Wyland brengt zijn ‘walvismuur’ terug naar de oorspronkelijke plek in Laguna Beach
“Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat ik terug zou komen om het te schilderen,” zei hij.
En vanaf 9 juli – op de dag af 38 jaar nadat hij zijn oorspronkelijke werk voltooide – was Wyland (die alleen zijn achternaam gebruikt) op dezelfde plek, met de verffles in de hand.
“Ik heb veel flashback-herinneringen aan het doen van deze,” zei hij.
Wyland zag de kans toen Hotel Laguna, dat recht tegenover de parkeerplaats van de walvismuur ligt, in januari van eigenaar veranderde. Plaatselijke vastgoedinvesteerder Mo Honarkar tekende een 99-jarig huurcontract voor het gebouw met plannen om het verouderde monument nieuw leven in te blazen.
Honarkar heeft zijn intentie herhaald om het karakter van het oude hotel te behouden, maar sommigen vrezen het effect dat zijn andere geplande ontwikkelingen op de stad kunnen hebben.
Het terugbrengen van Wyland’s walviswand op Honarkar’s eigendom zou kunnen worden gezien als een daad van goede walvis – eh, goede wil.
“Het is geweldig om te weten dat we deze droom van hem kunnen steunen, deze lang gekoesterde droom die de cirkel rond heeft gemaakt,” zei Hasty Honarkar, Mo’s Honarkar’s dochter en vice-president van Laguna Creative Ventures, een tak van zijn Laguna Beach Co.
Passanten op vrijdag pauzeerden om omhoog te loensen naar de muurschildering, mompelend in bewondering.
“Ik hou van je, Wyland!” zei een vrouw.
“Dank u voor het delen van uw ongelooflijke schoonheid aan de wereld,” merkte een ander op.
“Je hebt veel levens geraakt.”
De kunstenaar, zijn zeeblauwe ogen twinkelend, antwoordde met een warm bedankje en een kwinkslag.
“Het is leuk, nietwaar?” riep hij naar een voetganger vanaf zijn baars op een steiger bespat met blauwe verf.
“Het is zo leuk!” riep ze terug, haar ogen beschermend tegen de zon.
Wyland grijnsde. “Het is een uit de hand gelopen hobby.”
Tussen de verfstreken door, verblijdde Wyland de toehoorders met verhalen over zijn andere walvismuurschilderingen over de hele wereld en de geschiedenis achter de Laguna-walvissen.
“Elke muur heeft een verhaal. Ze zijn als mijn kinderen. Ik had 100 kinderen, en ze zijn allemaal geboren op lelijke muren,” zei hij met een grinnik. “Ik heb ze mooier gemaakt. Deze is speciaal omdat het de eerste was en het inspireerde alle anderen.”
De geschiedenis van deze bijzondere muurschildering is bijna net zo uitgestrekt als de zee.
Als kind dat opgroeide in Detroit, droomde Wyland ervan de oceaan te zien. Toen zijn moeder hem op 14-jarige leeftijd meenam naar Laguna Beach, trok hij zijn kleren uit en dook in het water. Toen hij boven water kwam, zag hij twee grijze walvissen die de kust omarmden en een grote stroom water spoten.
“Het was alsof ik dinosaurussen zag – het coolste ooit,” herinnerde Wyland zich. “Ja, ik heb altijd gezegd dat ik in Laguna Beach wilde wonen.”
Dus op zijn 25e verjaardag keerde de zelfverklaarde “uitgehongerde kunstenaar” terug naar zijn jeugddroomstad om de laatste hand te leggen aan zijn eerste grote werk: een levensgroot portret van de twee walvissen die hij als kind zag.
Tijdens de inwijding in 1981, herinnerde Wyland zich, riep Gordon Grant, een journalist van de Los Angeles Times in Orange County: “Hoeveel van deze ga je schilderen?”
De kunstenaar had gepland om er maar één te maken. In plaats daarvan antwoordde Wyland: “Ik ga er 100 doen.”
Dit voornemen – en de eerste walviswand – inspireerde tot een 27-jarig project dat Wyland en zijn verzameling zeedieren bracht naar wanden in de Verenigde Staten en verschillende andere landen, waaronder Nieuw-Zeeland, Rusland en China. Gestimuleerd door zijn succes schilderde Wyland ze gratis om mensen bewust te maken van het belang van het behoud van oceanen en dieren.
Maar in 1996 verdwenen de Laguna Beach walvissen. Claes Anderson, de toenmalige uitbater van Hotel Laguna, noemde het verweerde werk een doorn in het oog. In een strijd tussen kunst en eigendomsrechten won Anderson het recht om over Wylands werk heen te schilderen.
Wyland was er kapot van. Hij had het gebouw achter de muurschildering gekocht om er zijn galerie en atelierruimte in onder te brengen en dacht dat de aankoop van 1 miljoen dollar de muur zou redden. In plaats daarvan ontdekte hij te laat dat de muur eigendom was van Hotel Laguna.
Een paar maanden later richtte hij een kleinere tegelversie op zijn studiomuur op, net boven de witgekalkte muur. De gereïncarneerde muurschildering, die is blijven staan, toont dezelfde moeder en kalf zwemmend in de blauwe oceaan.
Zijn nieuwe muurschildering van een familie walvissen strekt zich uit over 160 voet, onder de tegel. Wyland is van plan meer vissen en een rif toe te voegen, geïnspireerd door zijn duikexcursies voor de stranden van Laguna. Hij wil van deze muurschildering “een meesterwerk” maken, zei hij. Maar deze keer is hij voorzichtiger door op doek te schilderen en niet op de muur, voor het geval de nieuwe hotelexploitant besluit onverwachte veranderingen aan te brengen. Bovendien, zei hij, zal hij op een dag het doek in een museum willen hangen van de zee die hij aan het dromen is.
Toch heeft hij hoge verwachtingen van de samenwerking met de Honarkars.
“Ik neem een lelijke doorn in het oog en ik maak er een mooie ervaring van voor de mensen die naar Laguna komen,” zei Wyland. “Mo doet hetzelfde met het hotel.”
Eén mogelijk probleem blijft knagen: De kunstenaar heeft geen vergunning gekregen voor deze versie van de muurschildering. Hij zei dat hij dat niet hoefde, omdat hij een vergunning had voor de eerste versie en deze technisch gezien tijdelijk is. De zaak is in behandeling bij het stadhuis, zei burgemeester Bob Whalen vrijdag.
In de tussentijd zal Wyland de walvissen blijven schilderen.