Dla Witney Carson diagnoza przyszła w najgorszym możliwym czasie – i w najgorszym możliwym dla tancerki miejscu: na jej stopie. Walka z czerniakiem mogła zagrozić jej pasji, a nawet życiu, ale tylko ją wzmocniła.

By KENNETH MILLER

Komórka Witney Carson zabrzęczała pewnego popołudnia w 2014 roku, gdy jej matka wiozła ją do studia tańca w pobliżu ich domu w American Fork w stanie Utah. To było przeznaczenie – a dokładniej, producent z Tańca z gwiazdami, gdzie 20-latka służyła jako członek trupy przez ostatnie dwa sezony. Głos w głośniku złożył Witney ofertę, o której marzyła od najmłodszych lat: „Chcielibyśmy awansować cię na profesjonalnego partnera.”

Witney i jej mama wjechały na parking, krzyknęły i przytuliły się do siebie. Dla tancerki tańca towarzyskiego, pro slot w DWTS był uznaniem najwyższego lotu talentu i charyzmy, a także jednym z najwyżej profilowanych koncertów w branży. Jeśli Witney zgodzi się na udział w programie, dołączy do elitarnego grona choreografów, którzy będą partnerować gwiazdom w danym sezonie. „To była najbardziej niesamowita wiadomość, jaką kiedykolwiek usłyszałam”, wspomina.

Z wyjątkiem – istniała potencjalnie poważna przeszkoda: Kilka tygodni wcześniej pieprzyk usunięty ze stopy Witney miał pozytywny wynik testu na czerniaka, jedną z najgroźniejszych form raka skóry. Wciąż czekała na odpowiedź, czy choroba się rozprzestrzeniła i jakie leczenie będzie konieczne. Próby do kolejnego sezonu rozpoczynały się za dwa miesiące i były wyczerpujące. Czy będzie w formie, aby wystąpić w świetle reflektorów? Witney odsunęła to pytanie na dalszy plan. „Wspaniale,” powiedziała kobiecie przy telefonie. „Będę tam.”

Born to Dance

Od dnia, w którym nauczyła się chodzić, Witney była naturalnym wykonawcą. „Zawsze starała się bawić przed wszystkimi, skakała wokół i wymyślała różne rzeczy” – mówi jej matka, Jill, która w wieku 3 lat zaczęła uczęszczać na zajęcia taneczne, aby wykorzystać tę energię. Wkrótce ta rozrywka stała się jej pasją. W wieku 12 lat Witney oglądała w telewizji zawody w tańcu towarzyskim, kiedy doznała olśnienia: To jest to, co muszę zrobić z moim życiem. Będąc pod wrażeniem jej gracji, atletyzmu i wściekłej etyki pracy, jej instruktorzy zgodzili się.

Po szkole w większość dni tygodnia brała prywatne lekcje i ćwiczyła – taniec towarzyski, balet, taniec nowoczesny, hip-hop – do 20:30. Potem jadła kolację i odrabiała lekcje, często do północy. Kiedy nie wyjeżdżała na zawody taneczne, Witney i jej rodzina bawili się razem na kempingu, jeździli na czterech kółkach i pływali na nartach wodnych. W niedziele odbywały się nabożeństwa w mormońskim domu spotkań.

Niektóre obawy i wątpliwości

Witney miała 16 lat, kiedy rak po raz pierwszy zagroził zdetonowaniem jej świata. Zaczęło się od jej ojca: Po tym, jak chirurdzy usunęli czerniaka z jego nogi, jak również kilka węzłów chłonnych w jego pachwinie (które, na szczęście, dały wynik negatywny), tomografia komputerowa ujawniła cień w jego klatce piersiowej. Okazało się, że był to niepowiązany z nim nowotwór: rak płuca. Mimo że udało się go usunąć, operacja sprawiła, że przez kilka tygodni był przykuty do łóżka, a ten epizod był traumatycznym przeżyciem dla jego bliskich. „Szczerze mówiąc, myśleliśmy, że on umrze” – wspomina Witney.

Już wkrótce potem jej matka również miała usuniętego czerniaka; ten był mały i powierzchowny, i nie wymagał dalszych procedur. Zaniepokojeni tą rodzinną historią, rodzice Witney zaczęli upewniać się, że ich dzieci co sześć miesięcy badają skórę. „Uważa się, że około 50 procent czerniaków pochodzi z przyczyn rodzinnych, a 50 procent z powodu słońca” – wyjaśnia dermatolog rodzinny, dr Cheryl Lee Eberting. „Jeśli masz krewnego pierwszego stopnia, który miał czerniaka, twoje ryzyko zachorowania jest prawie podwójne.”

