Słowo „Palestyńczycy” wywodzi się od Filistynów, ludu, który nie był rdzennym mieszkańcem Kanaanu, ale który zdobył kontrolę nad przybrzeżnymi równinami dzisiejszego Izraela i Strefy Gazy na pewien czas. Według starożytnych egipskich zapisów z tego okresu, które są pierwszą pisemną wzmianką o nich, Filistyni dotarli do tego regionu około 12 wieku p.n.e., co zapis archeologiczny zdaje się potwierdzać.

• Dlaczego Żydzi są nazywani Żydami?
• Dlaczego Izrael jest nazywany Izraelem?

Choć jest prawdopodobne, że filistyńska krew płynie w żyłach współczesnych Palestyńczyków (i Żydów), są oni innym narodem o innej kulturze.

Gdzie pochodzili Filistyni jest kwestią dyskusyjną, ponieważ nie pozostawili żadnych pisemnych zapisów, ale istnieją dwie główne teorie, oparte głównie na odłamkach ceramiki. Pierwotna teoria głosiła, że Filistyni pochodzili z basenu Morza Egejskiego i należeli do kultury mykeńskiej. Nowsza hipoteza głosi, że byli oni członkami kultury Hurrian i pochodzili z dzisiejszej południowej Turcji i Syrii.

W każdym razie, biorąc pod uwagę obecny stan wiedzy, niemożliwe jest ustalenie etymologii nazwy Filistynów w ich własnym języku.

To, o czym możemy dyskutować, to sposób, w jaki słowo to przekształciło się w nazwę zupełnie innych ludzi tysiące lat później.

Połączenie z Kananejczykami

Filistyni pojawiają się w Biblii jako główny wróg wczesnych królestw izraelskich, głównie w Księdze Samuela, gdzie opisani są jako zaawansowana cywilizacja z monopolem na produkcję żelaza. Jednak podobnie jak królestwa Izraela i Judy, nie byli w stanie utrzymać swojej niezależności, gdy do gry weszły wielkie imperia Mezopotamii.

Po około 600 latach życia na wybrzeżu i sporadycznych walk z Izraelitami, w VI w. p.n.e. region ten dostał się pod panowanie asyryjskie i babilońskie.

Mieszkający w tych stronach Filistyni połączyli się z miejscową ludnością kananejską, co spowodowało, że ich odrębna kultura na zawsze zniknęła w tym regionie. Ale nazwa Filistynów przetrwała jako nazwa terytorium, które zajmowali – przybrzeżne równiny południowego Kanaanu.

W międzyczasie, w Grecji, Grecy przyjęli nazwę „Filistia”, aby odnieść się nie tylko do przybrzeżnych równin po drugiej stronie Morza Śródziemnego, ale także do regionów śródlądowych. Znamienny przykład tego rozszerzonego użycia pojawia się w książce Arystotelesa „Meteorologia”, gdzie w IV wieku p.n.e. wielki filozof opisał jezioro w Filistii, w którym „jeśli zwiążesz człowieka lub zwierzę i wrzucisz je do niego, unosi się na wodzie i nie tonie… jest tak gorzkie i słone, że nie żyją w nim żadne ryby, a jeśli namoczysz w nim ubranie i potrząśniesz nim, oczyści je.” Morze Martwe, które opisuje, znajduje się daleko od pierwotnej siedziby Filistynów.

W latach 330 i 320 p.n.e. Aleksander Wielki pokonał Imperium Perskie, które wyparło Babilończyków w tym regionie, i rozpoczął się okres hellenistyczny. Od tego momentu język grecki zaczął wypierać aramejski jako dominujący język Bliskiego Wschodu. To z kolei sprawiło, że nazwa „Filistia” stała się bardziej popularna w tym regionie, choć Filistia nie była jednolitym organizmem politycznym. Była podzielona na okręgi i podległe im królestwa, z których każde miało ograniczoną autonomię. Kontrola nad nimi wahała się między królestwem hellenistycznym z siedzibą w Egipcie, a konkurencyjnym królestwem hellenistycznym w Syrii.

Podczas krótkiego okresu żydowskiej niepodległości, Aleksander Janneusz, król Judei (panował od 103 r. p.n.e. do 76 r. p.n.e.), zdołał przejąć kontrolę nad większością obszaru. Ale wkrótce władzę na arenie międzynarodowej przejęła nowa potęga – Rzym.

Arabowie przyjęli grecką nazwę od Rzymian

Pod rządami Rzymian Filistia pozostała podzielona na podległe sobie prowincje, z których jedną była Judea. Żydzi nie siedzieli łatwo pod rzymskim panowaniem. Po ostatecznym ujarzmieniu żydowskich rebeliantów raz na zawsze w 135 r. po rewolcie Bar Kochby, cesarz rzymski Hadrian zrestrukturyzował region, łącząc prowincje Filistii i rzymskie prowincje w Syrii, tworząc jedną ogromną prowincję o nazwie „Syria Palaestina”. W ten sposób nieoficjalna grecka nazwa zmieniła się w oficjalną rzymską.

Ta grecko-łacińska nazwa regionu została później przyjęta przez Arabów, którzy podbili te tereny w VII wieku, i tak powstała arabska nazwa regionu – Falestin. W Europie łacińska nazwa Palaestina powoli przekształciła się w różne nazwy regionu w językach romańskich, które powstały z łaciny, takich jak francuski i hiszpański. Inne języki nieromańskie, takie jak niemiecki i angielski, wzięły swoje nazwy regionu z łaciny lub języków romańskich. W ten sposób powstało angielskie słowo Palestine.

Pod koniec I wojny światowej terytorium Imperium Osmańskiego zostało podzielone między Francuzów i Brytyjczyków, zgodnie z porozumieniem Sykes-Picot z 1916 roku. Kiedy Brytyjczycy uzyskali kontrolę nad tym regionem, pod koniec I wojny światowej przyjęli nazwę „Palestyna”, a jej mieszkańcy – Żydzi, muzułmanie i inni – byli znani jako Palestyńczycy. Następnie, w latach dwudziestych XX wieku, rodzący się palestyński ruch narodowy przyjął nazwę „Palestyna” (al-Filasniyyūn) jako swoją własną.

Zrządzeniem losu, większość terytorium, które było kontrolowane przez Filistynów, jest teraz częścią Izraela, z wyjątkiem Strefy Gazy, podczas gdy większość terytorium, które było starożytnym Królestwem Izraela, znajduje się obecnie na Zachodnim Brzegu i jest w dużej mierze częścią Autonomii Palestyńskiej.

.