W 1681 roku William Penn napisał, że Pensylwania – kolonia, którą właśnie otrzymał na mocy królewskiego statutu – pewnego dnia stanie się „zalążkiem narodu”. Nie mógł wiedzieć, jak prorocze było to stwierdzenie. Penn pozostaje uwielbianą postacią w Keystone State i w całym kraju. Oto kilka rzeczy, których mogłeś o nim nie wiedzieć.

1. HE HAD A FAMOUS FATHER.

William Penn był synem angielskiego admirała Sir Williama Penna (1621-1670). Ten marynarz, bohater narodowy, przebył okrężną drogę do sławy i tytułu rycerskiego. Gdy w 1649 roku król Karol I został ścięty za zdradę, Penn senior początkowo poparł anty-monarchiczny rząd Commonwealthu, który zastąpił obalonego władcę. Kiedy jednak stało się jasne, że ten republikański eksperyment nie powiedzie się, pomógł przywrócić na tron w 1660 roku wygnanego syna zmarłego króla, Karola II. Admirał Penn szybko zdobył szacunek rodziny królewskiej i został zaufanym doradcą brata Karola, Jakuba, który pełnił funkcję księcia Yorku i kierował angielską marynarką wojenną.

2. WYKLUCZONO GO Z OXFORDU.

Pewnego dnia około 1655 roku do rezydencji Pennów w Irlandii zaproszono wybitnego kwakra Thomasa Loe. Człowiek ten głosił swoją wiarę z niezwykłą żarliwością, w pewnym momencie wzruszając admirała do łez. Było to doświadczenie, które miało zmienić bieg życia młodszego Williama Penna. Chociaż nie od razu przyjął kwakierstwo, chłopiec od razu stał się przychylny temu ruchowi.

Te sentymenty wpędziły go w kłopoty po tym, jak w 1660 roku zapisał się do oksfordzkiego Christ Church College. Tam Penn poznał Johna Owena, byłego dziekana, który został usunięty przez szkołę z powodu swoich radykalnych nawoływań do tolerancji religijnej. Odsunięty od nauczania na kampusie, Owen zaczął organizować prywatne kursy w swoim domu. Penn wkrótce stał się stałym bywalcem na zajęciach byłego dziekana. Sesje te przekonały nastolatka, że wiele polityk Oxfordu było horrendalnie niesprawiedliwych.

Szczególną kością niezgody dla Penna był nacisk szkoły na to, aby wszyscy studenci – niezależnie od ich osobistych przekonań – uczestniczyli w obowiązkowym anglikańskim nabożeństwie w każdą niedzielę. Penn wyzywająco usiadł. Złamał również oksfordzki dress code, który wymagał od uczniów noszenia surplisów, rodzaju religijnej szaty. Zamiast tego Penn nosił proste ubrania, czym ściągnął na siebie gniew szkolnych urzędników. Mając dość jego buntowniczego zachowania, Oxford wydalił go w 1662 roku. Admirał Penn nie zareagował na to dobrze; według niektórych źródeł, ukarał nastolatka biciem.

3. POGLĄDY RELIGIJNE PENNA LĄDOWAŁY W WIĘZIENIU W WIELU PRZYPADKACH.

Po usunięciu z Oksfordu, Penn studiował teologię w College of Saumur we Francji, a następnie uczęszczał do Lincoln’s Inn, dobrze ocenianej londyńskiej szkoły prawniczej. W 1666 roku ojciec wysłał go do nadzorowania rodzinnych posiadłości, gdzie ponownie nawiązał kontakt z Loe. Kazania kaznodziei trafiły do młodych ludzi i Penn zaczął uczęszczać na spotkania kwakrów. 3 września 1667 r. Penn był obecny na zgromadzeniu w Cork w Irlandii, które zostało przerwane przez policję. Niesłusznie oskarżeni o podżeganie do zamieszek na tle religijnym, kwakrzy zostali uwięzieni. Ze względu na swoją klasę społeczną, Penn otrzymał propozycję ułaskawienia – którą jednak odrzucił, żądając w zamian takiej samej kary, jaką otrzymali jego rówieśnicy. Penn został uwolniony wkrótce potem i formalnie przeszedł na kwakierstwo jeszcze w tym samym roku. Nigdy nie oglądał się za siebie.

