„Co jest z tym brytyjskim autorem, który przychodzi i rozwiązuje najbardziej notoryczne nierozwiązane morderstwo w Ameryce?” mówi Piu Eatwell, żartobliwie opisując reakcję opinii publicznej na jej ostatnią książkę, Czarna Dalia, Czerwona Róża. Ta książka, którą Eatwell nazywa „po części kryminałem, a po części historią”, śledzi ostatnie dni aspirującej aktorki Elizabeth Short, jak również długie, okrężne śledztwo prowadzone przez policję, która miała zbyt bliskie powiązania zarówno z gangami, jak i mediami.

W swojej książce Eatwell przedstawia przekonujące argumenty przemawiające za tożsamością mordercy Elizabeth Short, do których doszła po latach wyczerpujących badań. Teoria Eatwell skupia się na Leslie Duane Dillonie, boyu hotelowym i byłym asystencie grabarza, który przez krótki czas był uważany za głównego podejrzanego w tej sprawie, zanim policja go wypuściła. Pisze ona, że Departament Policji Los Angeles świadomie wypuścił mordercę Shorta z rąk, ponieważ sierżant Finis Brown, jeden z dwóch głównych śledczych w tej sprawie, był rzekomo skorumpowanym gliną mającym powiązania z Markiem Hansenem, właścicielem lokalnego klubu nocnego i kina oraz domniemanym współsprawcą śmierci Shorta.

Po publikacji zeszłej jesieni, Eatwell słyszał od różnych nieznajomych oferujących różne teorie i informacje. Ale jedna z tych historii wyróżniała się, ponieważ wydawała się zarówno potwierdzać, jak i rozszerzać teorię, którą przedstawiła w swojej książce.

Buz Williams, emerytowany członek Departamentu Policji w Long Beach, powiedział Eatwell, że jego ojciec, Richard F. Williams, służył w Oddziale Gangsterskim LAPD – zespole, którego pierwotnym zadaniem było zbadanie morderstwa Shorta. Dick Williams był również bliskim przyjacielem Con’a Keller’a, innego oficera Gangster Squad, który początkowo śledził podejrzanego Leslie Dillon’a.

Według młodszego Williamsa, byli gliniarze nie mogli wyrzucić Dillona ze swoich głów. „Mój tata i ja byliśmy dość blisko po ukończeniu 16 lat lub mniej więcej”, Buz mówi Rolling Stone. „Co roku jeździłem z nim i jego kolegami z LAPD na ryby w High Sierras na jakieś cztery, pięć dni naraz”. Podczas tych wycieczek Williams słyszał, jak jego ojciec i Keller dyskutowali o sprawie Czarnej Dalii i pamięta, jak mówili, że wierzyli, iż Dillon zaaranżował morderstwo wraz z dwoma innymi mężczyznami: Markiem Hansenem i tajemniczą postacią o imieniu Jeff Connors, którego śledczy początkowo spisali na straty jako wytwór nieokiełznanej wyobraźni Dillona.

„Mój tata uważał, że Leslie Dillon był zabójcą”, mówi Williams. „Con Keller myślał, że Dillon był obecny, ale że Mark Hansen był zabójcą”. Ze swojej strony, Williams wierzy, że wszyscy oni spiskowali, aby zabić Shorta, kiedy stała się świadoma oszustwa napadu na hotel, w który byli zaangażowani – ale więcej na ten temat później.

Elizabeth Short była 22-letnią rodowitą mieszkanką Medford, Massachusetts, która wyruszyła na zachód z aspiracjami na gwiazdę. 15 stycznia 1947 roku znaleziono ją martwą na pustej działce w dzielnicy Leimert Park w Los Angeles. Ale nie została tylko zamordowana; była również torturowana i okaleczona, jej ciało z medyczną precyzją przecięto na pół, oczyszczono i odsączono z krwi. Tatuaż przedstawiający różę został wycięty z jej uda i umieszczony wewnątrz pochwy. Jej twarz została pocięta (prawdopodobnie jeszcze za życia), z kącikami ust wyciętymi w wulgarne przybliżenie uśmiechu.

Po znalezieniu ciała Shorta, FBI szybko zidentyfikowało ją dzięki odciskom palców, które powiązali z poprzednim aresztowaniem za picie alkoholu przez nieletnich. Koroner ustalił, że zmarła z powodu krwotoku i wstrząsu spowodowanego wstrząsem mózgu i ranami twarzy. Po rozmowach z przyjaciółmi i znajomymi Short, policja Los Angeles zdała sobie sprawę, że zniknęła ona sześć dni przed morderstwem, co doprowadziło śledczych do przypuszczenia, że Short została porwana przed śmiercią.

Jedną z ostatnich osób, które podobno rozmawiały z Shortem był Hansen, którego Eatwell opisuje w książce jako „zamożnego i potężnego hollywoodzkiego movera i shakera” z powiązaniami z „obrzeżami podziemnego świata Los Angeles”. Short zatrzymała się u Hansena na kilka nocy, a starszy mężczyzna był seksualnie zafiksowany na jej punkcie, jak pisze Eatwell, chociaż Short odrzuciła jego zaloty. Po morderstwie, Hansen został po raz pierwszy powiązany ze sprawą, kiedy książka adresowa, wytłoczona złotem z jego nazwiskiem na froncie, została wysłana do gazety Los Angeles Examiner wraz z paczką rzeczy należących do Short, w tym jej akt urodzenia, karta ubezpieczenia społecznego i osobiste zdjęcia.

