Jakość w sztuce istnieje, ale wydaje się być tak plastyczną rzeczą, tak opartą na opinii, edukacji, doświadczeniu, smaku. Istnieje reprezentacja, abstrakcja, eco-art, awangarda, ilustracja, outsider art, sztuka wizjonerska, prawdziwie hip-art, snooty hip-art, zła sztuka, która jest hip za bycie złą, i zła sztuka, która jest naprawdę okropna. Te, z wielu innych jakości i stylów, są wszystkie na spektrum od dobrego do złego w sztuce.

Jest też pytanie, „Co to jest wielka sztuka?”. Czy dobra sztuka jest również wielką sztuką? Czy sławny równa się wielki? Czy każdy artysta, który jest wielki, jest również sławny, czy też istnieją setki tysięcy wielkich artystów, którzy nie są w ogóle znani i nigdy nie będą?

Nawet aby zacząć odpowiadać na jedno z tych pytań, „Czym jest dobra sztuka?”, muszę najpierw odpowiedzieć na inne, bardziej odkrywcze, osobiste: co sztuka zrobiła ze mną?

Doświadczenie sztuki jest tak osobiste dla każdego twórcy i każdego obserwatora, a jest tak wiele sztuk, których można doświadczyć… jeśli chcę udzielić jakiejkolwiek godnej odpowiedzi na pytanie, które inspiruje artystów, nauczycieli, filozofów i krytyków od setek lat, muszę zacząć od surowego pytania: co sztuka uczyniła we mnie?

Krótka odpowiedź: Art hath zarówno zrobić i cofnąć mnie.

Artysta kreskówek, Charles Addams, autor makabrycznych książek, Nightcrawlers, Dawn and Quartered, i Black Maria, sprawił, że zacząłem rysować na długo przed Rodzina Addamsów wykonane go w telewizji. Upiorny humor i dokładnie zrealizowany koszmarny świat rysunków przyniósł gniewny śmiech i odkrycie ironicznych rozkoszy w mrokach mojego własnego dzieciństwa.

Okładka książki „Nightcrawlers” autorstwa Charlesa Addamsa

Widząc po raz pierwszy organiczne formy rzeźbiarza Henry’ego Moore’a, moje emocje i wrażenia wizualne stały się tak elektrycznie naładowane, że musiałem się odwrócić, moje serce waliło i oddychałem głęboko, aby powstrzymać moje podniecenie lub ryzykować atak herky-maenad dance w miejscu publicznym.

Surowa moc wyrafinowanej wizji Michała Anioła i jego znakomite wykonanie rysunków, obrazów, architektury, a zwłaszcza jego późnej rzeźby napełniły mnie pokorą i respektem i obudziły uniwersalne poczucie zarówno heroizmu, jak i wspólnego ludzkiego doświadczenia życiowej tragedii.

Szwajcarski zegar wyobraźni Paula Klee, wywrotowa odwaga jego ręki i drapiące, rozmazane piękno jego linii otworzyły moje własne, skrzypiące drzwi na rozległą, oryginalną wizję linii runicznych na kamieniach, liściach, korze drzew, nowy ogród symbolicznych możliwości i rozkoszy.

Kiedy pewnego razu odwiedziłem kolekcję JP Morgan w Nowym Jorku i pozwolono mi obejrzeć, z bardzo bliska, na prostym blacie stołu, nieoprawiony, wielkości znaczka pocztowego, 350-letni rysunek piórem i tuszem na papierze Rembrandta przedstawiający uśmiechającego się do mnie starca, zrozumiałem, co oznacza pojęcie geniuszu. W tym bardzo małym, spontanicznym natłoku siennych linii i przestrzeni artysta całkowicie zrozumiał i opisał osobowość portretowanego, jego emocje, jego historię, to, co przywiodło go do życia dokładnie w momencie tworzenia sztuki. Mój zdumiony umysł opustoszał z zachwytu. Wszystkie myśli rozwiały się w bezwarunkowej rzeczywistej ludzkiej więzi z samym antycznym opiekunem i pełnym uwielbienia podziwie i szacunku dla artysty, który mógł stworzyć taką magię.

