Constitutional Act
Constitutional Act, zwany także Canada Act, (1791), w historii Kanady, akt parlamentu brytyjskiego, który uchylił niektóre części Quebec Act z 1774 r., na mocy którego prowincja Quebec była wcześniej rządzona, i ustanowił nową konstytucję dla dwóch kolonii, które miały być nazwane Dolną Kanadą (przyszły Quebec) i Górną Kanadą (przyszłe Ontario), na które terytorium zostało podzielone.
Po Rewolucji Amerykańskiej (1776-83) lojalistyczni osadnicy wkroczyli do Quebecu, przynosząc ze sobą pragnienie instytucji przedstawicielskich i angielskiego prawa zwyczajowego; brytyjscy kupcy w miastach Quebec i Montreal również domagali się jakiegoś zgromadzenia ustawodawczego. Zmiana była z pewnością konieczna i ustawa została uchwalona przez parlament brytyjski 10 czerwca 1791 roku i miała wejść w życie 26 grudnia 1791 roku. Nowe ciała ustawodawcze, pierwsze w tej części Kanady, zebrały się w każdej prowincji w 1792 roku.
Ustawa miała na celu odtworzenie ogólnych zasad brytyjskiej konstytucji. W każdej prowincji miał być gubernator lub gubernator porucznik reprezentujący koronę, któremu doradzała rada wykonawcza, rada ustawodawcza mianowana dożywotnio przez gubernatora i wybierane zgromadzenie ustawodawcze. Władza ustawodawcza gubernatora, rady i zgromadzenia została określona hojnie jako prawo do stanowienia ustaw „dla pokoju, dobrobytu i dobrego rządu” prowincji, pod warunkiem, że ustawy te nie były sprzeczne z ustawą. Jednakże ustawy mogły być odrzucane przez koronę w Anglii. Do Parlamentu Wielkiej Brytanii było zastrzeżone prawo do kontroli żeglugi i regulowania handlu zewnętrznego prowincji.
Dwa specjalne przepisy ustawy pokazały strach przed zasadami egalitaryzmu. Jeden z nich przewidywał przeznaczenie ziem koronnych (jednej ósmej wszystkich przyszłych dotacji) „na wsparcie i utrzymanie duchowieństwa protestanckiego”. Ta część ustawy weszła w życie, co miało nieszczęśliwe konsekwencje dla kanadyjskiej polityki. Inne postanowienie miało na celu ustanowienie arystokracji ziemiańskiej z dziedzicznym prawem do bycia wzywanym do rady ustawodawczej każdej prowincji. Ta feudalna idea pozostała martwą literą, będąc całkowicie nieodpowiednią do lokalnych warunków.
.