Wilhelm II był żonaty z Augustą Wiktorią von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augstenburg. Mieli siedmioro dzieci.
Najstarszy syn, książę koronny Wilhelm, był dowódcą korpusu wojskowego, który odegrał ważną rolę w nieudanym ataku na Verdun, ale ze względu na rozwiązły tryb życia miał złą reputację wśród swoich oficerów. W 1918 r. również on starał się o azyl w Holandii i został internowany na wyspie Wieringen. Po kilku latach pozwolono mu, w przeciwieństwie do ojca, na powrót do ojczyzny. Otwarcie współpracował z nazistami w nadziei, że ci przywrócą monarchię. Gdy stało się jasne, że tak się nie stanie, odwrócił się od nazistów.

Prins Eitel Friedrich działał po pierwszej wojnie światowej w „Stahlhelm” (Związek Weteranów) i w „Semper Talis Bund” (Związek Weteranów byłych gwardzistów cesarskich). Przyłączył się również do wielu ruchów monarchistycznych, które powstały w okresie Republiki Weimarskiej. W okresie narodowego socjalizmu był zagorzałym przeciwnikiem Hitlera.

Podczas pierwszej wojny światowej książę Wojciech dowodził różnymi częściami niemieckiej floty. Jako oficer marynarki wojennej został ciężko doświadczony przez bunt w porcie kilońskim (4 listopada 1918 r.), który był preludium do końca monarchii niemieckiej.

Książę August Wilhelm po wojnie aktywnie działał w „Stahlhelm” (Związek Weteranów). Ku niezadowoleniu swojej rodziny August Wilhelm został w 1930 roku członkiem NSDAP, a naziści wykorzystywali go w wyborach do pozyskiwania głosów. Był również posłem do Reichstagu i funkcjonariuszem SA. W 1942 roku popadł jednak w niełaskę po kilku krytycznych wypowiedziach na temat Josepha Goebbelsa.

Książę Oskar służył w pierwszej wojnie światowej w Pruskim Królewskim Pułku Grenadierów. Po wojnie został członkiem „Stahlhelm” (Związek Weteranów). Przyłączył się także do wielu ruchów monarchistycznych. Mimo sprzeciwu wobec nazistów został powołany do służby w czasie II wojny światowej, ale nie brał w niej czynnego udziału.

Książę Joachim służył w wojsku i ostatecznie doszedł do stopnia kapitana kawalerii. Popełnił samobójstwo 18 lipca 1920 roku w wieku 29 lat po tym, jak przez pewien czas cierpiał na poważną depresję. Mówiono, że nie mógł pogodzić się z abdykacją ojca i jego nieudanym małżeństwem.

Księżniczka Wiktoria Luiza była jedyną córką Wilhelma II. Została poślubiona księciu Brunszwiku. Książę został zdetronizowany podczas rewolucji listopadowej w 1918 roku, która zakończyła monarchię w Brunszwiku.

Hermine Prinzessin Reuss była drugą żoną Wilhelma II. Pobrali się w 1922 roku i nie mieli dzieci.