W 1949 roku, po otrzymaniu zadania zbadania morderstwa Shorta, Gangster Squad był niezwykle bliski aresztowania Leslie Dillona po tym, jak wysłał list, pod pseudonimem „Jack Sand”, do głównego psychiatry policyjnego LAPD, dr Josepha Paula De Rivera. Dillon sugerował, że znajomy o nazwisku Jeff Connors mógł zabić Short w ramach zemsty po tym, jak zagroziła ujawnieniem „romansu nie uznawanego za właściwy przez przeciętnego człowieka”. De Rivers uważał, że Connors był niczym więcej niż „projekcją wyobraźni Dillona”, jak pisze Eatwell, choć Connors okazał się całkiem prawdziwy.

Dillon znał również wiele niepokojących szczegółów dotyczących morderstwa Short, które policja utrzymywała w tajemnicy, i powiedział, że wierzył, że została zamordowana w pokoju motelowym. Ale po przetrzymaniu Dillona przez tydzień, policja wypuściła go, ponieważ znalazła Jeffa Connorsa, który oferował sprzeczne oświadczenia na temat jego własnych powiązań z Short. W końcu Connors również został zwolniony i – z wyjątkiem kilku godnych uwagi, ale niewiarygodnych podejrzanych – sprawa Dalii ucichła.

„Uzyskanie dokumentów jest niezwykle trudne, ponieważ departament policji Los Angeles nie udostępnia akt” – mówi Eatwell. W trakcie swoich badań dokładnie przeanalizowała akta FBI – które biuro odtajniło w 2015 r. na jej wniosek FOIA – jak również zeznania ławy przysięgłych i nowo ujawnione fragmenty akt policji Los Angeles, aby stworzyć to, co nazywa swoją „oceną w dobrej wierze i wiarygodnym wyjaśnieniem.”

Eatwell uważa, że Dillon zamordował Elizabeth Short na polecenie Hansena, z którym pracował. Uważa, że zabili Short w motelu Aster, gdzie Dillon podobno przebywał i gdzie właściciele motelu Henry i Clora Hoffman przyznali się do znalezienia 15 stycznia 1947 r. jednej z ich kabin „pokrytej krwią i fekaliami”. Świadkowie, którzy zatrzymali się w hotelu zauważyli widząc ciemnowłosą dziewczynę, która przypominała Elizabeth Short, jak również mężczyznę, który pasował do opisu Marka Hansena.

Buz Williams pamięta, jak jego ojciec i Con Keller dyskutowali o tym, jak „Dillon powiedział, że Elizabeth została zamordowana, ponieważ była członkiem tego gangu, którego on był członkiem, który okradał hotele”, mówi. „Jeden z członków gangu dostawał pracę jako nocny boy hotelowy, dowiadywał się, gdzie jest sejf, po czym facet odchodził, a kilka dni później wracali i okradali hotelowe sejfy z biżuterii i gotówki.”

Chociaż Eatwell nie była świadoma wiedzy Williamsa o sprawie aż do czasu, gdy jej książka została opublikowana, uważa, że jest on na tropie. „Kąt przechodzi coraz bardziej: jest to grupa ludzi zaangażowanych w to zabójstwo,” Eatwell wyjaśnia. „Ale ponieważ dowody kryminalistyczne, to jest prawie niemożliwe, aby powiedzieć, 'Ta osoba uderzyła ją w głowę. Ta osoba pocięła ją na dwa kawałki’. To, co mogę powiedzieć na podstawie dowodów w mojej książce i na podstawie tego, co wyszło na jaw, to to, że Dillon, Mark Hansen i Jeff Connors byli wmieszani w to morderstwo, które miało miejsce w Motelu. Zostało ono zatuszowane, ponieważ Mark Hansen miał powiązania z policją.”

Teorie zawarte w książce wywołały „sporo kontrowersji”, mówi. „Był pewien opór ze strony niektórych sił w USA, … pewien sceptycyzm Jestem zupełnym przeciwieństwem kogoś takiego jak James Ellroy. Nie jestem biały, nie jestem mężczyzną, nie jestem z Los Angeles, nie jestem zaprzyjaźniony z policją.”

Przekonujący, jakkolwiek przekonujący może być argument Eatwella, jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek otrzymamy ostateczną odpowiedź na pytanie, kto brutalnie zamordował Shorta tamtego stycznia. Brakuje niepodważalnych dowodów, a większość kluczowych osób w tej sprawie od dawna nie żyje. Wiemy natomiast, że pomimo szeregu oznak, które zdawały się wskazywać na ich udział, Leslie Dillon i Mark Hansen nigdy nie zostali aresztowani. I że lata później Dillon nazwał swoją córkę „Elizabeth”

.