No matter how tight the food budget, you can always find ways to cut corners. Stan Alabama wysyła hrabstwom marne $1,75 dziennie na wyżywienie każdego więźnia zamkniętego w więzieniu, ale szeryfom często udaje się wydać o wiele mniej niż to. Mają do tego silną motywację. Szeryfowie zatrzymują wszystko, czego nie wydadzą, co w niektórych przypadkach sięga nawet sześciu cyfr. Codzienne przydziały pieniędzy się sumują.

Dotarcie do funduszu żywnościowego stało się tradycją w hrabstwie Morgan, które przylega do rzeki Tennessee w północnej części stanu. Powrót w 2001 roku, sędzia orzekł, że jedzenie serwowane więźniom było „nieodpowiednie w ilości i niehigieniczne w prezentacji,” i wymagane, że odżywczo odpowiednie posiłki są serwowane. Ale ten nakaz sądowy został naruszony kilka lat później przez następnego szeryfa, który kupił ciężarówkę ciężarówki psów kukurydzy na zniżkę, służył im dwa razy dziennie i kieszeni 212.000 dolarów z funduszu żywnościowego w okresie trzech lat. Tak więc nakaz sądowy został rozszerzony i wyraźnie stwierdzał, że pieniądze z funduszu żywnościowego mają być wydawane wyłącznie na żywność. Mimo to następny szeryf, Ana Franklin, zabrała 160 000 dolarów z budżetu na żywność i zainwestowała większość z nich w salon używanych samochodów.

Została zmuszona do zwrotu pieniędzy i został uderzony z $ 1,000 grzywny. Mimo to, sprawa ilustruje fakt życia wśród szeryfów. Kontrolują oni pule pieniędzy z niewielkim nadzorem i sporym potencjałem do nadużyć. Ponieważ większość z nich jest wybierana niezależnie, inni urzędnicy na szczeblu lokalnym nie mogą wiele zrobić, aby ich kontrolować. Komendant policji może być zwolniony przez burmistrza lub radę miasta za złe sprawowanie lub po prostu z powodu kaprysu, ale w przypadku impeachmentu, zazwyczaj nie ma sposobu na usunięcie szeryfa – bez względu na przewinienie. „Szefowie policji codziennie zabiegają o swój urząd, w tym sensie, że są pracownikami z własnej woli”, mówi Jim Bueermann, prezes Police Foundation, organizacji badawczej. „Tak naprawdę nie możesz zwolnić szeryfa”

Jak wielu jej rówieśników, Franklin nadzoruje ponad tuzin funduszy uznaniowych. Hrabstwo Morgan przeznacza połowę swojego rocznego budżetu na wspieranie biur szeryfa i może pilnować tych pieniędzy. Ale nad resztą nie ma żadnej władzy. Szeryfowie mogą więc dowolnie przesuwać dolary pomiędzy funduszami, według własnego uznania. „W tej chwili naprawdę nie wiemy, co wpływa na te 16 innych kont” – mówi Ray Long, który przewodniczy Komisji Hrabstwa Morgan. „Nie mamy żadnej możliwości odwołania się. Kiedy wpadają w kłopoty, nic nie możemy zrobić.”

Pieniądze, które przechodzą przez typowe ręce szeryfa, wahają się od opłat za pozwolenie na broń i potrącanie pensji więźniów do gotówki z konfiskaty samochodów lub innych aktywów użytych w popełnieniu przestępstwa — lub czasami, gdy nie postawiono zarzutu popełnienia przestępstwa. „W wielu stanach, jeśli szeryf robi coś złego, nie jest jasne, kto ma coś z tym zrobić, co oznacza, że nikt nic z tym nie zrobi”, mówi Mirya Holman, politolog z Tulane University, która bada szeryfów. „Połączenie dużych budżetów i niewielkiej ilości informacji zapewnia środowisko, w którym korupcja jest z pewnością możliwa, jeśli nie prawdopodobna.”

W większości stanów uprawnienia szeryfa są zapisane w konstytucji, więc nie ma wielkiej nadziei na przepisanie ich listy obowiązków, gdy nadużywają swojej władzy. A przy ponad 3000 szeryfów wybieranych w całym kraju, zawsze znajdzie się co najmniej kilku, którzy to zrobią. Zdecydowana większość szeryfów to wysoko wykwalifikowani profesjonaliści zarządzający złożonymi operacjami, które egzekwują prawo, przetrzymują przestępców i leczą chorych psychicznie. Mimo to, oskarżenia o profilowanie rasowe i nadmierną siłę są powszechne, a często jest kilka procesów sądowych w toku za bezprawne śmierci.

