For judges, the primary incentive to accept pleabargains is to move along their crowded calendars. Większość sędziów po prostu nie ma czasu na rozpatrywanie każdej sprawy, która do nich trafia. Prokuratorzy zmagają się z podobną presją. Kilka dodatkowych czynników sprzyja negocjacjom w sprawie przyznania się do winy.

Przepełnione więzienia i zakłady karne

Ponieważ więzienia są przepełnione, sędziowie mogą stanąć przed perspektywą konieczności wypuszczenia skazanych (przebywających w tych samych pomieszczeniach co osoby oczekujące na proces) przed zakończeniem przez nich kary.Sędziowie często rozumują, że im szybciej ci przestępcy, którzy nie są prawdopodobne, aby domuch czas więzienia i tak są „przetwarzane” z więzienia (przez plea bargains), mniejproblemy z przepełnieniem, a rzadziej poważnych przestępców będzie puścić przed ich pełny wyrok został served.

Zapchane kalendarze sądowe i prokuratorskie

Dla prokuratora, obawy sędziego dotyczące zapchanych kalendarzy są również obawami prokuratora. Kiedy sędzia jest zapchany, krzyczy na prokuratorów, aby szybciej posuwali sprawy do przodu. Aby utrzymać sędziów szczęśliwych (i utrzymać machinerolling), prokuratorzy muszą utrzymać sprawy w ruchu.

Prokuratorzy są, oczywiście, równieżoconcerned dla ich własnych kalendarzy. Zapchane kalendarze oznaczają, że personel prokuratora jest przepracowany. Pertraktacje w sprawie przyznania się do winy zmniejszają obciążenie pracowników. Ponieważ rozprawy sądowe są szybsze i mniej pracochłonne niż procesy sądowe, są one również mniej uciążliwe dla budżetu prokuratora. Przy dzisiejszych cięciach w i tak już szczupłych zasobach, prokuratorzy czują, że będą mieli dodatkowy czas i środki na ważniejsze sprawy, jeśli zakończą dużą liczbę mniej poważnych spraw ugodą.

An Assured Conviction

Inną korzyścią dla oskarżenia jest pewne skazanie. Bez względu na to, jak mocne są dowody, żadna sprawa nigdy nie jest prosta. Oskarżenie może prowadzić długą, kosztowną i dzielną walkę, a mimo to przegrać sprawę.

Ochrona źródeł, pozyskiwanie świadków

Plea bargains pozwalają również prokuratorom chronić informatorów rządowych. Wielu informatorów ma kartotekę kryminalną. Jeśli sprawa miałaby się toczyć w sądzie, a informator miałby zeznawać, obrona w wielu przypadkach mogłaby oskarżyć informatora o jego lub jej przeszłość kryminalną. Ale w kontekście ugody sądowej, prokuratura nie musi ujawniać historii kryminalnej informatora obronie (United States v. Ruiz, U.S. Sup. Ct.2002).

Umowy sądowe pozwalają również prokuratorom zaoferować dobre warunki oskarżonemu, który może im pomóc w innej sprawie. Na przykład, mogą oni zaoferować układ komuś, kto, mimo że jest winny, jest gotów złożyć zeznania na temat współoskarżonego lub pomóc w rozwiązaniu jakiejś innej nierozwiązanej sprawy.

Przykład: Bran Dess, doświadczony przestępca z długą kartoteką, zaplanował napad na sklep monopolowy Donny. Zwerbował Marthę Stevens, aby była jego obserwatorką. Martha nie ma kryminalnej przeszłości i ma zaledwie 18 lat. Po prostu stała na straży; nie była uzbrojona i nie wiedziała, że Bran ma broń. Kiedy Bran groził Donnie i zmusił ją do opróżnienia kasy z pieniędzy do swojej torby, broń Brana przypadkowo wystrzeliła. Donna doznała poważnych, ale nie śmiertelnych obrażeń; Bran i Martha uciekli. Martha później przyznała się policji. Bran przyznaje się do winy za napad z bronią w ręku i zostaje skazany na 25 lat do dożywocia w więzieniu – jak na ironię, taki sam wyrok, jaki prawdopodobnie otrzymałby po procesie, ze względu na swoją kartotekę i charakter napadu. Martha natomiast, choć technicznie winna napadu z bronią w ręku, otrzymuje propozycję przyznania się do kradzieży, za którą może odbyć karę do roku więzienia, w zamian za zeznania przeciwko Branowi. Prokurator prawdopodobnie uzasadnił ugodę tym, że Martha pomogła pozbyć się złego człowieka z ulicy i odegrała tylko niewielką rolę w napadzie, oraz że było to jej pierwsze przestępstwo. Te dwa ostatnie czynniki zwykle skłaniałyby do złagodzenia wyroku Marthy nawet bez jej współpracy.

Ochrona ofiar

Ofiary mogą również skorzystać na ugodach, zwłaszcza gdy ofiara chce uniknąć stresu związanego z zeznawaniem i stawianiem czoła sprawcy na rozprawie sądowej. Przyznanie się do winy lub niekaralności jest szybsze i ma mniejszy rozgłos niż proces sądowy.

Ale nie wszystkie ofiary są zadowolone z tego, że ich sprawy są targowane. Wiele ofiar jest niezadowolonych, gdy oskarżeni mają możliwość zawarcia ugody, czując, że krzywdy, których doznali, zostały zlekceważone, a oskarżeni zbyt łatwo wyszli na wolność. Na przykład Michigan wymaga od prokuratorów, by konsultowali się z ofiarami przed zawarciem ugody w sprawie przyznania się do winy. W innych stanach ofiary mają prawo przyjść do sądu i osobiście zwrócić się do sędziego, zanim ten zdecyduje czy zaakceptować ugodę. Jeszcze trzecią możliwością dla ofiar w wielu stanach jest konsultacja z kuratorem, zanim ten przygotuje raporty reprezentacyjne, które często wpływają na decyzję sędziego o skazaniu.

Wybór prokuratora

Na koniec, prokuratorzy mogą wykorzystywać plea bargains do omijania praw, z którymi się nie zgadzają lub które są bardzo niepopularne. Na przykład, prokurator może nie zgadzać się z prawem zabraniającym posiadania na własny użytek niewielkich ilości marihuany, więc biuro prokuratora może mieć niepisaną politykę dawania wszystkim takim przestępcom „ofert nie do odrzucenia”, takich jak 25 dolarów grzywny i dziesięć godzin prac społecznych.

Ten artykuł został zaczerpnięty z The Criminal Law Handbook, autorstwa Paula Bergmana, J.D., i Sary J. Berman, J.D.

.