Excuse me sir, but why do you smile?

Young man, I’m entralled that I exist.

Te dwa słowa zawierają odpowiedź na to pytanie. Zbadajmy przez nie sens życia.

– You Were You Before I –

Jako dziecko, ja również stanąłem przed tym egzystencjalnym pytaniem, które teraz stawiasz i nie byłem przygotowany do odpowiedzi. To, co nastąpiło później, to kolejne trzydzieści lat uciekania przed strachem przed śmiercią.

Jednakże wysiłki te były daremne, jak niewątpliwie podejrzewasz. Ostatnio znalazłem spokój poprzez akceptację, ale zanim pójdziemy za szybko, zbadajmy jedno z bardziej osłabiających słów w naszym leksykonie, słowo „ja”

Podnosimy to pytanie dotyczące duszy z miejsca izolacji, zamaskowane w tożsamości pojedynczej formy. Pośrednio, istnieje historia tła w grze, w której centralny bohater może pozornie rozpłynąć się w nieskończonej nicości w jednej chwili.

Ta realizacja dąży do pomniejszenia gromadzenia wszelkich bogactw i pozycji, ponieważ pewnego dnia to wszystko przeminie. „Więc po co się męczyć, skoro WSZYSTKIE twoje wysiłki w końcu zwiędną na winorośli?”

Postulowałbym, że nie powinieneś, gdyby gra w życie była prowadzona według tych zasad, ale czy tak jest? Trzymaj się, Dorothy, nasza podróż jest o pójść głębiej w dół króliczej nory.

– Warstwy Cebuli –

Wyobraź sobie, że umierasz, jedna warstwa na raz. W końcu dojdzie do punktu, w którym wszystkie formy i myśli przestaną istnieć. Co pozostanie z cennego TY? A jeszcze lepiej, gdzie jesteś?

Odpowiedź – powróciłeś do pustki, z której kiedyś się wyłoniłeś i doświadczyłeś życia jako inne „ja”. Piękna myśl rozwija się, gdy kontynuujesz oglądanie tego filmu i przewijasz taśmę filmową.

Te wielokrotne „ja” nie są przecież oddzielne. Wszystkie one są wyrazem tej samej jedności. To Bycie jest TY, które istniało przed JA. Jak ujął to wielki Alan Watts, jesteśmy sumą wszystkich „JA”

Uczucie, że w każdej chwili możemy zniknąć w zapomnieniu, istnieje tylko z powodu odłączonego sposobu, w jaki postrzegamy siebie. Nasz ego promuje tę izolację i śmiertelne niebezpieczeństwo od momentu, gdy otwieramy oczy na ten świat.

Les Brown twierdzi, że rodzimy się z dwoma lękami, lękiem przed głośnymi dźwiękami i lękiem przed upadkiem, ale z całym szacunkiem nie zgadzam się z tym. Wierzę, że wszystkie strachy są wyrazem jednego pierwotnego strachu i to jest strach przed śmiercią napędzany przez egoistyczny umysł.

Kto inny zmusza twoje myśli 24 godziny na dobę z przeszłymi żalami i przyszłymi obawami? Ten obłąkany zachowanie jest co jaźń potrzebuje przetrwać, i ono dokłada wysoki żniwo na negatywnym widoku mamy życie i nasz niepowodzenie w pełni rozszerzać w teraźniejszego moment.

– Istnienie jest grą –

Wyczuwam że ty jesteś wciąż nieprzekonany. Wierzysz, że rola, którą odgrywasz w istnieniu zaczyna się i kończy na granicy twojej formy. W końcu identyfikujesz się z formą reprezentowaną przez myśl, która wywołuje poczucie wyjątkowości i ważności.

Ego mówi nam, że musimy trwać wiecznie, ale czy tak jest w istocie? Czy jesteś nim, czy jego częścią? Spójrzmy na fale w oceanie. Są one odrębnymi wyrażeniami, które istnieją przez krótką chwilę, osiągając osiągnięcie w postaci czoła przed rozpłynięciem się.

Ale czy fale są w oceanie czy są oceanem? Oczywistą odpowiedzią jest to drugie. W tym sensie, każda fala jest mną, tak jak my, wychodząc z tkaniny niemanifestowanego na krótkie mgnienie oka. Jesteś istnieniem, mój przyjacielu; zawsze byłeś i zawsze będziesz.

Fala nie jest w oceanie. Fala jest oceanem. – Jeff Lieberman

Obawa, że musisz rozpaczliwie trzymać się milionów atomów, które składają się na twoją formę, jest całkiem głupia. Jak możecie ulepszyć to, co nie przejawione, samą esencję, z której się rozwinęliście? You don’t!

Ale ta myśl podnosi inne interesujące pytanie, jak to zawsze bywa, gdy zapuszczacie się głębiej w króliczą norę. Co robisz w życiu, kiedy nie ma już nic do zrobienia? Jim Carey podniósł to pytanie i zapewnił głęboką odpowiedź. Grasz w życie!

Życie nie jest podróżą. To nie jest jakieś miejsce docelowe, do którego staramy się dotrzeć. Sprzedano nam fałszywe przesłanki od niemowlęctwa w przekonaniu, że ta „wielka rzecz” nadchodzi. I wielu z nas żyje naszym życiem w tym ciągłym stanie przygotowania.

Wiecie, że jest to prawda, tak jak ja, i oboje czujemy ten ciężar. Możecie to zobaczyć w miejscu pracy, projektując całe swoje życie, aby dotrzeć do tego miejsca przeznaczenia, tylko po to, aby odkryć, że bardzo brakuje w nim obiecanego daru. A dzieje się tak dlatego, że nigdy nie było jednego dnia i nigdy nie było tam. To są dwa błędy życia, kiedy jest ono modelowane jako podróż.

Grasz w życie poprzez współtworzenie z wszechświatem, manifestując idee, które przychodzą do ciebie i przez ciebie z wszechświata, aby inspirować, wpływać i podnosić innych. Tak jak w tańcu, ty tańczysz. Nie ma żadnego punktu na podłodze, do którego powinieneś dotrzeć, jak zauważył Alan Watts. Po prostu tańczysz!

I, w twoim przypadku, po prostu żyjesz tu i teraz. Rozluźniasz ciasny uścisk na życiu i śmierci, obejmujesz dwoistość i robisz swoją część w grze. Złap piłkę, zdobądź przyłożenie, ciesz się z rozgrywającym, który jest wszechświatem, i zrób to wszystko jeszcze raz.

Po prostu graj, mój przyjacielu, i podziwiaj zamieszanie!

.