Oddie Shoupe, szeryf White County, Tenn., został pozwany około 50 razy od objęcia urzędu w 2006 roku, czasami w sprawach o bezprawną śmierć. Jeden szczególny przypadek zyskał ostatnio rozgłos: Para zastępców przygotowywała się do „taranowania” podejrzanego, którego ścigali, kiedy Shoupe nakazał im przez radio zastrzelić go zamiast tego, mówiąc, że nie chce, aby ryzykowali „rozerwanie” ich pojazdu. Prokurator okręgowy odmówił wniesienia oskarżenia, nawet po tym jak pojawiło się nagranie z kamery, która uchwyciła Shoupe’a mówiącego po zabiciu podejrzanego: „Kocham to gówno. Boże, powiem ci coś, rozkwitam na tym.”

Ana Franklin została zaprzysiężona jako szeryf Morgan County, Ala. w 2011 roku. W zeszłym roku została zmuszona do zwrotu większości z $160,000, które pobrała z funduszu hrabstwa na żywność dla więźniów. (AP/The Decatur Daily, Brennen Smith)

Louis Ackal, szeryf parafii Iberia w stanie La, stoi obecnie w obliczu procesu cywilnego wynikającego z zastrzelenia mężczyzny, który był skuty kajdankami z tyłu samochodu patrolowego. W 2016 roku Ackal został uniewinniony od osobnych zarzutów o konspirację i naruszenie praw obywatelskich, w sprawie, w której groził prokuratorowi mówiąc, że zastrzeli go prosto między jego „żydowskie oczy”. Jego obrońca wyjaśnił, że nie groził, tylko był wściekły. Tymczasem prokuratorzy w Milwaukee County, Wis., oskarżyli w lutym trzech pracowników więzienia o zaniedbania i przestępstwa w sprawie dotyczącej chorego psychicznie więźnia, który zmarł po tym, jak przez tydzień był pozbawiony wody jako kara za uszkodzenie celi. W czerwcu ubiegłego roku ława przysięgłych przyznała 6,7 miliona dolarów byłemu więźniowi w więzieniu hrabstwa Milwaukee, który był wielokrotnie gwałcony przez strażnika.

Kilka przypadków niewłaściwego postępowania szeryfa przyciągnęło uwagę prokuratorów lub przynajmniej adwokatów powodów. Ale większość szeryfów nigdy nie jest wzywana do odpowiedzialności za swoje występki. Osoby, które zetknęły się z szeryfami – czy są to zastępcy, prokuratorzy czy członkowie społeczeństwa – wspominają kampanie nękania i zastraszania. „W rozmowach z ludźmi w tradycyjnie marginalizowanych części społeczności, to jest przerażające dla nich, aby mówić, ze względu na ich strach przed odwetem,” mówi Derek Dobies, burmistrz Jackson, Mich.

Przed zwolnieniem przez szeryfa Roberta Arnolda w Rutherford County, Tenn., Virgil Gammon był trzeci w dowództwie w biurze. Przewinieniem Gammona było doniesienie o nielegalnym biznesie Arnolda, który sprzedawał elektroniczne papierosy więźniom. Gammon ostatecznie wygrał ugodę za niesłuszne zwolnienie, a Arnold został skazany w zeszłym roku na cztery lata więzienia federalnego pod zarzutem oszustwa i wymuszenia. „Były rzeczy, które robiłem za kulisami przez sześć miesięcy, zanim to wyszło na jaw” – mówi Gammon. „To było trudne, ale to był jedyny sposób, aby udowodnić, że to się działo.”

W teorii, szeryfowie powinni być bardzo odpowiedzialni, ponieważ muszą odpowiadać bezpośrednio przed wyborcami. Ale w praktyce, podczas gdy szef policji może mieć szczęście służyć trzy lata, to nie jest niezwykłe dla szeryfa być w pobliżu przez 20. Zainteresowanie polityczną rywalizacją z szeryfem jest często znikome. W małym hrabstwie, nie może być tylko kilka innych osób wokół z minimalnym lat doświadczenia w egzekwowaniu prawa wymagane do pracy. I z większością hrabstw zdominowanych politycznie przez jedną lub drugą partię, szeryfowie korzystają z ograniczonej uwagi, jaką wyborcy poświęcają temu stanowisku.

