Ophelia jest rozdarta między dwoma rywalizującymi impulsami. Z jednej strony, jest lojalna wobec swojego ojca. Poloniusz nie chce, aby Ofelia miała cokolwiek wspólnego z Hamletem; uważa, że Hamlet tak naprawdę jej nie szanuje i patrzy na nią tylko jak na obiekt pożądania. Podobnie jak większość ojców w tamtych czasach Poloniusz stawia swoją córkę na piedestale, idealizując ją jako czystą, nieskalaną dziewicę, której honoru i prawości należy bronić przed wszelkimi zagrożeniami. Hamlet jest jednym z takich zagrożeń.

W tym samym czasie Ofelia jest głęboko romantyczna i czuje prawdziwą miłość do Hamleta. Jest rozdarta na dwie części przez dyktat synowskiej pobożności i racje serca. Naiwnej, niestabilnej istocie, Ofelii brakuje dojrzałości i siły charakteru, by móc pogodzić te dwa sprzeczne imperatywy. Znalazła się pomiędzy społecznymi wymaganiami średniowiecznego świata z jego naciskiem na czystość kobiety, a rozwijającą się renesansową koncepcją romantycznej miłości wyrażoną w niezliczonych wierszach…

(Cały rozdział zawiera 2 odpowiedzi i 566 słów.)

Rozpocznij 48-godzinny bezpłatny okres próbny

Już jesteś użytkownikiem? Zaloguj się tutaj.