Dyskusja

Funkcja autonomiczna jest często „modalnością kopciuszka” funkcji nerwu. Bardziej oczywiste deficyty ruchowe i czuciowe mogą zdominować obraz objawów. Niemelinowane włókna współczulne w nerwie obwodowym są jednymi z najbardziej odpornych na urazy mechaniczne. W związku z tym, uszkodzenie tych włókien sugeruje poważniejszy uraz. Zaburzenie funkcji współczulnej jest zatem ważną wczesną cechą uszkodzenia nerwów. Badanie funkcji autonomicznej może być trudne, a w powszechnym użyciu jest kilka metod. Każda metoda opiera się na bezpośrednim lub pośrednim badaniu obecności potu.

Najprostszą metodą jest poszukiwanie kropli potu.1 Prawdopodobnie najczęściej stosowanym testem jest test długopisu. Opiera się on na utracie przyczepności dotykowej w obszarze anhydrotycznym, kiedy długopis jest lekko przeciągany po skórze.2 Lekkie posypanie skóry szarym proszkiem chinizarynowym (skrobia i jodyna) pokazuje mokre obszary jako głęboko fioletowe. Test odciskowy, wykorzystujący hydrat triketohydrindenu, działa w podobny sposób.3 Bardziej wymierne wyniki można uzyskać badając oporność skóry za pomocą elektronicznego omomierza (dermometr Richtera), przy czym suche obszary skóry mają wyższą oporność.

Moberg4,5 i inni6,7,8 zasugerowali, że wyniki dwupunktowego testu dyskryminacyjnego i testu odciskowego są najściślej skorelowane z ostateczną funkcją ręki. Test odciskowy jest nieuporządkowany i niewygodny. Polega również na możliwości utrzymania odczynników chemicznych w stanie suchym; w praktyce może to być trudne.

Wspólny scenariusz kliniczny urazu u młodego lub nietrzeźwego pacjenta może stanowić wyzwanie przy próbie stwierdzenia obecności współistniejącej zmiany nerwowej. W celu ustalenia rozpoznania często konieczna jest eksploracja chirurgiczna lub powtórzenie badania klinicznego, gdy pacjent jest bardziej skłonny do współpracy. Standardowa metoda dwupunktowej dyskryminacji nie zawsze jest możliwa do wykonania u dziecka i zależy od pewnego poziomu współpracy ze strony dorosłego pacjenta. Bardziej obiektywne testy oparte na pocie są niechlujne i trudne technicznie, dlatego nie są często stosowane.

Po prostu owijając uszkodzony palec w mokry gazik przy przyjęciu na oddział wypadków, w ciągu kilku minut, każde późniejsze badanie rozkładu zmarszczek skórnych przez lekarza pogotowia wykaże, czy doszło do poważnego uszkodzenia włókien autonomicznych (a więc i innych). Pozwoli to, miejmy nadzieję, uniknąć niepotrzebnej eksploracji chirurgicznej lub jeszcze poważniejszych następstw przeoczonego uszkodzenia nerwów. AT działa również w krajach rozwijających się, gdzie ten prosty i tani test okazał się niezwykle przydatny w kontekście ograniczonych zasobów medycznych.

.