się do publikacji. Publikowanie jest świetnym narzędziem motywującym dla wszystkich uczniów, ale należy przywiązywać dużą wagę do procesu tworzenia pierwszych projektów i poprawek. To właśnie tam odbywa się prawdziwy biznes umiejętności czytania i pisania oraz rozwijane są umiejętności na całe życie.

Współdzielenie: Krzesło Autora

Dzielenie się i Krzesło Autora zazwyczaj zajmuje dziesięć minut i może być wykonane albo przez uczniów czytających klasie „opublikowaną książkę” lub przez dzieci dzielące się swoją pracą w parach. Jeśli wzajemne redagowanie ma być częścią struktury klasy, konieczne będzie staranne wprowadzenie do procesu takiego jak TAG. TAG oznacza – powiedz jedną rzecz, która ci się podobała w opowiadaniu, zadaj jedno pytanie i daj jedną sugestię.

Ocena uczniów jest dokonywana poprzez prowadzenie portfolio poprawek i kopii ukończonych prac.

Ocena uczniów jest dokonywana poprzez prowadzenie portfolio poprawek i kopii ukończonych prac.