Spawane stalowe rzeźby Davida Smitha sprawiły, że chciałem się z nimi zmagać i zostać pokonanym.

Zdjęcie Davida Smitha i rzeźby

Namiętny smutek, krzyki i pogłosy późnych kwartetów smyczkowych Beethovena budzą we mnie głębokie emocje. W tej chwili łzy napłynęłyby mi do oczu, gdybym miał usłyszeć je jeszcze raz. Ich głębia piękna przynosi zrozumienie dla złamanych serc i wygładza ścieżkę dla poszarpanego, zagubionego ducha.

„Simple Twist of Fate” Boba Dylana był moim osobistym hymnem przez dekadę mojego życia, melodia i słowa podtrzymywały mnie pod presją złego każdego dnia.

Van Morrison… co jeszcze mogę powiedzieć…?

Bardziej lokalnie, seria obrazów Roba Shetterly, „Amerykanie, którzy mówią prawdę” inspiruje mnie do aktywizmu społecznego i politycznego. Silne twarze i życie naszych prawdziwych bohaterów mówią mi, że ja również mogę odważnie stanąć w obliczu dyskryminacji, korupcji, przemocy i więzienia, aby mówić prawdę do sił, które nie wahają się zmiażdżyć każdego, kto ją powie lub nawet usłyszy.

Robert Shetterly’s portret Martina Luthera Kinga Jr. z książki „Americans Who Tell The Truth”

Dave Morrison, poeta/gitarzysta/piosenkarz z Camden, przeszedł przez przerażającą chorobę nowotworową częściowo dzięki twardym, pięknym, surowym słowom, które pisał, aby odnaleźć i wyrazić swoją miłość do życia, sztuki i przyjaciół. To musi być naprawdę dobra sztuka – ona rzeczywiście ma moc uzdrawiania.

So…. „Dobra sztuka” wydaje się wywoływać emocje i reakcje od ciepłego uczucia uznania i uśmiechu zgody do surowego, spontanicznego odurzenia i ekstremalnej przyjemności. W jakiś sposób czuje się to nieoczekiwane, świeże, nowe. Jest pełne nadziei i otwiera przyszłość na więcej i lepiej.

To, co jest dobre w każdej sztuce, wydaje się związane z niezaprzeczalnym faktem, że pozornie nieożywiony obiekt może siedzieć lub wisieć przede mną lub wejść w moje oczy lub uszy bez zaproszenia. Przypadkowe spotkanie dosłownie mnie uderzy, zdmuchnie, wywoła emocje i idee, które odniosę wrażenie, że na zawsze zmieniły sposób patrzenia na moje życie. Niesamowite, to dobra sztuka może być wykonane przez zwykłego dziecka lub wielkiego mistrza.

Tam również wydaje się być pewien poziom rzemiosła, ścisłej uwagi do tworzenia czegoś, co czuje się ważne i nieuniknione. Dzieło sztuki jest nośnikiem emocji, idei lub upojenia, czasem przez wiele tysięcy lat, czasem przez niewielką część dnia, jak w przypadku koncertu lub rysunku na piasku, który znika wraz z przypływem.

Ten nośnik konsekwentnie dostarcza przesłanie. Jaskinie w Altamirze, piramidy w Egipcie, Partenon w Atenach, swobodnie namalowana akwarela lub sowa z papier mache, którą zrobiłeś jako dziecko, a której twoi rodzice będą strzec i cenić na zawsze. Wszystkie te biega gamę sztuki, dobre i wielkie, tam i z powrotem, w kółko i na okrągło.

Jak ty, to jest oryginalne, niepowtarzalne. Jest ucieleśniona z duchem i obecnością jej twórcy. Głębia jego prawdy jest tym, co czyni go trwałym. Jego twórca jest przywiązany do jego znaczenia. Mówi tyle, ile chce powiedzieć i jakoś dużo więcej.

Co więc… Czym jest dobra sztuka? Po całej tej rozmowie, czy będziesz to wiedział, kiedy to poczujesz, drogi czytelniku.

Pisane przez Alan Crichton