W międzyczasie Witney nadal wyostrzała swoje umiejętności taneczne – ale również zabezpieczyła się i złożyła podanie do Utah Valley University. Latem 2012 roku, kiedy przygotowywała się do rozpoczęcia studiów, pojawiła się kolejna możliwość: program telewizyjny „So You Think You Can Dance” ogłosił próby w Salt Lake City. Jej matka zachęcała ją, by spróbowała, ale Witney opierała się, bojąc się druzgocącej porażki. „W noc przed przesłuchaniem” – wspomina – „moja mama posadziła mnie w swojej sypialni i powiedziała: 'Naprawdę czuję, że powinnaś to zrobić. Nie wiem, co to jest, ale coś mi mówi, że musisz iść”. Niechętnie, Witney zadzwoniła do swojej częstej partnerki tanecznej, i we dwie rzuciły razem rutynę.

Going for It

Następnego dnia, w Salt Palace, jej skwierczące cha-cha tango – w którym ślizgała się, stąpała, owijała się wokół swojego towarzysza pod wieloma kątami i latała do góry nogami nad jego głową – zdobyło owację na stojąco nie tylko od publiczności, ale i od sędziów. Witney przeszła przez kilka kolejnych dni przesłuchań i dostała się do programu, gdzie zdobyła rzeszę fanów i zakończyła konkurs jako druga wicemistrzyni wśród pań. Zawiesiła plany studiowania, aby wyruszyć w trasę z innymi uczestnikami, a następnie dostała główną rolę w filmie spinoff, Dancin’: It’s On! W tym czasie wpadła już w oko Tańcowi z Gwiazdami. Zadebiutowała jako członek trupy w marcu 2013 roku.

Dla Witney, DWTS był nie tylko najpopularniejszym programem tanecznym w telewizji; był ucieleśnieniem wszystkiego, do czego dążyła przez połowę swojego młodego życia. Oglądała program z zaangażowaniem od jego pierwszego sezonu w 2005 roku. Chciała mieć szansę, by sama zostać mistrzynią. Pracowała więc dalej nad swoją grą, chcąc udowodnić, że posiada rzadką mieszankę umiejętności, wytrzymałości i blasku wymaganego od gwiazdy.

Była w domu na przerwie po swoim drugim sezonie, kiedy jej matka zauważyła pieprzyk na czubku lewej stopy Witney, w pobliżu palców. To był kolor truskawkowy, ćwierć cala szerokości, i wydawało się, że jest nowy. „Moja mama powiedziała: 'To wygląda trochę niepokojąco. Powinniśmy zabrać cię do dermatologa” – wspomina Witney. „Byłam jak, 'OK, jestem pewna, że wszystko będzie dobrze'”. Okazało się, że jest inaczej.

Bad News and Bad Timing

Kiedy producent zadzwonił z propozycją promocji, Witney wciąż miała nadzieję, że jej czerniak może zostać usunięty bez większego zamieszania, tak jak u jej matki. Ale kilka dni później, kiedy ona i jej rodzice spotkali się z chirurgiem onkologiem w Huntsman Cancer Institute na Uniwersytecie Utah, dowiedziała się, że jej przypadek jest bardziej złożony. Podobnie jak rak jej ojca, nowotwór Witney był zakorzeniony wewnątrz nietypowego rodzaju znamienia zwanego atypowym znamieniem Spitzoidalnym. Chirurdzy musieliby wyciąć centymetr tkanki wokół znamienia. Aby sprawdzić, czy nowotwór złośliwy się rozprzestrzenił, wykonają biopsję dwóch węzłów chłonnych w jej biodrze.

Fantastycznie, Witney wyjaśniła lekarzowi swój dylemat. „Nie mogę teraz poddać się operacji” – nalegała. „Czy nie możemy po prostu poczekać?” Jeśli to zrobi, powiedział jej, czerniak może się rozwijać, a ona może potrzebować jeszcze bardziej wyniszczającego leczenia. A ponieważ czerniak jest notorycznie agresywny, ryzykowałaby życiem. „Nie sądzę, żebyś mogła wystąpić w tym sezonie” – powiedział. „Musisz się tym zająć natychmiast.”

