„Sytość” i „sytość” są kluczowymi terminami, które stały się powszechnie używane, aby pomóc zrozumieć procesy zaangażowane w kontrolę apetytu. Za sytość uważa się sygnały lub procesy, które prowadzą do zakończenia posiłku, podczas gdy sytość to sygnały lub procesy, które po zakończeniu posiłku hamują jedzenie, zanim powróci głód. Białko jest najskuteczniejszym makroskładnikiem pokarmowym zapewniającym efekt sytości. W związku z tym, żywność o zwiększonej zawartości białka może pomóc w modulowaniu spożycia pokarmu, promując utratę masy ciała i utrzymanie masy ciała w późniejszym okresie. Mechanizmy wyjaśniające sytość indukowaną białkami są przede wszystkim specyficzne dla składników odżywczych, ale oczywiście nie są matematycznie związane z sytością. Różne białka wywołują różne, związane ze składnikami odżywczymi, odpowiedzi hormonów anoreksygennych. Uwolnienie glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) wywołane przez wysokobiałkowy posiłek jest stymulowane przez zawartość węglowodanów. Również uwalnianie cholecystokininy (CCK) i peptydu YY (PYY) jest stymulowane przez posiłek wysokobiałkowy. Sygnały sensoryczne, poznawcze, po trawieniu i po wchłonięciu posiłku będą wspólnie determinować uczucie sytości i sytości. Doustne sygnały percepcyjne również przyczyniają się do zwiększonego oczekiwania na uczucie sytości, gdy czas przebywania w jamie ustnej i obsługa doustna są dłuższe i bardziej pracochłonne. W niniejszym opracowaniu autorzy chcą uzyskać przegląd możliwości sycących białka pokarmowego oraz jego roli w odczuwaniu sytości i sytości. To może być naprawdę znaczące w pokazując przemysł spożywczy ścieżkę do rozwoju żywności bogatej w białko sytości w odpowiedzi na zapotrzebowanie konsumentów.

.