Dość często, praca jest przekazywana z ojca na syna. Kiedy Robert Radcliff został wybrany szeryfem hrabstwa Pickaway, Ohio, w 2014 roku, zastąpił swojego ojca Dwighta, który służył 48 lat i który w tym czasie był najdłużej urzędującym szeryfem w kraju. Ojciec Dwighta, Charles, służył na tym stanowisku 30 lat przed nim, co oznacza, że członek rodziny Radcliff był szeryfem w hrabstwie Pickaway przez wszystkie lata z wyjątkiem czterech od 1931 roku. Jest to niezwykły okres, ale obalenie szeryfa jest trudne.

Joe Arpaio z Maricopa County, Ariz., być może najsłynniejszy szeryf współczesnych czasów, został odsunięty przez wyborców w 2016 roku, ale nie przed wygraniem w sumie sześciu kadencji naznaczonych otwartymi waśniami z innymi urzędnikami hrabstwa, federalnymi zarzutami profilowania rasowego i płatnościami rozliczeniowymi, które w sumie wyniosły prawie 150 milionów dolarów. Arpaio, który w zeszłym roku został ułaskawiony przez prezydenta Trumpa z wyroku za obrazę sądu, obecnie ubiega się o Senat USA. David Clarke, były szeryf hrabstwa Milwaukee, również nieustannie waśnił się z lokalnymi urzędnikami, ale odsiedział 15 lat na stanowisku, zanim ustąpił w 2017 roku. Obaj mężczyźni stosowali i czerpali korzyści z uświęconej tradycją taktyki szeryfów: twierdzenia, że są najtwardszymi ludźmi noszącymi odznakę. Arpaio posunął się nawet tak daleko, że znak towarowy frazy „najtwardszy szeryf Ameryki”. „Monitorowałem szeryfów, z przerwami i na stałe, przez 40 lat”, mówi Martin Yant, prywatny detektyw z Ohio i autor książki o nich. „Nie jestem w stanie określić liczby szeryfów, którzy twierdzili, że są najtwardszym szeryfem w Ameryce.”

Joe Arpaio z Maricopa County, Ariz. jest być może najsłynniejszym szeryfem współczesnych czasów. Miał zatargi z innymi urzędnikami hrabstwa, stawiał czoła federalnym zarzutom profilowania rasowego i został uderzony ugodą na prawie 150 milionów dolarów. (AP/Ross D. Franklin)

Większość ludzi ma ograniczone współczucie dla więźniów lub ludzi, którzy zostali oskarżeni o przestępstwa, bez względu na charakter ich skarg. Szeryfowie są bardziej prawdopodobne, aby zobaczyć poparcie społeczne erozji, jeśli są postrzegane jako słabe na przestępczości. Po masakrze w Marjory Stoneman Douglas High School w Parkland, Fla., szeryf hrabstwa Broward Scott Israel spotkał się z krytyką za to, że nie udało mu się zatrzymać strzelca pomimo dziesiątek wcześniejszych skarg, jak również za to, że uzbrojeni zastępcy nie weszli do szkoły podczas strzelaniny.

Obowiązki szeryfów różnią się ogromnie przez stan. Na północnym wschodzie, mogą zrobić nic więcej niż zapewnienie bezpieczeństwa w budynku sądu. Ale w większości innych stanów, są oni odpowiedzialni za patrolowanie autostrad, a w wielu, zajmują się ogólnym pilnowaniem porządku i poprawkami. Praca może być niezwykle skomplikowana, obejmująca nadzór nad egzekwowaniem prawa w wielu jurysdykcjach; zarządzanie więzieniami, co często czyni ich największym dostawcą usług w zakresie zdrowia psychicznego w hrabstwie; wykonywanie eksmisji; czasami prowadzenie biura koronera; oraz, jeśli znajdują się w pobliżu wody lub gór, prowadzenie poszukiwań i funkcji ratowniczych. (Obowiązki szeryfów mogą się różnić, ale demografia osób sprawujących urząd jest uderzająco spójna. Badanie szeryfów przeprowadzone przez Holmana i Emily Farris z Texas Christian University wykazało, że 95 procent z nich to mężczyźni, a 99 procent to biali. Franklin, która ogłosiła w lutym, że nie będzie ubiegać się o reelekcję, jest jedyną kobietą szeryfem w Alabamie.)

