Badania naukowe nad sukcesami kenijskich biegaczy nie odkryły jeszcze genu Cool Runnings, który sprawia, że Kenijczycy są biologicznie predysponowani do sięgania gwiazd, ani żadnej naukowej podstawy dla argumentu Gladwella, że po prostu bardziej im zależy. Większość kenijskich medalistów olimpijskich pochodzi z jednego plemienia, Kalenjinów, których jest tylko 4,4 miliona. Mieszkańcy Afryki Subsaharyjskiej identyfikują się z plemionami takimi jak to przez znacznie dłuższy czas niż z narodowością – system w większości narzucony przez zachodni kolonializm – więc rozróżnienie Kalenjin nie jest tylko akademickie, a plemię jest prawdopodobnie genetycznie na tyle wyspiarskie, że wspólne cechy fizyczne mogą wpływać na ich sportowe sukcesy.

W 1990, Copenhagen Muscle Research Center porównał post-pubescent schoolboys tam do słynnego szwedzkiego zespołu krajowego toru (przed Kenia i kilka innych krajów afrykańskich zaczął dominować międzynarodowych imprez wyścigowych w późnych latach 80-tych, Skandynawowie byli najbardziej wiarygodne zwycięzców). Badanie wykazało, że chłopcy z kenijskiej szkoły średniej w Iten konsekwentnie przewyższali zawodowych szwedzkich biegaczy. Badacze oszacowali, że przeciętny Kalenjin może wyprzedzić 90% światowej populacji, i że co najmniej 500 amatorskich uczniów szkół średnich w Iten sam może pokonać największy szwedzki profesjonalny biegacz na 2000 m.

Duński Instytut Nauki Sportu 2000 dochodzenie odtworzone wcześniejsze badania, dając dużą grupę chłopców Kalenjin trzy miesiące szkolenia, a następnie porównując je z Thomas Nolan, duński tor supergwiazda. Kiedy chłopcy z Kalenjin pokonali go, badacze – którzy również przeprowadzili szereg testów fizycznych i porównali je z ustalonymi ludzkimi średnimi – doszli do wniosku, że Kalenjinowie muszą mieć wrodzoną, fizyczną, genetyczną przewagę. Zaobserwowali większą liczbę czerwonych krwinek (co uwiarygodniło teorię, że wysokość czyni ich ciała bardziej efektywnymi użytkownikami tlenu), ale we wnioskach podkreślili „ptasie nogi”, które czynią bieganie mniej energochłonnym i nadają ich krokom wyjątkową efektywność.

W przeciwieństwie do badań z 1990 roku, które pojawiły się zaledwie kilka krótkich lat w fenomenie kenijskim, badanie z 2000 roku wylądowało w środku międzynarodowej debaty na temat tego, dlaczego ci młodzi mężczyźni i kobiety z Afryki Wschodniej dominowali w sporcie, który od dawna był punktem zachodniej dumy. To było kontrowersyjne. „Nie ma nic na tym świecie, jeśli nie pracujesz ciężko, aby dotrzeć do miejsca, w którym jesteś, więc myślę, że bieganie jest mentalne” – powiedział kenijski złoty medalista olimpijski Kip Keino, który potępił badania jako rasistowskie. Ludzie Zachodu pisali o „czarnych genach prędkości”, a niektórzy zastanawiali się, czy Kenijczycy mieli niesprawiedliwą przewagę.

Bieganie, jak każdy sport, jest z natury fizyczne, a cechy fizyczne informują o sukcesie sportowym. Tylko dlatego, że Larry Bird i Michael Jordan są wysocy nie oznacza, że nie są przede wszystkim wielkimi sportowcami. Częścią rekordowego pływania olimpijczyka Michaela Phelpsa jest jego niezwykły kształt ciała, który jest genetycznie wrodzony; nie można trenować, aby mieć dłuższe ramiona. Wszyscy sportowcy zawdzięczają część swojego sukcesu własnym cechom fizycznym, ale ponieważ biegacze Kalenjin dzielą te cechy z całą grupą etniczną, a ta grupa etniczna jest częścią historii kolonializmu i wykorzystywania czarnych przez białych do pracy fizycznej, trudniej jest o tym mówić. Ale to nie sprawia, że ich atletyzm jest mniej niesamowity.

Chcemy usłyszeć, co myślisz o tym artykule. Prześlij list do redakcji lub napisz na adres [email protected].