Penn ponownie znalazł się w więzieniu w 1668 roku. Krótko przed swoim drugim aresztowaniem Penn napisał i rozpowszechnił rewolucyjny pamflet zatytułowany The Sandy Foundation Shaken. Zaprzeczał w nim powszechnemu przekonaniu, że Trójca Święta składa się z „trzech oddzielnych osób”. Ponieważ w owym czasie było to przestępstwem, został uwięziony w Tower of London, gdzie awanturnik pozostał przez osiem miesięcy. Za kratkami Penn sprecyzował swoje poglądy teologiczne, pisząc dwa nowe traktaty: Innocency With Her Open Face (Niewinność z otwartą twarzą) oraz No Cross, No Crown (Bez krzyża, bez korony). Uważa się, że ojciec Penna złożył petycję do księcia Yorku o zakończenie kary więzienia, a William Penn młodszy został uwolniony kilka miesięcy później.

Ale jego kłopoty z prawem dopiero się zaczynały. Na początku lat 60. angielski parlament uchwalił nowe środki, które miały stać się zmorą Penna. Najpierw wprowadzono „Ustawę o kwakrach z 1662 roku”, która zabraniała kwakrom i innym mniejszościom religijnym wyznawania wiary w grupach liczących pięć lub więcej osób. W 1664 roku „Conventicle Act” posunął się o krok dalej, delegalizując wszystkie nieanglickie zgromadzenia religijne. Rok później uchwalono niesławną ustawę Five Mile Act, która zabraniała podróżującym kaznodziejom „nonkonformistycznym” (takim jak zwolennicy kwakryzmu) zbliżania się na odległość pięciu mil od miejsca, w którym służyli jako pastorzy.

W 1670 roku Penn przeprowadził nielegalne spotkanie kwakrów w Londynie i został oskarżony o naruszenie ustawy Conventicle Act. On i jeden z jego współpracowników zostali uwięzieni na dwa tygodnie, zanim ława przysięgłych ich uniewinniła. Ława przysięgłych została jednak surowo ukarana za odmowę wydania wyroku skazującego, którego domagał się sędzia. Byli przetrzymywani bez jedzenia i wody, ukarani grzywną, a kilku członków ławy przysięgłych trafiło do więzienia Newgate. (Tej sprawie przypisuje się współczesne pojęcie niezależnej ławy przysięgłych.)

Ale nic nie mogło odwieść Penna od uczestniczenia w tych zgromadzeniach lub głoszenia doktryn kwakrów. Został ponownie aresztowany w lutym 1671 roku i wysłany do więzienia Newgate bez procesu. Kontynuował pisanie esejów politycznych i teologicznych aż do uwolnienia w sierpniu.

4. PENN ZOSTAŁ PRZEWODNICZĄCYM KOLONII NOWEGO ŚWIATA, BO KRÓL CHARLES II BYŁ WIĄZANY Z JEGO OJCEM.

Przez całe swoje życie admirał Penn pożyczał koronie duże sumy pieniędzy. Z upływem lat odsetki od tej niewielkiej fortuny narastały. W 1680 roku – 10 lat po śmierci admirała Penna – król Karol II zadłużył się u rodziny Pennów na 16 000 funtów. Wtedy to młodszy Penn wymyślił natchnione rozwiązanie. W maju 1680 roku zwrócił się do króla z prośbą o przyznanie mu ziemi w Ameryce, a konkretnie na terenach pomiędzy Marylandem a dzisiejszym zachodnim Nowym Jorkiem. W zamian za to umorzyłby długi monarchy. Karol II przyjął jego ofertę i 4 marca 1681 roku Penn otrzymał prawa miejskie do tego, co później stało się znane jako Pensylwania.

5. NIE PODPISAŁ NAZWY „PENNSYLWANIA.”

Początkowo Penn chciał nazwać to miejsce Nową Walią, ze względu na pagórkowaty teren, który przypominał mu walijskie krajobrazy. Jednak urodzony w Walii sekretarz w angielskiej Privy Council nie zgodził się z tym, zmuszając Penna do ponownego rozważenia tej propozycji. Jego następną propozycją była Sylvania, po łacińskim słowie oznaczającym las. Następnie Rada postanowiła nieco zmodyfikować tę nową nazwę, dodając przedrostek „Penn”, aby uhonorować zmarłego admirała, ojca Williama Penna. Początkowo William Penn nie zgadzał się z tą nazwą i próbował nawet przekupić dwóch podsekretarzy, aby ją zmienili. Gdy to się nie udało, zrezygnował z walki, aby jego protesty nie zostały źle odebrane jako akt próżności.

