Loretta Lynn, piosenkarka, która znacznie rozszerzyła możliwości dla kobiet w zdominowanym przez mężczyzn świecie muzyki country-western, rodzi się w Butcher Hollow, Kentucky.

W przeciwieństwie do niektórych gwiazd muzyki country-western, które śpiewały o wiejskim życiu klasy robotniczej, ale żyły miejską egzystencją klasy średniej, korzenie country Loretty Lynn były bezsprzecznie autentyczne. Urodzona jako Loretta Webb w domku z bali położonym na wzgórzach backwoods w Kentucky, była córką górnika, który pracował długie godziny, aby utrzymać swoją rodzinę karmione i ubrany. Poznała swojego przyszłego męża, Olivera „Doolittle” Lynna, gdy miała zaledwie 13 lat. Pobrali się rok później, a ona urodziła swoje pierwsze dziecko, gdy miała 14 lat. Lynn miała jeszcze troje dzieci przed 21 i była babcią w wieku 29.

Lynn wydawała się skazana na ciężkie życie wychowując swoją rosnącą rodzinę w trzypokojowym domu bez bieżącej wody lub krytej hydrauliki. Jednak podczas słuchania jej śpiewać do dzieci, Doolittle stał się przekonany, że Loretta śpiewał tak dobrze, jak każdy w radiu. Na jej 26 urodziny, Doolittle kupił Loretta $ 17 gitara i zachęcał ją do nauki gry. Ona w końcu zaczął grać i śpiewać z lokalnymi zespołami i w 1960 roku wydała swój pierwszy nagrany singiel, „Jestem Honky Tonk Girl”. Doolittle miał smykałkę do public relations i sprytnie wysłał kopie piosenki do stacji radiowych, zanim para wyruszyła w trasę. „Honky Tonk Girl” stała się pierwszym hitem Lynn.

Do połowy lat 60-tych Lynn była jedną z najbardziej udanych wykonawczyń w muzyce country-western. W poprzednich dekadach, męscy wykonawcy i męskie tematy zdominowały muzykę country-western. Tematy te odzwierciedlały rzekomo męską naturę amerykańskiego Zachodu i wiejskiego życia klasy robotniczej. Kobiety wykonawczynie w dużej mierze dostosowały się do tych standardów, zazwyczaj przedstawiając się jako potulne pomocnice męskiej gwiazdy: kwintesencją duetu była współpraca Dale Evans ze śpiewającym kowbojem Royem Rogersem.

Po II wojnie światowej garstka artystek country-western zaczęła kwestionować swój podrzędny status. Zaskakująco, biorąc pod uwagę jej tradycyjne wiejskie pochodzenie, Lynn stała się jedną z ich liderek. Wiele z jej piosenek wyrażało kobiecą siłę i determinację oraz poczucie, że kobiety nie będą już dłużej po prostu „stać przy swoim mężczyźnie”, jak lubiły sugerować niektóre inne piosenkarki. Jej spostrzegawczy zmysł biznesowy i talent do autopromocji również pokazały, że kobiety mogą dobrze prosperować w konkurencyjnym przemyśle muzycznym. W 1967 roku Country Music Association uznało nowe znaczenie kobiet piosenkarek, przyznając Lynn swoją pierwszą w historii nagrodę dla Female Vocalist of the Year.

Lynn nadal cieszyła się wielkim powodzeniem w latach 70-tych, a filmowa relacja z jej życia, Coal Miner’s Daughter (1980), zdobyła nowe pokolenie fanów. Nadal wnosi fascynującą kobiecą perspektywę do świata muzyki country-western.

.