Istnieje wiele powodów, dla których chrześcijaństwo stało się tak popularne w Rzymie.

Po pierwsze, wschodnia część Imperium Rzymskiego składała się z wielu cywilizacji, wielu, które były starsze od Rzymu i miały swoje własne religie. Po podbiciu tych ziem Rzymianie doceniali i cenili te wschodnie religie bardziej niż swoje własne i sami zaczęli ich używać, pozbywając się starych rzymskich bogów, chociaż byli Rzymianie, którzy wysoko cenili starych bogów i stronili od nowych. Starzy rzymscy bogowie byli bardziej czczeni na wsi, nowi bogowie w miastach, do których przybyli kupcy ze wschodu.

W drugiej wojnie punickiej, czczenie Cybele (pochodziła z Frygii w Azji Mniejszej) było dość popularne w Rzymie. Pod koniec republiki, czczenie egipskiego boga Isis stało się dość popularne. Nie jestem pewien, dlaczego Rzymianie przestali czcić te religie, więc zostawię to bez komentarza. Chociaż myślę, że to po prostu z powodu chrześcijaństwa i tego jak stało się ono bardziej popularne niż te inne religie.

Szybko po tym jak Imperium Rzymskie zaistniało (to znaczy, cesarze zaczęli rządzić) kult perskiego boga Mitry rozprzestrzenił się po imperium. Ten kult Mitry był największym konkurentem chrześcijaństwa. Głównym powodem upadku Mitry było to, że kobiety i niewolnicy nie mogli oddawać mu czci.

Chrześcijaństwo pierwotnie powstało jako gałąź judaizmu. Jezus zaczął szerzyć swoje nowe przesłanie i zyskał sporo zwolenników, głównie z powodu swojego moralnego przesłania, bezinteresowności i miłości do bliźniego. Po jego śmierci apostołowie zaczęli głosić nauki Jezusa i przekonywać ludzi (prawie wyłącznie Żydów), że Jezus był Mesjaszem. Paweł Apostoł uważał, że każdy powinien móc wierzyć w przesłanie Jezusa i wierzyć w Boga. Usunął wymóg obrzezania, aby więcej ludzi nawróciło się na tę religię. Udał się na wyprawy misyjne do Azji Mniejszej, Grecji i w końcu do Rzymu. W tym momencie zmienił ten nowy odłam judaizmu na tyle, że można go było nazwać odrębną religią.

Władze rzymskie generalnie tolerowały judaizm, ponieważ Żydów było niewielu, źle reagowali, gdy byli prowokowani religijnie, a judaizm nie był przeznaczony do szerzenia i nawracania innych obywateli Rzymu. Chrześcijaństwo z drugiej strony szybko się rozprzestrzeniało, ku niechęci władz, ponieważ każdy mógł się nawrócić, a chrześcijaństwo zabraniało czczenia starych bogów, jak również cesarza (teraz było powszechne, że cesarz był czczony jako bóg, zwłaszcza we wschodniej części imperium).

Zorganizowane prześladowania chrześcijan zaczęły się po raz pierwszy po spaleniu Rzymu w 64 r. n.e. Neron potrzebował kozłów ofiarnych. Nero potrzebował kozłów ofiarnych i chrześcijanie byli idealni do tej roli. W tym momencie Rzymianie myśleli, że chrześcijaństwo jest tylko gałęzią judaizmu. W ostatnich dekadach I wieku n.e., Nowy Testament został po raz pierwszy spisany w języku greckim. (Warto wspomnieć, że słowo Chrystus pochodzi od greckiego słowa oznaczającego Mesjasza, Jezus jest grecką wersją Jozuego; wiele popularnych dziś w chrześcijaństwie imion pochodzi z tego tłumaczenia). Około roku 100 n.e. chrześcijanie zaczęli organizować swoje zgromadzenia.

We wczesnych wiekach Imperium wielu wykształconych Rzymian porzuciło całkowicie religię i zajęło się filozofią, ci wykształceni ludzie byli bardziej podatni na monoteizm chrześcijaństwa. Wschodnie religie często kładły głęboki nacisk na religijną empatię, której ludzie z zachodniej części Rzymu często poszukiwali. Podczas gdy wiele religii tolerowało się nawzajem, chrześcijaństwo tego nie robiło. Chrześcijanie wierzyli, że ich bóg jest jedyny, a także stronili od innych religii i prześladowali je. Chrześcijaństwo było również młode, a zatem bardziej przystosowane niż reszta. Biedniejsi ludzie byli często przyciągani do chrześcijaństwa, ponieważ chrześcijaństwo miało zapewnić, że biedni będą mogli przetrwać, gdy nastaną ciężkie czasy. Jak już wspomniałem, chrześcijaństwo pozwalało również niewolnikom i kobietom na praktykowanie tej religii, ale często nie pozwalano im na praktykowanie innych. Dlatego, w pewien sposób, chrześcijaństwo stało się schronieniem dla podbitych i uciskanych, a w Imperium Rzymskim wielu ludzi było podbitych i uciskanych.

W końcu władze rzymskie zdały sobie sprawę, że chrześcijaństwo nie może być pokonane prześladowaniami i w 313 r. n.e., pamiętając, że cesarz Dioklecjan przeprowadził największe prześladowania chrześcijan w historii około 300 r. n.e., chrześcijanie otrzymali całkowitą wolność religijną na mocy prawa. Prawo to pochodziło od Konstantyna, który dał chrześcijanom wiele korzyści, takich jak jurysdykcja nad ich własnymi sprawami. Uważa się, że około 300 r. n.e. prawie połowa ludności we wschodniej części Rzymu była chrześcijanami, a jedna ósma ludności w części zachodniej była chrześcijanami. Kościół znacznie umocnił się w zawirowaniach trzeciego wieku naszej ery i był w tym momencie jedną z najlepiej zorganizowanych instytucji w całym imperium. Konstantyn prawdopodobnie uznał chrześcijaństwo za możliwy symbol zjednoczenia w wiecznie podzielonym imperium.

Po przyznaniu wolności religijnej chrześcijaństwo bardzo się wzmocniło i prawie każdy cesarz, który zastąpił Konstantyna, był chrześcijaninem. W 380 r. n.e. cesarz Teodozjusz uczynił chrześcijaństwo religią państwową, a w latach 391-392 n.e. zakazał czczenia wszystkich innych bogów. Christianity had won its final big victory.

Please correct me if I am wrong about any of this, and if I am, then I apologize. Mam również nadzieję, że moja gramatyka i ogólne użycie języka angielskiego jest do przyjęcia, a przede wszystkim do czytania. Zdaję sobie również sprawę, że być może zbyt wiele mówiłem o historii chrześcijaństwa, ale czuję, że jest to zbyt związane z tym, jak chrześcijaństwo stało się tak popularne.