Walther Nernst

Walther Hermann Nernst (1864-1941)

Urodzony

25 czerwca 1864
Briesen, Prusy Zachodnie/Pomorze

Zmarł

18 listopada 1941 (w wieku 77 lat)
Zibelle, Niemcy

Miejsce zamieszkania

Niemcy

Narodowość

niemiecka

Dziedzina

Fizyk

Instytucje

Uniwersytet w GetyndzeUniwersytet w Berlinie

.

Alma mater

University of ZürichUniversity of BerlinUniversity of GrazUniversity of Wurzburg

Doradca naukowy

Friedrich Kohlrausch

Ważni uczniowie

Sir Frances Simon, Richard Abegg, Irving Langmuir

Znani z

Pracy nad elektrolitami

Niezwykłe nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii (1920)

Walther Hermann Nernst (25 czerwca, 1864 – 18 listopada 1941) był niemieckim chemikiem, który jest znany ze swoich teorii leżących u podstaw obliczania powinowactwa chemicznego zawartego w trzecim prawie termodynamiki, za które otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1920 roku. Nernst pomógł stworzyć nowoczesną dziedzinę chemii fizycznej i przyczynił się do rozwoju elektrochemii, termodynamiki, chemii ciała stałego i fotochemii. Jest również znany z opracowania równania Nernsta.

• 1 Biografia
• 2 Publikacje
• 3 Dalsza lektura

.

• 4 External links and references

Biografia

Nernst urodził się w Briesen w Prusach Zachodnich (obecnie Wąbrzeźno w Polsce) z ojca Niemca i matki Polki. Studiował fizykę i matematykę na uniwersytetach w Zurychu, Berlinie i Grazu. Po kilku latach pracy w Lipsku założył w Getyndze Instytut Chemii Fizycznej i Elektrochemii. W 1897 r. Nernst wynalazł lampę Nernsta, lampę elektryczną wykorzystującą ceramiczny pręt żarowy (następca lampy węglowej i prekursor żarówki). Nernst prowadził badania nad ciśnieniem osmotycznym i elektrochemią. W 1905 r. ustalił coś, co nazwał „nowym twierdzeniem cieplnym”, znanym później jako trzecie prawo termodynamiki (opisujące zachowanie materii w temperaturach zbliżających się do zera bezwzględnego).

W 1920 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w uznaniu jego pracy w dziedzinie termochemii. W 1924 roku został dyrektorem Instytutu Chemii Fizycznej w Berlinie, z którego to stanowiska odszedł na emeryturę w 1933 roku. Nernst pracował również w dziedzinie elektroakustyki i astrofizyki.

Nernst opracował fortepian elektryczny „Neo-Bechstein-Flügel” w 1930 r. we współpracy z firmami Bechstein i Siemens, zastępując płytę rezonansową wzmacniaczami radiowymi. Pianino wykorzystywało przetworniki elektromagnetyczne do wytwarzania elektronicznie modyfikowanego i wzmacnianego dźwięku w taki sam sposób jak gitara elektryczna.

Jarznik Nernsta, ważny w dziedzinie spektroskopii w podczerwieni, jest promiennikiem ciała stałego z żarnikiem z tlenków metali ziem rzadkich. Ciągłe omowe ogrzewanie żarnika powoduje przewodzenie. Jarznik działa najlepiej w długościach fal od 2 do 14 mikrometrów.

Nernst zmarł w 1941 roku i jest pochowany w pobliżu Maxa Plancka w Getyndze, Germany.

Publikacje

• Walther Nernst, „Rozumowanie chemii teoretycznej: Dziewięć prac (1889-1921)” (Ger., Begründung der Theoretischen Chemie : Neun Abhandlungen, 1889-1921). Frankfurt am Main : Verlag Harri Deutsch, c. 2003. ISBN 3-8171-3290-5
• Walther Nernst, „Teoretyczne i doświadczalne podstawy nowego twierdzenia o cieple” (niem., Die theoretischen und experimentellen Grundlagen des neuen Wärmesatzes). Halle W. Knapp, 1918 . )
• Walther Nernst, „Chemia teoretyczna z punktu widzenia reguły Avogadro i termodynamiki” (Ger., Theoretische Chemie vom Standpunkte der Avogadroschen Regel und der Thermodynamik). Stuttgart, F. Enke, 1893 . LCCN po 28000417

Further reading

• Mendelssohn, Kurt A. G., „The world of Walther Nernst. Wzlot i upadek niemieckiej nauki.”. Macmillan, 1973 (biografia).
• Barkan, Diana Kormos, „Walther Nernst and the Transition to Modern Physical Science”. Cambridge University Press, 1998.

Linki zewnętrzne i odniesienia

• Katz, Eugenii, „Hermann Walther Nernst”. Biografie Sławnych Elektrochemików i Fizyków Przyczynił się do zrozumienia elektryczności.
  • „Hermann Walther Nernst, Nagroda Nobla w dziedzinie chemii 1920 : Wręczenie Nagrody”. Przemówienie prof. Gerarda de Geera, prezesa Szwedzkiej Królewskiej Akademii Nauk.
• Schmitt, Ulrich, „Walther Nernst”. Physicochemical institute, Göttingen
• „Nernst: architekt rewolucji fizycznej”. Physics World, wrzesień 1999.
• Suhling, Lothar, „Walther Nernst i synteza amoniaku po Haberze i Boschu”. ISBN 3-928186-15-.9
• uznanie dla jego prac w termochemii

Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie chemii

.