6. JEGO SŁAWNY TRAKTAT POKOJOWY JEST OBJĘTY TAJEMNICĄ.

Kwakier po raz pierwszy wypłynął do kolonii, która nosiła jego nazwisko, 30 sierpnia 1682 roku. Oczywiście, na długo przed tym, jak to wszystko miało dla niego znaczenie, obszar ten był domem dla niezliczonych pokoleń rdzennych Amerykanów Leni Lenape. Tak więc przed wyjazdem Penn został poinformowany przez biskupa Londynu, aby skontaktował się z tymi rdzennymi mieszkańcami i rozpoczął negocjacje w sprawie ziemi, na której mógłby założyć miasto. W związku z tym, w 1681 roku, wysłał gałązkę oliwną w formie listu, który został odczytany przywódcom Lenape przez tłumacza. „Pragnę cieszyć się waszą miłością i zgodą, abyśmy zawsze mogli żyć razem jako sąsiedzi i przyjaciele” – czytamy w liście. W dalszej części dokumentu Penn potępia „nieuprzejmość i niesprawiedliwość, która była zbyt często stosowana wobec was przez ludzi z tych części świata.”

Po przybyciu do Pensylwanii, Penn najwyraźniej zaimponował miejscowym zdobywając pewne umiejętności językowe Lenape, aby, według jego własnych słów, „nie potrzebować tłumacza przy żadnej okazji.” W pewnym momencie w 1682 lub 1683 roku Penn odwiedził Shackamaxon, wioskę Lenape nad rzeką Delaware. Kupił tam znaczną część ziemi, na której obecnie znajduje się Filadelfia. Wymiana ta przeszła do historii jako „Wielki Traktat”. Wydarzenie to, uwiecznione na obrazie olejnym Benjamina Westa z 1772 roku zatytułowanym „William Penn’s Treaty with the Indians”, pozostaje powodem do dumy dla Miasta Braterskiej Miłości. W 1764 roku francuski filozof Voltaire złożył hołd temu układowi, pisząc: „To jedyny traktat między chrześcijanami, który nie został zaprzysiężony i który nie został złamany.”

Czy Voltaire przesadził? Jeśli tak, to do jakiego stopnia upiększał lub nadmiernie upraszczał rzeczywistość? Niestety, nigdy nie dowiemy się tego na pewno. Nie spisano żadnych relacji z pierwszej ręki na temat tego spotkania, a ogólnie przyjęte szczegóły dotyczące tego, co rzeczywiście się wydarzyło, pochodzą z ustnych opowieści przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Według wielu z nich pierwotne miejsce spotkania wyznaczał ogromny wiąz, który stał kiedyś w filadelfijskiej dzielnicy Kensington. Nazwany Wiązem Traktatowym, został przewrócony przez gwałtowny wiatr w marcu 1810 roku. Dokładne badanie słojów sugeruje, że roślina miała już ponad sto lat, kiedy Penn rzekomo spotkał się pod nią z Lenape. Okoliczne tereny zostały przekształcone w historyczny Penn Treaty Park w 1894 roku.

7. ZAPROJEKTOWAŁ PENNSYLWANIĘ JAKO „ŚWIĘTY EKSPERYMENT.”

W swojej kolonii Penn zamierzał stworzyć bezpieczną przystań dla kwakrów i innych mniejszości religijnych, którym wszyscy -idealnie- mieliby przyznaną wolność wyznania. Często opisywał ten plan jako „Święty Eksperyment”. Aby zachęcić swoich Europejczyków do kupna nieruchomości w Pensylwanii, Penn rozprowadzał broszury reklamujące zalety tego miejsca w języku angielskim, francuskim, holenderskim i niemieckim. Prywatnie miał nadzieję, że dochody uzyskane od osadników pomogą mu wyciągnąć się z długów finansowych. „Choć pragnę rozszerzyć wolność religijną” – napisał kiedyś Penn – „chcę jakiejś rekompensaty za moje kłopoty”. Jego wysiłki opłaciły się: Do roku 1685 sprzedał 600 działek ziemi, które łącznie stanowiły 700,000 akrów.