Jej lekarz miał rację; wyczucie czasu jest kluczowe w leczeniu czerniaka. Chociaż nie powiedziała o tym nikomu w programie, Witney przeszła operację stopy w lutym 2014 roku, zaledwie kilka tygodni przed rozpoczęciem prób. Operacja zakończyła się sukcesem. Jej węzły chłonne nie wykazały żadnych błędnych komórek, a czerniak został wykryty w stadium IA, w którym długoterminowe wskaźniki przeżycia są doskonałe. Okres rekonwalescencji był jednak „najbardziej wyniszczającymi, przygnębiającymi trzema tygodniami w całym moim życiu” – wspomina. Aby prawidłowo się goić, jej stopa musiała być unieruchomiona i uniesiona 20 godzin dziennie. Większość tego czasu spędziła w łóżku – bezradna, niespokojna i wściekła. „Kiedy jesteś tancerzem, twoje ciało znaczy wszystko” – mówi. „Czułam się, jakby moje mnie zdradziło.”

Witney była też zła na siebie, za nawyk, który nabyła w szkole średniej: odwiedzanie solarium trzy razy w tygodniu. Chociaż jej dziedzictwo genetyczne zwiększało prawdopodobieństwo, że w końcu zachoruje na czerniaka, promienie ultrafioletowe (UV) w solariach (podobnie jak promienie słoneczne) mogą przyspieszyć ten proces. Jak wielu wielbicieli opalania, była tylko słabo świadoma zagrożenia – i jak większość nastolatków, uważała się za niepokonaną. „Mimo że moi rodzice chorowali na raka skóry, nigdy nie sądziłam, że mnie to spotka” – mówi.

Co sprawiło, że jej sytuacja stała się jeszcze trudniejsza do zniesienia, to konieczność utrzymania jej w tajemnicy. Jeśli wieść o jej chorobie wyjdzie na jaw, pomyślała, jej kariera taneczna będzie kaput. Więc nie zwierzała się nikomu spoza swojej rodziny, z wyjątkiem jej ukochanego z liceum, Carsona McAllistera, który był na misji w Rumunii. W swojej udręce, czasami wyżywała się na rodzicach. „Do dziś mam z tego powodu wyrzuty sumienia” – mówi. Ale ich niezłomna troska pomogła jej zachować nadzieję (podobnie jak jej dziennik i modlitwa, plus inspirujące e-maile i filmy od McAllistera).

Cztery tygodnie po operacji, kiedy nadszedł czas powrotu do L.A. na próby, Witney spotkała się z chirurgiem na ostateczne badania. „Nie jesteś gotowa do tańca”, powiedział jej. Ona udawała, że się zgadza.

Getting Back on Her Feet

Powrót na plan Tańca z gwiazdami, Witney pozostała milcząca na temat swoich problemów medycznych. W jej pierwszy dzień praktyki, dała z siebie wszystko, jak zawsze. W pewnym momencie, zastanawiała się, dlaczego jej lewa stopa była tak wilgotna; patrząc w dół, zobaczyła, że jej biały trampek był oblany krwią. Kulejąc do łazienki, odkryła, że jej szwy całkowicie się rozerwały.

Rodzice Witney, którzy towarzyszyli jej do Los Angeles, znaleźli specjalistę od leczenia ran w Cedars-Sinai Medical Center, Kazu Suzuki, DPM, który specjalizował się w przywracaniu kontuzjowanych sportowców do rywalizacji. Zaniepokojony ryzykiem infekcji, początkowo próbował namówić ją do rezygnacji. „Nie była zainteresowana” – wspomina ze śmiechem. „Kiedy zobaczyłem jej determinację, chciałem pomóc spełnić jej marzenie”. Co dwa dni przez kilka tygodni dr Suzuki oczyszczał ranę za pomocą narzędzi chirurgicznych i ultradźwięków, pokrywał ją opatrunkiem z antybiotykiem i owijał nowym bandażem. Witney nie przestawała tańczyć.

W swoim pierwszym sezonie z partnerem celebrytą, została sparowana z piosenkarzem Cody Simpsonem; zajęli dziewiąte miejsce, ale to doświadczenie pomogło jej odnaleźć się w rzeczywistości. W drugim sezonie Witney jej partnerem był Alfonso Ribeiro, który występował w latach 90-tych w hitowym The Fresh Prince of Bel-Air – doświadczony tancerz, którego charakterystyczny ruch, „The Carlton” (do utworu Toma Jonesa „It’s Not Unusual”), był ozdobą tego programu. „Od razu staliśmy się sobie bardzo bliscy, jak brat i siostra”, mówi Witney. „Byliśmy idealnym zespołem. A ja miałam w sobie tyle tłumionej frustracji, że zmotywowało mnie to do zrobienia czegoś więcej i więcej”. Po ćwiczeniach każdego dnia, zostawała w studiu przez wiele godzin, choreografując sekwencje i dopracowując rutyny.