Coraz częściej, wielu szeryfów działa pod ogromną presją, w niemałej części z powodu czterokrotnego zwiększenia populacji więziennej narodu w ciągu ostatnich czterech dekad. Oprócz nadzorowania codziennych podstaw swojej pracy, poszczególni szeryfowie często znajdują sposoby na prowadzenie innowacyjnej polityki w kwestiach, które wchodzą w ich orbitę, od metod ograniczania przemocy domowej i przedawkowania narkotyków do szukania sposobów na zapewnienie schronienia bezdomnym. „Ogólnie rzecz biorąc, przeciętny szeryf jest dobrym człowiekiem,” mówi Holman. „Moje postrzeganie jest takie, że przeciętny szeryf jest niewiarygodnie zaniepokojony o swoją społeczność.”

Fakt, że są wybierani czynią ich nie tylko odpowiedzialnymi, ale wysoce dostrojonymi do życzeń społeczeństwa, dodaje Jonathan Thompson, dyrektor generalny Krajowego Stowarzyszenia Szeryfów. „Są oni w swoich społecznościach każdego dnia,” mówi, „i usłyszą od ludzi, nie tylko przy urnach wyborczych, ale w sklepie spożywczym, kiedy aprobują lub nie aprobują tego, co robią.”

Ale bez względu na to, jak innowacyjne mogą być lub jak wiele wsparcia dostają od swoich hrabstw lub stanów, to ma tendencję do spadku poniżej tego, co czują, że potrzebują. Szeryfowie stali się swego rodzaju przedsiębiorcami, szukającymi sposobów na powiększenie swoich budżetów. Większość z tych działań może być całkowicie uzasadniona. Ale zawsze są jakieś pokusy. „Ponieważ szeryfowie kontrolują swoje własne budżety, mogą być trochę bardziej tajne, lub dużo bardziej tajne, niż szef policji, który musi odpowiedzieć do rady miasta lub menedżera miasta,” mówi Seth Stoughton, były policjant, który uczy na University of South Carolina law school.

To nigdy nie jest mądry ruch kariery ubrać dół szefa, w każdej dziedzinie. Ale w niektórych biurach szeryfa, to jest kariera-ender. W prawie wszystkich z nich, niezależnie od Gammon w Tennessee, to nie jest realistyczne, aby oczekiwać zastępców do zbadania swoich przełożonych. Nawet jeśli to zrobią, mogą nie mieć możliwości ukarania ich. W ośmiu stanach jedyną osobą uprawnioną do aresztowania szeryfa jest koroner. „To nie zdarza się zbyt często”, mówi Lisa Barker z Indiana State Coroners Association. „Nie ma zbyt wielu szkoleń do tego.”

W niektórych stanach, gubernatorzy mają prawo do usunięcia szeryfa, ale są powolni, aby to zrobić, ogólnie uważając to za sprawę lokalną. Ustawodawstwo stanowe zmniejszyło niektóre z uprawnień szeryfów w ostatnich latach, wprowadzając ograniczenia w zakresie konfiskaty mienia cywilnego i wymagając zgody państwa na niektóre duże kontrakty. Ale szeryfowie często są w stanie zablokować projekty ustaw, które uważają za zagrożenie. Są oni potężną siłą lobbingową, dobrze skomunikowaną w każdej części stanu. „Kiedy lobbowałem ustawę sprawozdawczą w Atlancie” – wymagającą od szeryfów ujawnienia wpływów, które zebrali z konfiskat cywilnych – „każdy pojedynczy szeryf w stanie pojawił się w opozycji”, mówi Lee McGrath, starszy doradca legislacyjny Instytutu Sprawiedliwości, konserwatywnej grupy adwokackiej.

