W listopadzie 1914 roku Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Imperium Osmańskiemu, a w grudniu ogłosiła protektorat nad Egiptem, obaliła ʿAbbāsa i mianowała jego wuja, Ḥusayna Kāmila, tytułem sułtana. Następcą Kitchenera został Sir Henry McMahon, a jego następcą Sir Reginald Wingate, obaj z tytułem wysokiego komisarza. Mimo że Egipt nie musiał dostarczać wojska, ludność, a zwłaszcza chłopi, odczuwali skutki wojny. Ogłoszenie stanu wojennego i zawieszenie działalności Zgromadzenia Ustawodawczego tymczasowo uciszyło nacjonalistów. Ḥusayn Kāmil zmarł w październiku 1917 r., a jego następcą został ambitny brat, Aḥmad Fuʾād.

13 listopada 1918 r., dwa dni po zawieszeniu broni, Wingate’a odwiedziło trzech egipskich polityków z Saadem Zaghloulem na czele, który domagał się autonomii dla Egiptu i ogłosił zamiar poprowadzenia delegacji (arab. wafd) w celu przedstawienia swojej sprawy w Anglii. Odmowa przyjęcia delegacji przez rząd brytyjski, a następnie aresztowanie Zaghloula, wywołały powszechny bunt w Egipcie, a Sir Edmund Henry Hynman Allenby (później Lord Allenby), zwycięzca nad Osmanami w Palestynie, został wysłany jako specjalny wysoki komisarz. Allenby nalegał na ustępstwa wobec nacjonalistów, mając nadzieję na osiągnięcie ugody. Zaghloul został zwolniony, a następnie poprowadził swoją delegację na konferencję pokojową w Paryżu (1919-20), gdzie odmówiono jej możliwości opowiedzenia się za niepodległością Egiptu. W międzyczasie Wafd stał się ogólnokrajową organizacją, która zdominowała egipską politykę. Komisja Milnera (1919-20), wysłana w celu sporządzenia raportu na temat ustanowienia konstytucyjnego rządu pod protektoratem, została zbojkotowana, ale lord Alfred Milner, który stał na jej czele, odbył później prywatne rozmowy z Zaghloulem w Londynie. W końcu, mając nadzieję na przechytrzenie Zaghloula i zbudowanie grupy pro-brytyjskich polityków w Egipcie, Allenby naciskał na jego rząd, by obiecał niepodległość bez wcześniejszego zabezpieczenia brytyjskich interesów traktatem. Deklaracja niepodległości (28 lutego 1922) zakończyła protektorat, ale w oczekiwaniu na negocjacje zastrzegła cztery sprawy do uznania rządu brytyjskiego: bezpieczeństwo komunikacji imperialnej, obronę, ochronę obcych interesów i mniejszości oraz Sudan. 15 marca sułtan został królem Egiptu Fuʾād I (panował 1922-36).

.