Przez 12-tygodniowy maraton, duet dostarczał płonących występów w każdym gatunku, od salsy do freestyle’u, nawet pracując nad „Carlton” w numerze zbudowanym wokół nieśmiałej pary oglądającej filmy na kanapie. Przetrwali każdą rundę eliminacyjną. A 25 listopada 2014 roku – dziewięć miesięcy po operacji czerniaka Witney – czekali na werdykt wraz z pozostałymi parami, z niepokojem wyrytym na wszystkich czterech twarzach. Kiedy prowadzący Tom Bergeron krzyknął „Alfonso i Witney!”, uściskali się na długą chwilę. Następnie Bergeron wręczył im trofea w kształcie lustrzanej kuli, a tłum wzniósł mistrzów w powietrze.

Speaking Out

Minęło prawie pięć lat od zwycięstwa, które uczyniło z Witney nazwisko w domu. Wciąż tańczy w DWTS, ale pod innymi względami jej życie uległo głębokiej zmianie. Po pierwsze, ona i McAllister są teraz małżeństwem; zawiązali węzeł w Nowy Rok 2016. Po zamieszkaniu w L.A. przez pewien czas, para zdecydowała, że to miasto nie jest dla nich. W zeszłym roku kupili dwupiętrowy fixer-upper w pobliżu miasta, w którym oboje dorastali, z widokiem na góry z każdego okna.

Witney spotkał naszego reportera tam jedną sobotę tej wiosny, kiedy śnieg wciąż pokrywał stoki. Miała na sobie elegancki biały garnitur i płaskie spodnie, a jej włosy były spięte w koński ogon. (Jej niebłyszczący styl codzienny, jak sama mówi, najlepiej reprezentuje jej nowa linia odzieży sportowej, Capri, która jest jej drugim imieniem). Po opowiedzeniu swojej historii w małym salonie, zaproponowała zwiedzanie domu, ze swoją mieszanką Cavalier-Bichon, Roxy, drepczącą u jej pięt. Miejsce było jasne i przestronne, a najbardziej rzucającym się w oczy obiektem była sofa długa jak autobus szkolny, wybrana ze względu na możliwość pomieszczenia dużej liczby krewnych. Wskazała na taras, na którym czasem ćwiczy jogę, z widokiem na łąkę uczęszczaną przez jelenie i lisy. Wspomniała, że ona i jej facet (który studiuje, aby zostać inżynierem mechanikiem) myślą o posiadaniu dziecka lub dwóch przed zbyt długim czasem.

W pewnym sensie, ścieżka Witney zatoczyła pełne koło. Ale przebyła też ogromny dystans – podróż, dla której blizna na jej stopie służy jako swoista mapa. Na początku była zażenowana znamieniem w kształcie litery J. „Myślałam, że jest brzydkie i obrzydliwe” – mówi. „Przypominało mi o najstraszniejszym okresie w moim życiu”. W końcu jednak zaczęła patrzeć na to inaczej. Około rok po zdobyciu mistrzostwa, ujawniła się jako osoba, która przeżyła raka w talk show The Doctors. Przekazała swoje pierwsze datki na rzecz fundacji Skin Cancer Foundation, zebrane jako grzywny od jej ówczesnego partnera w DWTS, gwiazdy NFL Vona Millera, za każdym razem, gdy przeklinał lub mdlał (co, jak żartowali, było częstym zjawiskiem). Zaczęła składać podnoszące morale wizyty pacjentom za pośrednictwem American Cancer Society i wypowiadać się w mediach na temat niebezpieczeństw związanych z korzystaniem z łóżek opalających. I przestała próbować ukrywać dowody swojej męki.

„To, przez co przeszłam, pomogło mi stać się lepszą tancerką i lepszą osobą”, mówi. „Jestem teraz dumna z tej blizny. Była ona katalizatorem wszystkiego, co nastąpiło później.”

Kenneth Miller jest dziennikarzem mieszkającym w Los Angeles. Jest redaktorem współpracującym w Discover, pisze na temat nauki, medycyny i innych tematów dla wielu publikacji.

.