Pod rządami Penna, przyszły Keystone State stał się jedyną angielską kolonią, która powstrzymała się od ustanowienia oficjalnego kościoła. Było to zgodne z jego osobistym przekonaniem, że „religia i polityka … są dwiema odrębnymi rzeczami, mają dwa różne cele i mogą być w pełni realizowane bez szacunku dla jednego do drugiego.” Pensylwańczycy otrzymali więc prawo do swobodnego praktykowania dowolnej wiary – przynajmniej pozornie. Warto jednak zauważyć, że pierwotna konstytucja kolonii nie zezwalała niechrześcijanom (ani katolikom) na głosowanie lub sprawowanie urzędów publicznych.

8. ODEGRAŁ GŁÓWNĄ ROLĘ W PIERWSZYM W PENNSYLWANII PRZEGLĄDZIE CZAROWNIC.

W 1684 roku dwóch osadników urodzonych w Szwecji, mieszkających w dzisiejszym hrabstwie Delaware, zostało postawionych przed Sądem Najwyższym w Filadelfii za rzekome oczarowanie krowy sąsiada, która w rezultacie miała dawać bardzo mało mleka. Penn, chcąc zapobiec masowej histerii, która wkrótce miała ogarnąć Salem w Massachusetts, a także zachować stosunki ze szwedzką społecznością, przejął pełną kontrolę nad postępowaniem. Ponieważ żadna z kobiet nie mówiła po angielsku, Penn zadbał o to, by zapewniono tłumacza. Ponadto, chcąc zapewnić sobie jak najbardziej sprawiedliwy wyrok, zadbał o to, by każdy członek ławy przysięgłych pochodził z ich sąsiedztwa. Wreszcie przekształcił proces w śledztwo, zabronił udziału prawnikom i wyznaczył siebie jako jedynego sędziego.

Z oficjalnych zapisów wynika, że kiedy rozpoczęło się postępowanie, pojawiła się tylko jedna z tak zwanych czarownic. Nazywała się Margaret Mattson i nie przyznała się do winy. Liczne oskarżycielki zeznawały przeciwko niej, ale ich twierdzenia składały się mniej lub bardziej z pogłosek. Następnie Penn zaczął przesłuchiwać Mattson. Chociaż zapis mógł być ubarwiony w następnych stuleciach, jedna z rozmów podobno zawierała pytanie Penna: „Czy jesteś czarownicą?”, na które Mattson odpowiedziała przecząco. „Czy kiedykolwiek jeździłeś w powietrzu na miotle?” kontynuował. Mattson zdawała się nie rozumieć tego pytania. „Cóż,” rzekł Penn, „nie znam żadnego prawa, które by tego zabraniało.” Potem nastąpiło naprawdę dziwaczne orzeczenie. Zasadniczo ława przysięgłych uznała obie kobiety za winne tego, że ich sąsiedzi uważali je za czarownice, ale nie tego, że faktycznie uprawiały czary. W 1862 roku historyk George Smith opisał to jako „bardzo sprawiedliwy, ale raczej niedorzeczny werdykt.”

9. HE GOTTO A BORDER DISPUTE WITH MARYLAND.

Później, w 1684 roku, Penn został zmuszony do powrotu do Anglii w imieniu swojej kolonii. Ponad pół wieku wcześniej George Calvert, pierwszy Lord Baltimore, otrzymał kontrolę nad ogromnym obszarem ziemi, który rozciągał się od 40 równoleżnika do rzeki Potomac i od zachodniego źródła rzeki do Oceanu Atlantyckiego. Po śmierci Calverta w 1632 roku, jego potomkowie zorganizowali nową kolonię, którą nazwali Maryland. Potem pojawił się Penn, który nieświadomie wywołał kontrowersje związane z granicami, zakładając Filadelfię. Kiedy kładł podwaliny pod przyszłe Miasto Braterskiej Miłości, nie zdawał sobie sprawy, że znaczna jego część znajduje się poniżej 40 równoleżnika. Naturalnie, zirytowało to rodzinę nadzorującą Maryland. W 1682 roku Penn jeszcze bardziej ich zdenerwował, gdy otrzymał dotację na terenie dzisiejszego Delaware. Charles Calvert – trzeci Lord Baltimore – zakwestionował prawo swojego północnego sąsiada do tego obszaru, jak również do wszystkiego, co leżało na północ od 40 równoleżnika. Szukając kompromisu, obaj panowie spotkali się w 1683 roku, ale sesja nie przyniosła żadnych owoców, co skłoniło obie strony do wypłynięcia do Anglii, gdzie szukali audiencji u Komisji Handlu i Plantacji.

