Kiedy Richard King, założyciel King Ranch, był na łożu śmierci, powiedział swojej żonie, Henrietcie Chamberlain King „Nie pozwól, aby jakakolwiek z tych ziem uciekła od ciebie.” W chwili jego śmierci w 1885 roku, słynne ranczo Kinga składało się z około pół miliona akrów. Zgromadził tę ziemię za radą Roberta E. Lee, który powiedział mu, że powinien kupić całą ziemię na pustyni dzikich koni, jaką tylko może i nigdy jej nie sprzedawać. Richard King wiernie przestrzegał tej zasady przez całe swoje życie.

Jego żona Henrietta nie zawiodła go. Rządziła tym królestwem rancza przez około 10 lat dłużej – w sumie – niż jej mąż, ponad dwukrotnie zwiększając rozmiar rancza w swoim czasie.

Ale nie było to łatwe. Musiała złamać złotą zasadę swojego męża wkrótce po jego śmierci. Henrietta King nie tylko odziedziczyła pół miliona akrów, ale także pół miliona dolarów długu. Musiała sprzedać część ziemi, aby przywrócić Ranczo Króla do życia. Pod twardą, ale sprawiedliwą ręką Henrietty King oraz dzięki fachowej pomocy jej zięcia, Roberta Kleberga, ranczo wkrótce znów zaczęło się rozwijać, a następnie rozkwitać. Na przełomie wieków Ranczo King wypróbowywało nowe techniki nawadniania, uprawy traw i hodowli bydła. Do lat 20-tych stworzyli swoją charakterystyczną rasę: bydło Santa Gertrudis.

Henrietta poznała Richarda Kinga, gdy miała zaledwie 18 lat, w Brownsville. Była spokojną córką prezbiteriańskiego pastora, a King był ciężko pijącym, szorstkim w obyciu kapitanem łodzi rzecznej. Brzmi jak piosenka z country-westernu. Kiedy się pobrali, Henrietta powiedziała o swoim miesiącu miodowym: „Wątpię, by którakolwiek panna młoda miała tak szczęśliwy miesiąc miodowy… przemierzaliśmy szerokie prerie rancza. Kiedy się zmęczyłam, mój mąż rozkładał dla mnie meksykański koc i robiłam sobie sjestę pod cieniem drzewa mesquite.”

Ten szorstki miesiąc miodowy, który tak chwaliła, pokazał, że była zrobiona z odpowiednich rzeczy, aby pomóc zbudować ranczo z niegościnnej ziemi i brutalnego klimatu. Rzeczywiście, była tak twarda, że mówi się, że kiedy bandyci chcieli zaatakować dom na ranczu, czekali, aż pan King będzie w pobliżu, ponieważ można się z nim potargować.

Henrietta wiernie panowała nad ranczem przez 70 lat. Ale jej wpływ rozciągnął się daleko poza granice King Ranch.

Mówi się, że praca filantropa jest jak praca starej osoby, która sadzi drzewa. Sadzi je, choć wie, że nigdy nie dożyje chwili, gdy będzie mogła stanąć w ich cieniu. I tak też się dzieje, że instytucje, które założyła Henrietta King, są dziś o wiele ważniejsze niż były w jej czasach.

Podarowała ziemię, która miała stać się Texas A&M University w Kingsville. Zbudowała publiczną szkołę średnią w tym mieście. Podarowała ziemię i pieniądze na budowę Spohn Hospital, który dziś jest największym i najbardziej zaawansowanym szpitalem w Corpus Christi.

Mark Twain powiedział kiedyś, że znaczenie osoby można poznać po wielkości i charakterze jej pogrzebu. Kiedy Henrietta King zmarła w wieku 92 lat, 200 vaqueros na koniach eskortowało jej powóz pogrzebowy na cmentarz. Niektórzy z nich jechali dwa dni przez ranczo, aby zdążyć na czas. Ci mężczyźni byli znani jako Kinenos, ludzie króla.

Na jej grobie, 200 vaqueros, jeden po drugim, okrążyli jej trumnę, gdy została opuszczona, i pochylili kapelusze z szacunkiem dla wielkiej damy, „La Reina” – królowej rancza King. Potem galopowali z powrotem do swoich obowiązków na ranczu, które teraz składało się z 1,2 miliona akrów.