Na poziomie federalnym administracja Trumpa wydaje się mieć niewielkie zainteresowanie zapewnieniem agresywnego nadzoru nad lokalnymi organami ścigania. Trump nie tylko ułaskawił Arpaio zeszłego lata, ale także rozpoczął spotkanie w Białym Domu z Krajowym Stowarzyszeniem Szeryfów, obiecując im swoje pełne poparcie. Prokurator generalny Jeff Sessions złożył podobne oświadczenia. Oznacza to, że w dającej się przewidzieć przyszłości zadanie pilnowania porządku przez szeryfów będzie w dużej mierze spoczywało na urzędnikach stanowych i lokalnych. (Coś jak 10 procent szeryfów przylega do ruchu „konstytucyjnego szeryfa”, wierząc, że ich władza może zastąpić nawet rząd federalny, jeśli chodzi o egzekwowanie praw, których nie lubią, takich jak środki kontroli broni.)

Ale nie każda budząca sprzeciw rzecz, którą robi szeryf, jest nielegalna. W Jackson County, Mich., wszyscy członkowie komisji hrabstwa, wraz z izbą handlową i innymi lokalnymi urzędnikami, wezwali szeryfa Steve’a Randa do rezygnacji z powodu doniesień, że używał rasistowskiego, seksistowskiego i homofobicznego języka, jak również zarzutów, że dyskryminował niepełnosprawnego pracownika. Rand przeprosił, ale odmówił ustąpienia, a gubernator nie usunął go ze stanowiska. „W każdym przypadku, gdy doszło do takiego naruszenia i pogwałcenia zaufania publicznego, w większości przypadków można by założyć, że dana osoba zrezygnuje lub odejdzie, aby umożliwić społeczności uzdrowienie na własną rękę” – mówi burmistrz Dobies. „To jest niewiarygodnie frustrujące.”

W lutym Sessions otrzymał krytykę z niektórych kwartałów za powiedzenie, podczas przemówienia do Krajowego Stowarzyszenia Szeryfów, że „urząd szeryfa jest krytyczną częścią angloamerykańskiego dziedzictwa egzekwowania prawa”. Niektórzy usłyszeli w tym zdaniu rasowy psi gwizdek, ale nie ma wątpliwości, że poczucie historii Sessionsa było prawidłowe. Termin „szeryf” wywodzi się od „shire reeves” z anglosaskiej Anglii. Czasami zatrzymywali oni przestępców, ale ich głównym zadaniem było osobiste ściąganie podatków, grożąc lub stosując przemoc, dopóki nie otrzymali satysfakcjonującej sumy – z której dużą część zatrzymywali dla siebie. Jest to jeden z powodów, dla których Anglia wyeliminowała wszystkie ich obowiązki poza ceremonialnymi. „Mieli oni bezpośrednią motywację finansową do zbierania pieniędzy, ponieważ w ten sposób byli opłacani,” mówi Stoughton. „Ten problem motywacyjny jest powodem, dla którego szeryf z Nottingham był złym człowiekiem.”

Problem korupcji nękał szeryfów od czasu ich powstania. Nigdzie nie jest to bardziej prawdziwe niż wtedy, gdy chodzi o zbieranie pieniędzy na boku, organizowanie pieczeni wieprzowych i turniejów golfowych jako fundraiserów dla fundacji non-profit, które założyli. „Wszelkie zewnętrzne fundacje, które są tworzone — a myślę, że mamy cztery, które zostały stworzone przez szeryfów — nie mamy nawet uprawnień do ich kontroli”, mówi Joe Dill, członek Rady Hrabstwa Greenville w Południowej Karolinie.

Szeryfowie mogą przyznawać kontrakty kontrybutorom kampanii wyborczych, a byli szeryfowie często finansują lukratywne emerytury, wygrywając bezprzetargowe kontrakty na sprzęt lub usługi od swoich następców. Ale najbardziej niepokojącym źródłem pieniędzy wirujących wokół szeryfów jest przepadek mienia cywilnego. Szeryfowie mogą skonfiskować prawie każde mienie użyte do popełnienia przestępstwa. Twierdzą, że jest to niezbędne narzędzie w walce z narkotykami. Być może tak jest, ale nadużycia tego procesu zostały dobrze udokumentowane, od szeryfów wyłudzających od podróżnych dokładną ilość gotówki, którą akurat mają przy sobie, po nakazywanie zastępcom, by pracowali nad ruchem tylko po jednej stronie autostrady – tej, która jest używana do przywracania gotówki, a nie tej, po której początkowo wjeżdżają narkotyki.

