Zdjęcie: Frank Sherwin, 1952. Kolekcja Science Museum.

Ten post jest autorstwa Guy’a Shrubsole’a.

30% mianowanych członków Anglii 9 National Park Authorities mają interesy w ziemi, rolnictwa lub leśnictwa, według nowego dochodzenia przez Who Owns Anglii. Członkowie posiadający interesy związane z ziemią lub rolnictwem otrzymali prawie 1,3 miliona funtów w dotacjach rolnych w 2017 roku, pokazuje analiza oficjalnych danych.

Przy rosnących obawach o pogarszający się stan przyrody w naszych Parkach Narodowych, ustalenia podnoszą świeże pytania dotyczące tego, czy nasze Władze Parków Narodowych (NPA) podejmują decyzje, które faworyzują właścicieli ziemskich i intensywne rolnictwo nad przywracaniem dzikiej przyrody i siedlisk. Podstawowym celem statutowym parków narodowych jest „ochrona i podkreślanie naturalnego piękna, dzikiej przyrody i dziedzictwa kulturowego” w ich granicach. Jednak przyroda jest w rzeczywistości w gorszym stanie wewnątrz parków narodowych niż gdzie indziej: oficjalne dane pokazują, że tylko 26% SSSI według powierzchni w obrębie parków narodowych jest we właściwym stanie, w porównaniu z 43,5% tych poza parkami narodowymi.

W przeciwieństwie do swoich amerykańskich odpowiedników, parki narodowe nie są własnością państwa, ale w przeważającej części prywatnych i trzeciego sektora właścicieli gruntów: 95% Yorkshire Dales, na przykład, jest w rękach prywatnych. Jak już wcześniej ujawnił ten blog, zaledwie 12 ogromnych posiadłości jest właścicielami jednej czwartej Parku Narodowego South Downs. Ale ich celem, mimo wszystko, jest być parki dla narodu jako całości – nie tylko dla lokalnych właścicieli ziemskich i interesów rolniczych.

Rządowy Glover Review of National Parks ma złożyć raport tej jesieni, i stoi w obliczu wezwań do odłożenia ziemi w parkach narodowych do rewilding. Ale z ogromnymi połaciami ziemi Parków Narodowych zarządzanych dla rolnictwa i / lub należących do posiadłości głuszców, takie pomysły mogą napotkać znaczny opór ze strony właścicieli ziemskich. Pytanie brzmi, czy mając tak wiele interesów właścicieli ziemskich reprezentowanych w samych NPA, władze parków będą gotowe stawić im czoła?

Interesy właścicieli ziemskich w Parkach Narodowych

Anglia ma 9 NPA – North York Moors, Exmoor, Yorkshire Dales, Peak District, Northumberland, Dartmoor, South Downs, Lake District i New Forest – plus Norfolk Broads Authority, który został wyłączony z tego badania.

NPAs są zarządzane przez zarząd mianowanych członków, z których większość to radni nominowani przez rady lokalne, a niektóre są wybierane przez sekretarza stanu ds. środowiska. Podczas gdy NPA twierdzą, że ich członkowie „reprezentują interes publiczny”, mianowani członkowie mają oczywiście prywatne interesy, które zgodnie z prawem muszą ujawnić w opublikowanych rejestrach interesów.

Who Owns England przejrzało najbardziej aktualne rejestry interesów 195 mianowanych członków w 9 NPA w Anglii, rejestrując wszystkie przypadki interesów członków w:

• Grunt – gdzie członkowie mają własność ziemi, czy to w granicach NPA, czy poza nimi. Zwykłe posiadanie domu lub nieruchomości zostało odrzucone; aby zakwalifikować się do włączenia, członek musi posiadać dodatkowe grunty, czy to pola, lasy, farmę czy dużą posiadłość. W kilku przypadkach członkowie nie zadeklarowali własności gruntów (ponieważ nie znajdowały się one w granicach KPA – zasady dotyczące ujawniania informacji obejmują jedynie grunty w obrębie KPA), ale okazało się, że posiadali oni grunty poza granicami KPA.
• Rolnictwo – gdzie członkowie deklarują, że są rolnikami lub prowadzą działalność rolniczą, bez względu na to, czy są dzierżawcami czy właścicielami. Niewielka liczba członków NPA jest zatrudniona jako agenci obrotu ziemią lub zarządcy nieruchomości; to również zostało zaliczone jako istotne interesy związane z ziemią i rolnictwem.
• Leśnictwo – gdzie członkowie są właścicielami lasów lub terenów leśnych, są zatrudnieni jako zawodowi leśnicy lub są zaangażowani w działalność organów przemysłu leśnego.

