Anna Tuthill Symmes Harrison, żona prezydenta Williama Henry’ego Harrisona i babka prezydenta Benjamina Harrisona, była Pierwszą Damą podczas jednomiesięcznej kadencji swojego męża w 1841 roku, piastując ten tytuł najkrócej. Była pierwszą Pierwszą Damą, która owdowiała podczas sprawowania tego tytułu.

Anna Harrison była zbyt chora, aby podróżować, gdy jej mąż wyruszył z Ohio w 1841 roku na swoją inaugurację. To była długa podróż i trudna nawet parowcem i koleją, z niepewną w najlepszym razie lutową pogodą, a ona w wieku 65 lat była dobrze zaznajomiona z rygorami podróży granicznych.

Jako 19-letnia dziewczyna, przynosząc ładne ubrania i delikatne maniery, wyjechała do Ohio ze swoim ojcem, sędzią Johnem Cleves Symmesem, który zajął ziemię pod osadnictwo na „północnym zakręcie” rzeki Ohio. Wyrosła na młodą damę Wschodu, kończąc edukację w szkole z internatem w Nowym Jorku.

Potajemne małżeństwo 25 listopada 1795 roku połączyło Annę Symmes i porucznika Williama Henry’ego Harrisona, doświadczonego żołnierza w wieku 22 lat. Choć młody człowiek pochodził z jednej z najlepszych rodzin Wirginii, sędzia Symmes nie chciał, by jego córka stawiała czoła ciężkiemu życiu w przygranicznych fortach; ale ostatecznie, widząc jej szczęście, zaakceptował jej wybór.

Chociaż Harrison zdobył sławę jako wojownik z Indianami i bohater wojny 1812 roku, większość życia spędził na karierze cywilnej. Jego służba w Kongresie jako delegata terytorialnego z Ohio dała Annie i dwójce ich dzieci szansę na odwiedzenie jego rodziny w Berkeley, ich plantacji nad rzeką James. Jej trzecie dziecko urodziło się podczas tej podróży, w Richmond we wrześniu 1800 roku. Mianowanie Harrisona gubernatorem Indiana Territory zabrało ich jeszcze dalej w dzicz; zbudował on w Vincennes piękny dom, który łączył w sobie fortecę i posiadłość na plantacji. Annie urodziło się jeszcze pięcioro dzieci.

W obliczu wojny w 1812 roku rodzina przeniosła się na farmę w North Bend. Zanim pokój został zapewniony, Anna urodziła jeszcze dwoje dzieci. Tam, na wieść o miażdżącym zwycięstwie wyborczym męża w 1840 roku, kochająca dom Anna powiedziała po prostu: „Chciałabym, aby przyjaciele mojego męża zostawili go tam, gdzie jest, szczęśliwego i zadowolonego na emeryturze.”

Kiedy zdecydowała się nie jechać z nim do Waszyngtonu, prezydent-elekt poprosił swoją synową Jane Irwin Harrison, wdowę po swoim imienniku, aby mu towarzyszyła i pełniła rolę gospodyni do czasu proponowanego przyjazdu Anny w maju. Pół tuzina innych krewnych szczęśliwie pojechało razem z nimi. 4 kwietnia, dokładnie miesiąc po inauguracji, zmarł, więc Anna nigdy nie odbyła podróży. Już zaczęła się pakować, gdy dowiedziała się o swojej stracie.

Przyjmując żałobę z godną podziwu godnością, pozostała w swoim domu w North Bend, dopóki ten nie spłonął w 1858 roku; mieszkała w pobliżu ze swoim ostatnim żyjącym dzieckiem, Johnem Scottem Harrisonem, aż do śmierci w lutym 1864 roku w wieku 88 lat.