Po wysłuchaniu argumentów każdego z nich, Komisja postanowiła podzielić półwysep Delaware. Wszystko na południe od przylądka Henlopen zostało przekazane Marylandowi. Tymczasem wszystko, co leżało powyżej przylądka zostało podzielone pionowo, ze wschodnią połową idącą do Williama Penna i zachodnim kawałkiem przekazanym Marylandowi. (Na wypadek gdybyś się zastanawiał, współczesne Delaware zagłosowało za odłączeniem się od Pensylwanii 15 czerwca 1776 roku. Wydarzenie to dało początek dorocznemu świętu zwanemu Dniem Oddzielenia, które przypada w drugą sobotę czerwca). Jednak kwestia, gdzie powinna przebiegać granica Pensylwanii i Marylandu, pozostała nierozstrzygnięta. Sprawa ta nie została rozstrzygnięta aż do lat 60. XVIII wieku, kiedy to geodeci Charles Mason i Jeremiah Dixon wytyczyli najsłynniejszą linię podziału Ameryki.

10. PENN POPIERAŁ UTWORZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO.

Łącznie William Penn spędził w Pensylwanii mniej niż cztery lata swojego życia. Po powrocie do Londynu w 1684 roku, nie postawił stopy w Nowym Świecie aż do 1699 roku. W tym czasie kwakier nie próżnował. W 1693 r. dodał do swojej bibliografii nowe opublikowane dzieło. Zatytułowany Essay Towards the Present and Future of Europe by the Establishment of a European Parliament, został napisany jako odpowiedź na trwające na kontynencie, pozornie niekończące się wojny. Około 300 lat przed powstaniem Unii Europejskiej Penn postulował utworzenie międzynarodowego organu zarządzającego, który składałby się z 90 członków z prawem głosu, reprezentujących wszystkie większe (i mniejsze) kraje europejskie. Ale, ku jego przerażeniu, esej nie miał żadnego zauważalnego wpływu na sprawy europejskie.

11. Pod koniec życia został oskarżony o zdradę.

W polityce przyjaźnie, które nawiązujesz, mogą być błogosławieństwem w jednej chwili i przekleństwem w następnej. Penn utrzymywał bliskie stosunki z królem Jakubem II, co prawdopodobnie pomogło mu uzyskać korzystny wynik w sporze o granicę między Pensylwanią a Marylandem. Wkrótce jednak odkrył, że związek z Jakubem II miał swoje minusy. W przeciwieństwie do swojego poprzednika i większości mieszkańców Anglii, monarcha ten był katolikiem. Choć było to przyczyną wielu niepokojów w czasie jego panowania, Jakubowi II udało się utrzymać pokój dzięki protestanckiej córce, Marii. Ponieważ zakładano, że to ona obejmie tron po jego śmierci, przeciwnicy króla niechętnie go tolerowali.

Przedwczesne narodziny zmieniły to wszystko. W 1688 roku Jakub II został obdarzony synem. Zakładając, że ten męski potomek zostanie wychowany na katolika, grupa dysydentów z Parlamentu zwróciła się do księcia Wilhelma Orańskiego, męża Marii. W listopadzie tego roku siły Wilhelma nieumyślnie obaliły Jakuba II, który spanikował na ich widok i uciekł z niemowlęciem do Francji. W następnym roku William i Maria zostali koronowani na króla i królową. Penn był wielokrotnie aresztowany w ciągu następnych kilku lat, w tym raz, gdy Jakub II wysłał mu list, ale z pomocą przyjaciół udało mu się wyjść z kłopotów.

12. JEGO DRUGA ŻONA PRZEZ PONAD DWADZIEŚCIA DZIELIŁA SIĘ PENNSYLWANIĄ.

Penn poślubił swoją pierwszą żonę, kwakierkę Gulielmę Springett, w 1672 roku. Po 32 latach małżeństwa – podczas których urodziła ośmioro dzieci, z których troje osiągnęło pełnoletność – zmarła w 1694 roku. Dwa lata później Penn ponownie zawarł związek małżeński, tym razem z Hannah Callowhill, panną młodą, która w wieku 26 lat była o połowę młodsza od niego. Będąc w ciąży z pierwszym dzieckiem, Hannah dołączyła do męża podczas transatlantyckiego rejsu powrotnego do Pensylwanii w 1699 roku. Ich pobyt w Nowym Świecie miał być jednak krótkotrwały; kłopoty finansowe ściągnęły Williama z powrotem do Anglii w 1701 roku. Mimo że zasugerował, by została na miejscu, Hannah nalegała, by dołączyć do niego w drodze powrotnej.