Cywilne konfiskaty majątku są rzadko kwestionowane. Albo podejrzani, których własność została zajęta są oskarżeni o przestępstwo, co oznacza zeznania w sporze o własność mogą być wykorzystane przeciwko nim, lub mogą być oskarżeni o brak przestępstwa, ale zdecydować, że opłaty prawne z walki zajęcie będzie kosztować więcej niż nieruchomość jest warta. Wszystko powiedziane, cywilne przepadki stały się wielomiliardowym biznesem dla organów ścigania.

Liczba państw dążyła do ograniczenia procesu. Niektóre z nich wymagają, aby mienie było zabierane tylko w następstwie wyroków skazujących, lub wymagają, aby szeryfowie oddawali pieniądze do państwowego funduszu ogólnego, lub, co najmniej, ujawniali swoje dochody. Ale szeryfowie znaleźli obejścia, zwłaszcza program „sprawiedliwego podziału”. Oznacza to, że jeśli uda im się przekształcić naruszenie prawa w sprawę federalną, Departament Sprawiedliwości USA weźmie część, ale pozwoli szeryfom zatrzymać większą część dochodów. W Missouri, gdzie lokalne organy ścigania są zobowiązane do przesyłania dochodów do stanu, sprawy dotyczące konfiskaty obywatelskiej ścigane na mocy prawa stanowego są warte około 100.000 dolarów rocznie. Ale agencje w Missouri prowadzą rocznie interesy warte 9 milionów dolarów w sprawach o przepadek mienia ściganych na mocy prawa federalnego – 90 razy więcej. W 2015 r. administracja Obamy ograniczyła sprawiedliwy podział, ale Sessions przywrócił go w lipcu ubiegłego roku.

Cywilne konfiskaty aktywów stały się wielomiliardowym biznesem dla organów ścigania. (AP/The Commercial Appeal, Stan Carroll)

Legislatura Alabamy rozważa ustawę, która wymagałaby od organów ścigania przekazania wszystkich dochodów z przepadku mienia na rzecz państwa. Jak to zwykle bywa, gdy takie ustawodawstwo jest w toku, szeryfowie i prokuratorzy mocno naciskają przeciwko niemu. Szeryfowie rutynowo zaprzeczają, że angażują się w „policję dla zysku”, ale szeryf hrabstwa Coffee Dave Sutton stwierdził inaczej w lutowej kolumnie w Birmingham News, której współautorem był prokurator okręgowy hrabstwa Calhoun Brian McVeigh. „Wysyłanie wpływów z przepadku do funduszu ogólnego stanu spowodowałoby mniejszą liczbę aresztowań pierścieni narkotykowych i skradzionej własności” – napisali. „Jaką zachętę miałaby lokalna policja i szeryfowie do inwestowania siły roboczej, zasobów i czasu w te operacje, gdyby nie otrzymywali wpływów na pokrycie swoich kosztów?”. Można by argumentować, że przysięga urzędu powinna być wystarczającą zachętą, ale nie wszyscy szeryfowie widzą to w ten sposób.

Legislatura Alabamy uchwaliła również ustawę pozwalającą wyborcom w hrabstwie Morgan, na terytorium Any Franklin, dać swojemu szeryfowi 35-procentową podwyżkę. W zamian za to, szeryf nie będzie mógł pobierać pieniędzy z kont żywnościowych. Pytanie to pojawi się przed wyborcami w listopadzie. Jego przejście będzie „slam dunk,” przewiduje Glenda Lockhart, właściciel firmy budowlanej w hrabstwie.

Po aresztowaniu w 2011 roku, Lockhart i jej mąż pozwał Franklin za fałszywe aresztowanie, ostatecznie osiągając ugodę. Lockhart pozostał głównym cierniem w boku Franklina, prowadząc blog, który stał się depozytariuszem informacji dostarczonych przez anonimowych zastępców i innych źródeł. „Przynajmniej w naszym hrabstwie, następny szeryf, który zdecyduje się włożyć rękę do słoika z ciasteczkami nie będzie mógł tego zrobić, przynajmniej nie z funduszu żywnościowego więźniów” – mówi Lockhart. „To jest po prostu całkowicie niesłuszne, aby mogli to zrobić.”

.