„Yaavat sthasyanti girahay,

Saritah cha mahita le,

Taavat ramaayama katha,

Lokesu prachyansiyat.”

(Tak długo jak góry i rzeki kwitną na powierzchni ziemi, tak długo legenda Ramajany będzie kwitła na tym świecie.)

Wiele wersji Ramajany zostało napisanych od czasu, gdy mędrzec Valmiki po raz pierwszy skomponował swój epos. Od tego czasu, ponad 300 oryginalnych Ramajan zostało skomponowanych w sanskrycie, jak również w kilku regionalnych językach Indii. Każda z nich jest cennym dziełem literackim i bezcennym traktatem filozoficznym.

T. Shankar, CEO, Management Solutions i jeden czas dyrektor A.F. Fergussons and Co., jest niezależnym badaczem i zapalonym studentem Ramajany, który bada mit i magię eposu. Prowadzi wykłady na ten temat na różnych forach, dzieląc się w ten sposób swoimi odkryciami. Fragmenty wywiadu:

Jest tylko jedna, ale wiele Ramajan zostało skomponowanych przez tysiąclecia. Jak myślisz, co jest tego powodem?

Ramajana Valmiki i późniejsze wersje zostały napisane w sanskrycie. Myślę, że poeci czuli potrzebę skupienia się na lokalnym języku, aby zanieść wielki epos do ludzi. Późniejsze Ramajany były trans-kreacjami i dlatego odzwierciedlają zmiany w czasie.

Jakie są historyczne punkty orientacyjne w długiej lirycznej podróży wielu Ramajan?

W swoich zebranych esejach, A.K. Ramanujam cytuje belgijskiego księdza Camille Bulka – który jako pierwszy przetłumaczył 'Ram Charit Manas’ Tulsidasa z Avadhi na angielski – jako mówiącego, że istnieje 300 plus oryginalne Ramajany. Ramanujam i Bulk mówią również o tysiącu Ramajanów w Kannadzie i Telugu. Malayalam ma 300 Ramayanas. Bhasa napisał sztukę na epos w 2 wieku pne, Kalidas napisał jego poetyckie „Raghuvamsa” w 5 wieku AD, a Bhavabhoota napisał udramatyzowaną wersję eposu w 7 wieku AD. W sumie istnieje 25 sanskryckich Ramajan. Jedną z najwcześniejszych Ramajan wernakularnych jest tamilska epopeja Kambana napisana w IX lub XII wieku. Istnieje wiele wersji plemiennych, w tym słynna Bhil Ramajana.

Czy mógłbyś nam powiedzieć o niektórych podobieństwach, jak również różnicach wielu Ramajan?

Szeroka historia jest taka sama. Chociaż Valmiki jest uznawany za aadhikavi, każdy pisarz oryginalnej Ramajany jest poetą i filozofem. I każda Ramajana jest dziełem mistrzowskim. Jeśli chodzi o różnice, w Ramajanie Valmikiego, Sita i Rama spotykają się tylko wtedy, gdy Rama łamie dhanusz Śiwy, podczas gdy Kamban poświęca wiele wersów przedślubnemu spotkaniu Ramy i Sity w ogrodzie, uwiecznionemu w kuplecie „Annalum nokinaan, Avalum nokinaal.” Są oni tutaj postrzegani jako Wisznu i Lakszmi, podczas gdy Valmiki widzi Ramę jako człowieka z 16 cechami Purushotam, opisanymi przez Naradę. Słynna „Lakszman rekha” nie jest w ogóle wspomniana w dziełach Tulsidasa, Valmikiego, Kambana i Ezhuthachana. Kritibhasa Ojha w Oriya i bengalska Ramajana mówią o 'Lakshman rekha’, podczas gdy XIII-wieczna epopeja Ranganatha Reddy’ego odnosi się do siedmiu 'rekhas’!

Co z rzeczywistością społeczną i zmianami odzwierciedlonymi w tych tekstach?

Moja teoria jest taka, że panujące warunki społeczne miały znaczący wpływ na opowiadanie epopei w różnych punktach czasu. W XVII wieku, kiedy Tulsidas napisał „Ram Charit Manas”, a Eknath skomponował „Bhavartha Ramayana”, w regionie panowało napięcie hinduistyczno-muzułmańskie. W kontekście społecznym, Bhavartha Ramayana odnosi się do trudnej sytuacji wdów, szczególnie Kausalyi. XV-wieczny epos Maula z Telugu pyta braminów o ich traktowanie innych kast. Scenariusz społeczno-ekonomiczny jest odzwierciedlony w wielu Ramajanach. Kamban, który napisał na szczycie chwały Chola, mówi o wielkim dobrobycie i dobrze ubrany i bejewelled populace.

Co z Jain Ramayana?

Kompozycja w 3 wieku AD, Jain Ramayana twierdzi, że Hindusi złośliwie Ravana. Sita, zgodnie z eposem dżinijskim, jest córką Rawany i to nie Rama, lecz Lakszmana go zabił.

Co skłoniło cię do rozpoczęcia tej odysei odkrywania i prezentowania 'Wielu Ramajan’?