Wszystkie zebrane dowody można zobaczyć w tym dokumencie. Podsumowanie ustaleń znajduje się poniżej:

Teraz, nie jest oczywiście niczym złym, że rolnicy, leśnicy i właściciele gruntów są reprezentowani w NPA – i nie ma tu mowy o korupcji czy niewłaściwym postępowaniu członków. W istocie, niektórzy rolnicy zrzeszeni w NPA bez wątpienia robią wszystko, co w ich mocy, by promować zrównoważone rolnictwo i przyrodę. Pytanie brzmi, czy istnieje systemowa nadreprezentacja takich interesów. Powyższe dane zdecydowanie sugerują, że tak: w Wielkiej Brytanii jako całości, tylko 1,5% populacji jest zatrudnionych w rolnictwie, a tylko 0,02% w leśnictwie (17 000 z około 60 milionów). Niektórzy mogą zaprotestować, że na terenie każdego NPA, rolnictwo i leśnictwo stanowi większą część lokalnych miejsc pracy (choć nadal nie jest to poziom zbliżony do reprezentowanego). Ale NPA mają być parkami narodowymi – służącymi narodowi jako całości, a nie tylko lokalnym interesom.

Ta długoterminowa nadreprezentacja interesów ziemiańskich w NPA jest odzwierciedlona przez koncentrację gruntów w parkach narodowych w rękach prywatnych. Poniższa tabela pochodzi z ostatniego dużego rządowego przeglądu stanu naszych parków narodowych, Raportu Edwardsa z 1991 roku. Wynika z niego, że w każdym parku narodowym ponad połowa gruntów należała do prywatnych właścicieli, a w niektórych przypadkach 90-96%. Wszystkie dowody, które widziałem, sugerują, że od tego czasu niewiele się zmieniło.

Tabela: Edwards, R., „Fit for the Future. Report of the National Parks Review Panel”, Countryside Commission, 1991.

Powoduje to duże wyzwania dla ochrony przyrody. Parki Narodowe są w dużym stopniu uzależnione od dobrej woli właścicieli gruntów w zakresie wdrażania dobrowolnych planów zarządzania nieruchomościami w celu ochrony krajobrazów znajdujących się pod ich kontrolą. Jednak prywatni właściciele gruntów chcą w naturalny sposób zarabiać na swojej ziemi – czy to poprzez rolnictwo, leśnictwo, górnictwo czy łowiectwo – a te gałęzie przemysłu mogą zbyt łatwo wejść w konflikt z ochroną przyrody. Jak wynika z przełomowego raportu State of Nature z 2016 roku, „intensywne zarządzanie gruntami rolnymi ma zdecydowanie największy negatywny wpływ na przyrodę, w odniesieniu do wszystkich siedlisk i gatunków”. Parki narodowe nie uniknęły intensyfikacji rolnictwa. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody posiada system rankingowy dla obszarów chronionych na całym świecie, stopniowany od 1 do 6, gdzie 1 oznacza prawdziwą dzikość objętą ścisłą ochroną. Nic dziwnego, że wszystkie Parki Narodowe Wielkiej Brytanii są sklasyfikowane jako Kategoria 5 – zasadniczo jest to nowa kategoria stworzona dla Wielkiej Brytanii, która odzwierciedla, w jakim stopniu nasze Parki Narodowe są „krajobrazami kulturowymi”, a nie dzikimi.

Ale skoro interesy związane z ziemią, rolnictwem i leśnictwem są tak dobrze reprezentowane w NPA, czy instytucjonalnym i kulturowym standardem nie będzie po prostu zaakceptowanie faktu, że NPA pozostają nadmiernie wypasanymi, nadmiernie spryskiwanymi, intensywnie zarządzanymi krajobrazami – miejscami, jak ujął to ekolog Derek Gow, „gdzie dzika przyroda idzie na śmierć”?

70 lat po uchwaleniu pierwszej ustawy o parkach narodowych, teraz jest dobry czas, aby ponownie ocenić, czy nasze parki narodowe są „przystosowane do przyszłości” i czy robią wszystko, co w ich mocy, aby odpowiedzieć na klimatyczne i ekologiczne sytuacje kryzysowe, z którymi borykamy się jako naród (i planeta). Pogarszający się stan przyrody w ich granicach zdecydowanie sugeruje, że tak nie jest. Rządowy raport Glovera na temat parków narodowych ma być gotowy jesienią tego roku. Jeśli ma on poważnie zmierzyć się z problemami parków narodowych, musi zbadać:

• Nadreprezentację gruntów, rolnictwa & interesów leśnictwa w parkach narodowych, co wykazało niniejsze dochodzenie;
• Samą ilość gruntów w parkach narodowych należących do prywatnych właścicieli ziemskich, oraz czy parki narodowe – lub inne organy sektora publicznego – powinny nabywać więcej gruntów w granicach parków, aby lepiej nimi zarządzać;
• Uprawnienia, jakimi dysponują NPA, takie jak zdolność do ograniczania intensywnego rolnictwa w swoich granicach oraz zdolność do wspierania naturalnej regeneracji i rewitalizacji.

Czy nie nadszedł czas, abyśmy mieli Parki Narodowe, które służyłyby interesowi narodowemu, a nie interesom ziemskim?

.