Loretta Lynn, een zangeres die de kansen voor vrouwen in de door mannen gedomineerde wereld van de country-western muziek sterk uitbreidde, wordt geboren in Butcher Hollow, Kentucky.

In tegenstelling tot sommige country-western sterren die zongen over een arbeidersleven op het platteland, maar een stedelijk middenklasse bestaan leidden, waren Loretta Lynn’s country roots onbetwistbaar authentiek. Geboren als Loretta Webb in een blokhut in de heuvels van Kentucky, was zij de dochter van een mijnwerker die lange uren werkte om zijn gezin te voeden en te kleden. Ze ontmoette haar toekomstige echtgenoot, Oliver “Doolittle” Lynn, toen ze slechts 13 was. Ze trouwden een jaar later, en ze kreeg haar eerste kind toen ze 14 jaar oud was. Lynn kreeg nog drie kinderen voor haar 21ste en was grootmoeder op haar 29ste.

Lynn leek voorbestemd voor een zwaar leven met het opvoeden van haar groeiende gezin in een driekamerwoning zonder stromend water of binnenriolering. Echter, terwijl ze luisterde naar haar gezang voor de kinderen, raakte Doolittle ervan overtuigd dat Loretta net zo goed zong als iedereen op de radio. Voor haar 26ste verjaardag kocht Doolittle voor Loretta een gitaar van 17 dollar en moedigde haar aan om te leren spelen. Uiteindelijk begon ze te spelen en te zingen met lokale bands en in 1960 bracht ze haar eerste single uit, “I’m a Honky Tonk Girl.” Doolittle had een talent voor public relations, en hij mailde kopieën van het liedje naar radiostations voordat het stel op tournee ging. “Honky Tonk Girl” werd Lynn’s eerste hit.

Tegen het midden van de jaren zestig was Lynn een van de meest succesvolle vrouwelijke performers in de country-western muziek. In de decennia daarvoor hadden mannelijke artiesten en mannelijke thema’s de country-western muziek gedomineerd. De thema’s weerspiegelden de veronderstelde viriele aard van het Amerikaanse Westen en het arbeidersleven op het platteland. Vrouwelijke artiesten conformeerden zich grotendeels aan deze normen, waarbij ze zichzelf meestal afschilderden als volgzame helpers van een mannelijke ster: het ultieme duo was het partnerschap van Dale Evans met de zingende cowboy Roy Rogers.

Na de Tweede Wereldoorlog begon een handvol vrouwelijke country-western artiesten hun ondergeschikte status aan te vechten. Verrassend genoeg, gezien haar traditionele plattelandsachtergrond, werd Lynn een van hun leiders. Veel van haar songs uitdrukten vrouwelijke kracht en vastberadenheid en een gevoel dat vrouwen niet langer gewoon “naast hun man zouden staan”, zoals sommige andere zangeressen graag suggereerden dat ze dat moesten doen. Haar scherpzinnig zakelijk inzicht en talent voor zelfpromotie toonden ook aan dat vrouwen konden gedijen in de competitieve muziekindustrie. In 1967 erkende de Country Music Association het nieuwe belang van zangeressen door Lynn de allereerste prijs voor Vrouwelijke Zangeres van het Jaar toe te kennen.

Lynn bleef ook in de jaren zeventig veel succes hebben, en het filmverslag van haar leven, Coal Miner’s Daughter (1980), leverde haar een nieuwe generatie fans op. Ze blijft een boeiend vrouwelijk perspectief brengen in de wereld van country-western muziek.