W mitologii greckiej Achilles był największym bohaterem wojny trojańskiej i centralną postacią poematu epickiego Homera Iliada. Chociaż brak jest całkowicie wiarygodnych dowodów, większość uczonych datuje wojnę trojańską na XII lub XIII wiek przed Chrystusem, a epos Homera na VII lub VIII wiek p.n.e. Achilles jest również wspomniany we fragmentach innych starożytnych poematów, ale nie jest pewne, czy był prawdziwym człowiekiem, czy tylko symbolicznym przedstawieniem heroicznych ideałów. Historia głosi, że Achilles był synem morskiej nimfy Tetydy i śmiertelnika Peleusa, króla Myrmidonów w Tesalii. Achilles dołączył do greckich wojsk pod Troją i zasłynął z dzielności na polu bitwy. Iliada Homera ukazuje niezwykły gniew Achillesa, najpierw wobec greckiego króla Agamemnona, a następnie wobec Hektora spod Troi. Późniejsze uzupełnienie stanowi znana opowieść o pięcie Achillesa: Tetydy próbowała uczynić swego młodego syna nieśmiertelnym, zanurzając go w rzece Styks, ale miejsce, w którym trzymała jego piętę, pozostało suche i stało się wrażliwym miejscem, w którym Achilles ostatecznie otrzymał swoją śmiertelną ranę (z rąk brata Hektora, Parysa, który miał pomoc od boga Apolla).

.