Odpowiedziałem na pytanie podobne do tego tutaj, ale zamieszczę je ponownie poniżej.

System „punktów”, który opisujesz jest bardzo dokładny historycznie. Technicznie rzecz biorąc, nazywał się on „Adjusted Service Rating score” i decydował o tym, które oddziały w europejskich i śródziemnomorskich teatrach działań zostaną odesłane do domu w ramach operacji Magic Carpet, masowej demobilizacji, gdy II wojna światowa zbliżała się ku końcowi, lub zostaną przekwalifikowane do inwazji na Japonię.

W bezpośrednio po wojnie w Europie jednostki amerykańskie zostały podzielone na cztery kategorie, z mężczyznami przenoszonymi do nich i z nich, w zależności od potrzeb. Puste miejsca pozostawione przez ludzi odesłanych do domu z powodu punktów miały być wypełnione przez transfery lub nowe zastępstwa.

W celu odesłania do domu, człowiek musiał zgromadzić 85 punktów, jak pan zauważył. Wielu żołnierzy zdobywało grubo ponad 140 punktów, które po prostu zaokrąglano w dół do 85. Nie przyznawano punktów za wiek czy stan cywilny.

.

Wielu mężczyzn narzekało z goryczą, że dozwolona lista odznaczeń bojowych nie zawierała odznaki Combat Infantryman Badge. Mężczyźni, którzy mieli na utrzymaniu troje lub więcej dzieci poniżej osiemnastego roku życia, kwalifikowali się do natychmiastowej repatriacji i zwolnienia bez względu na ilość zdobytych punktów.

Jako przykład, mężczyzna, który służył przez trzy lata w Armii, w tym półtora roku za granicą, miał dziecko poniżej 18 roku życia i walczył w Kampaniach Północnej Francji, Ardenach-Alsace, Nadrenii i Europy Środkowej, zdobywając Medal Brązowej Gwiazdy i dwa Purpurowe Serca, miałby:

36 (miesięcy w służbie) + 18 (miesięcy za granicą) + 12 (na utrzymaniu poniżej 18 roku życia) + 5 (Północna Francja) + 5 (Nadrenia) + 5 (Ardeny-Alsace) + 5 (Europa Środkowa) + 5 (Medal Brązowej Gwiazdy) + 5 (Purpurowe Serce) + 5 (Purpurowe Serce) =

101 punktów, wystarczająco dużo, by wrócić do domu!

Jednostki kategorii I, II i III nie zawierały ludzi, którzy zdobyli 85 lub więcej punktów, podczas gdy jednostki kategorii IV składały się wyłącznie z ludzi, którzy zdobyli 85 lub więcej punktów. Jednostki, które miały być wysłane na Pacyfik miały zawierać żołnierzy „najmniej kwalifikujących się” do zwolnienia. Wiele dywizji weteranów, które nie powróciły jeszcze do domów, zostało zredukowanych do absurdalnie niskiego poziomu przez obniżenie punktacji ASR do 75 punktów (i związane z tym transfery personelu) we wrześniu 1945 roku; 88 Dywizja Piechoty liczyła zaledwie 1200 ludzi! Pojawiły się również zarzuty, że system niesprawiedliwie nagradzał oddziały tyłowe; piechociarze nie otrzymywali dodatkowych punktów za codzienne ryzykowanie życiem, poza punktami za medale, które mogły otrzymać wszystkie oddziały.

Kampanie w porządku chronologicznym:

.