Pchnięcie do równości rasowej spotkało się z oporem w całej historii Ameryki – i ta dynamika jest czymś, w czym liberałowie, jak i konserwatyści odegrali rolę, powiedział profesor historii Uniwersytetu Cornell, Lawrence Glickman. To „niezadowolenie” z tempa ruchu praw obywatelskich w latach sześćdziesiątych XX wieku znane jest jako biały backlash, i nadal odgrywa rolę w oddziaływaniu na politykę dzisiaj.

White backlash w Stanach Zjednoczonych sięga co najmniej okresu po wojnie secesyjnej, znanego jako Rekonstrukcja, kiedy był „krótki eksperyment w równości rasowej i demokracji międzyrasowej”, Glickman wyjaśnił w czwartek w CBSN.

„Jednym z kluczowych elementów o okresie Rekonstrukcji było to, jak szybko tak wielu białych zwróciło się przeciwko niej i uważało, że zaszła za daleko i za szybko”, powiedział. „Mówię o tym, że w ciągu jednego lub dwóch lat od zakończenia Wojny Secesyjnej, zaczęto dostrzegać dyskurs o 'whoa, whoa, musimy zwolnić’, podczas gdy faktem jest, że równość rasowa była naprawdę tylko przebłyskiem w tym momencie.”

Druga próba zbudowania prawdziwej międzyrasowej demokracji” w latach 60-tych widziała ten sam opór i „bardzo podobny język”, powiedział Glickman.

„Naprawdę ważną częścią języka odwetu, którego biali ludzie używali w latach 60. było to, że naprawdę podkreślali swoje własne obawy, które zazwyczaj były bezpodstawne, co do tego, jakie będą konsekwencje równości rasowej, a także podkreślali swoją własną kruchość, swój własny emocjonalny niepokój”, powiedział. „To takie odwrócenie tego, co naprawdę działo się w historii, która jest, że Afroamerykanie walczący o równość rasową w tym momencie miał wszelkie prawo być wyczerpany i zmęczony i zmęczony i dość i uczucie kruche.”

Ten sam „język specjalnych przywilejów” można usłyszeć dzisiaj, gdy ludzie używają frazy „wszystkie życia mają znaczenie” w odpowiedzi na ruch Black Lives Matter, Glickman said.

„Wielu zwolenników białego backlashu widziało równość rasową jako jakiś specjalny dar, jakieś specjalne żądanie Afroamerykanów, gdy było to po prostu żądanie sprawiedliwości społecznej i równości”, powiedział. „Myślę, że widzimy to samo z językiem takim jak 'all lives matter’ … To kolejna inwersja żądań równości, w której ludzie, którzy mają więcej przywilejów w stosunku do innych czują, że ich przywileje są odbierane, gdy rzucamy światło na niesprawiedliwość w społeczeństwie amerykańskim.”

To nie tylko konserwatyści i południowcy, „ale wielu północnych białych liberałów, którzy uczestniczyli” w odwrocie do ruchu praw obywatelskich, Glickman powiedział. I podczas gdy backlash „stał się fundamentalny dla współczesnego konserwatyzmu”, był on również „ogromnym ograniczeniem dla amerykańskiej postępowej i liberalnej polityki.”

„Powodem tego jest to, że tak wielu liberalnych polityków boi się wywołać backlash,” powiedział Glickman. „Obawiają się tego, co wydarzyło się w latach 60-tych, kiedy to wielu białych ludzi opuściło koalicję demokratyczną i ostatecznie przyłączyło się do Partii Republikańskiej. Wielu z nich wycofało się z wcześniejszego poparcia dla reform typu New Deal.”

Ruch na rzecz praw kobiet w latach 70-tych był również „ograniczany przez strach przed wywołaniem odwetu”, powiedział Glickman.

Ale zauważył, że chociaż prezydent Lyndon B. Johnson został ostrzeżony, że sprzeciw białych wobec jego poparcia dla ustawodawstwa dotyczącego praw obywatelskich może kosztować go wybory w 1964 roku, Johnson wygrał „z nawiązką”.”

„Powiedział, że było o wiele więcej głosów 'frontlash’ niż głosów 'backlash’, a chodziło mu o to, że słyszymy nieproporcjonalnie dużo o ludziach, którzy sprzeciwiają się ruchowi praw obywatelskich, ale w rzeczywistości jest wielu Amerykanów, którzy go popierają”, powiedział.

The Civil Rights Act stał się prawem w 1964 roku, a Voting Rights Act stał się prawem w następnym roku.