Berserker wikingów był jednym z najbardziej elitarnych wojowników wikingów. Legenda głosiła, że berserkerzy wikingów dołączali do bitwy, nie nosząc żadnej zbroi lub tylko skórę z niedźwiedzia. Wchodzili oni jednak w stan swoistego transu, który nie znał niczego poza władaniem toporem.

Naukowcy zawsze próbują wyjaśnić jak ci wikingowi berserkerzy walczyli w ten sposób. Czy był to rodzaj opętania, czy jakiekolwiek użycie narkotyków lub przesada w dosłownym tekście?

Jednakże najbardziej powszechnie akceptowaną teorią było to, że wojownicy Wikingów spożywali rodzaj narkotyków w ich wieku.

Niektóre z pozostałych sag Wikingów pomogły historykom uwierzyć, że wojownicy ci spożywali rodzaj grzybka halucynacyjnego, który doprowadził ich do takiego stanu.

Berserker wikingów nie znałby niczego innego niż władanie toporem w celu ścięcia kogoś (Cre: Vikings TV Series)

Najsłynniejszym rodzajem narkotyków w epoce wikingów mógł być Amanita muscaria, rodzaj grzyba halucynacyjnego. Ten rodzaj grzyba był znany jako muchomor sromotnikowy, który pierwotnie rósł na półkuli północnej, a później się rozprzestrzenił.

Niektóre dowody archeologiczne również cementują punkt, że wojownicy Wikingów kiedyś używali narkotyków.

W grobie domniemanej seeress w epoce Wikingów, archeolodzy odkryli pewną liczbę nasion Henbane. Kobieta ta otrzymała niezwykle olśniewający grób, który przedstawiał jej rangę społeczną, a towarzyszyła jej różdżka. W epoce Wikingów, widząca była znana jako volva, a słowo „volva” oznaczało „nosicielkę różdżki”. Ten rodzaj nasion był również znany jako „szalone nasiona” lub „szalona roślina”.

Nasiona były miażdżone na proszek i Wikingowie mogli je wcierać w skórę.

Wikingowie berserkerzy

W kopcu grobowym Oseberg w Norwegii archeolodzy znaleźli również skórzany worek z marihuaną. Jednak niektórzy uczeni obalili teorię, że Wikingowie używali marihuany. Twierdzili oni raczej, że stara kobieta pochowana wewnątrz statku Oseberg była ranna i chciała uwolnić się od tego bólu używając marihuany.