Zdolność Pennów do rządzenia kolonią z zagranicy została naruszona przez trzy udary paralityczne, których doznał w 1712 roku. Gdy stan zdrowia jej męża się pogarszał, Hannah podjęła się tego zadania. Przez następne sześć lat nadzorowała sprawy Pensylwanii z odległości oceanu, wysyłając instrukcje gubernatorowi Charlesowi Gookinowi i współpracując z Jamesem Loganem, doradcą Penna w sprawach kolonialnych. Penn zmarł 30 lipca 1718 roku, ale Hannah nadal kierowała Pensylwanią przez kolejne osiem lat po jego śmierci.

13. WILLIAM I HANNAH PENN ZOSTALI HONOROWYMI OBYWATELAMI USA W 1984 r.

Penn spędził większość swoich dni w Anglii i zmarł ponad 50 lat przed ogłoszeniem niepodległości przez kolonie. Mimo to jest czasem zaliczany do ojców założycieli Ameryki. Otrzymał również wiele pochwał od legendarnych mężów stanu; Thomas Jefferson, na przykład, nazwał go kiedyś „największym prawodawcą, jakiego świat kiedykolwiek stworzył”. Hannah również ma legion wielbicieli (i to zasłużenie). W dniu 28 listopada 1984 r. oboje zostali pośmiertnie mianowani honorowymi obywatelami Stanów Zjednoczonych. Tylko sześć innych osób kiedykolwiek dostąpiło tego zaszczytu.

14. HE’S LINKED TO A PHILLY SPORTS CURSE.

Philadelphia jest znana na całym świecie ze swoich wściekłych fanów sportu, którym przez ćwierć wieku odmawiano jakiegokolwiek mistrzostwa. Od zwycięstwa 76ers w Finałach NBA w 1983 roku do zwycięstwa Phillies w World Series w 2008 roku, żadnej z głównych drużyn zawodowych z Miasta Braterskiej Miłości nie udało się zdobyć tytułu. Co spowodowało tę suszę? Standardową odpowiedzią jest William Penn – a raczej jego posąg.

Na szczycie filadelfijskiego ratusza stoi 37-stopowa, 27-tonowa podobizna kwakierskiego wizjonera wykonana z brązu. Wyniesiony na miejsce w 1894 roku posąg przez ponad 90 lat stanowił najwyższy punkt w Filadelfii. Według legendy, dżentelmeńska umowa przewidywała, że żaden budynek w mieście nie będzie nigdy wyższy niż czapka na głowie Penna.

Najwyraźniej nikt nie powiedział architektom stojącym za One Liberty Place. Zbudowany w 1987 roku, 945-metrowy wieżowiec absolutnie górował nad posągiem. Mówi się, że to rozwścieczyło ducha Penna i/lub bogów sportu zawodowego. W każdym razie, wszystkie cztery główne franczyzy z siedzibą w Filadelfii szybko uderzyły w trwającą dekadę suszę. Następnie, w czerwcu 2007 roku, ukończono budowę jeszcze wyższego budynku: Comcast Center o wysokości 975 stóp. Jako symbol dobrej woli, na samym szczycie umieszczono malutką, 5,2-calową figurkę Penna. Rok później, Philadelphia Phillies zostali mistrzami MLB. Przypadek? Comcast tak nie uważał. Obecnie budują jeszcze wyższy wieżowiec i obiecali, że przeniosą figurkę.

15. NIE, GOŚĆ Z QUAKER OATS NIE BYŁ MODELOWANY PO NIM.

Spekuluj do woli, ale oficjalna strona internetowa firmy przysięga, że jej logo – które ewoluuje od lat 70. XIX wieku – nie jest oparte na Williamie Pennie. 'Quaker Man’ nie jest prawdziwą osobą” – czytamy na stronie FAQ. „Jego wizerunek jest wizerunkiem człowieka ubranego w strój kwakierski, wybrany, ponieważ wiara kwakierska przekazywała wartości uczciwości, prawości, czystości i siły.”

Wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości Getty Images, chyba że zaznaczono inaczej

.