Voor vrouwenbasketbalfans brengen de namen Diana, Tamika, Sue, Candace, Cappie, Maya en Brittney onmiddellijk beelden van dominantie voor de geest.

Maar voor basketbalfans die het vrouwenspel niet op de voet volgen – of het nu op college- of profniveau is – ligt de verantwoordelijkheid bij degenen die er wel verstand van hebben om wat licht te werpen op de wedstrijden en de persoonlijkheid achter deze populaire namen.

Hoe kun je Tamika Catchings het beste omschrijven? Begin je met haar meedogenloze passie, en hoe de intensiteit van het spel stijgt elke keer als ze op het veld stapt? Of begin je met haar vier Defensive Player of the Year awards en haar reputatie als de beste verdedigster van de competitie? Hoe zit het met haar leiderschap, toen ze de Indiana Fever vorig jaar naar nieuwe hoogten stuwde? Hoe zit het met haar eindelijk veroveren van dat ongrijpbare kampioenschap na een decennium in de competitie?

Het punt is dat balspelers balspelers zijn, of ze nu man of vrouw zijn. En, vaak, de beste vergelijkingen te breken geslacht lijnen. Wat volgt is een uitsplitsing van een aantal WNBA-spelers die spiegelbeelden hebben in het NBA spel, zowel vroeger als nu.

Sue Bird (Seattle Storm) vs John Stockton (Utah Jazz)

Om het eenvoudig te zeggen: de quintessential point guard. Zowel Bird als Stockton leiden hun teams met precisie, ze weten precies hoe ze hun teamgenoten moeten opstellen, ze weten waar en wanneer ze hen de bal moeten geven om plays te maken, ze kunnen elke pass maken en, als er een beroep op hen wordt gedaan, kunnen ze zelf scoren.

Maar het is meer dan dat. Zowel Bird als Stockton hebben een onschuldige, koor jongen of meisje uitstraling, maar verdubbelen als koelbloedige moordenaars op het veld. Wanneer het spel op de lijn staat, hebben beide spelers gereageerd door het raken van koppelingsschoten gedurende hun carrière.

Hoewel ze niet tot de competitie leiders in scoren behoren, laat ze niet open staan in de slotseconden van een krappe wedstrijd. Ze zullen het schot begraven, en jij samen met hen.

Kobe Bryant (Los Angeles Lakers) vs Diana Taurasi (Phoenix Mercury)

“Dodelijk” is waarschijnlijk het beste woord om deze beide buitengewone spelers te beschrijven — hoewel we ook zouden kunnen gaan voor “perfectionisten” of “meedogenloos” of “niet te stoppen” of, gewoon, “kampioenen.”

Ze hebben allebei scorerstitels gewonnen en All-Star Games geleid. Ze zijn elk vrijwel zeker voor All-NBA/WNBA teams elk jaar en op de shortlist voor MVP en Finals MVP. En ze zijn beiden geen onbekenden om te winnen — vijf NBA titels voor Kobe en twee WNBA titels voor Diana, om samen te gaan met Taurasi’s reeks van internationale titels in de Euroleague en Russische competities.

Kobe en Diana zijn twee van de meest felle concurrenten die hun respectievelijke competitie ooit heeft gezien. Er is niet zoiets als de aanvalsmodus bij hen – dat is gewoon hun dag-tot-dag. Kobe noemt dit ‘mambamentaliteit’. We zullen een andere Kobe Twitter hashtag gebruiken voor dit koppel: #differentanimalsamebeast.

Candace Parker (Los Angeles Sparks) vs LeBron James (Miami Heat)

Veelzijdigheid is de naam van het spel met deze twee spelers. Candace en LeBron kunnen alles op het veld en doen dat ook vaak om hun teams te helpen winnen.

Tijdens haar studiejaren bij Tennessee stond Candace op het rooster als G, F, C. Het is één ding om te zeggen dat een speelster het allemaal kan, het is iets anders als je in je bio op elke positie in het basketbal staat. Maar toch, de biografie was accuraat. Candace kan de aanval beginnen aan de punt of aan het blok. Ze kan een rebound pakken, de bal zelf naar voren brengen (geen outlet pass nodig) en de aanval opzetten of de fast break lopen. Ze kan zelf afmaken — pull-up jumper, crossover dribble en drive naar de basket — of een teamgenoot klaarzetten voor een open look. Klinkt dat bekend?

LeBron is een point forward en een power guard genoemd. Hoe je de woorden ook door elkaar husselt, het betekent dat hij niet zo makkelijk te definiëren is als anderen. Het beste om zowel Candace als LeBron te noemen is een all-around speler. Ze kunnen 1 tot en met 5 spelen, zowel aanvallend als verdedigend. Ze hebben beiden vergelijkbare hardware voor hun individuele prestaties — Rookie van het Jaar, MVP, All NBA/WNBA, All-Defense en meer. Beiden zijn Olympisch kampioen, maar LeBron heeft een NBA titel (vorig seizoen gewonnen), terwijl Candace nog steeds op zoek is naar haar eerste WNBA titel.

Cappie Pondexter (New York Liberty) vs Dwyane Wade (Miami Heat)

“Breng de bal naar Cappie en ga als de sodemieter uit haar weg.” Deze welsprekende woorden van Diana Taurasi kwamen tijdens de Phoenix Mercury’s run naar hun eerste WNBA titel in 2007 om Phoenix’s half-court offense te beschrijven als teams hun fast-break stijl vertraagden. Die tactiek bleek succesvol want de Mercury won de Finals met Pondexter als MVP.

Tijdens die serie, legde de Mercury de bal in Cappie’s handen en liet haar een schot creëren – hetzij voor zichzelf of een teamgenoot. Met haar uitstekende een-op-een vaardigheden, was ze in staat om langs haar verdediger te komen en te exploderen naar de verf, ofwel helemaal naar de basket, omhoog te trekken voor een open jumper of het vinden van een open teamgenoot. Klinkt dat bekend? Denk terug aan Dwyane Wade die de Miami Heat naar hun eerste titel leidde in 2006.

Cappie en Wade zijn beiden uitstekende spelverdelers en explosieve scorers die hun meeste schade aanrichten in de paint en vanaf mid-range. Geen van beide behoort tot de grote 3-punt schutters, met Cappie in het voordeel ten opzichte van Wade als het gaat om het schieten van buiten de boog. Maar als de klok doortikt op een laatste balbezit, zijn er niet veel spelers die je voor Cappie en Wade zou willen in die situaties.

Karl Malone (Utah Jazz) vs Tina Charles (Connecticut Sun)

Je kunt de double-double noteren op het statistiekenblad voordat de wedstrijd begint met deze twee. Het gaat allemaal over consistentie. Elke avond, leveren ze. Dat is waarom ze Karl Malone de bijnaam “de postbode” gaven. En Tina Charles belichaamt diezelfde no-nonsense, grind-it-out aanpak, spel na spel.

In elk van haar eerste drie seizoenen in de WNBA, heeft Charles de competitie aangevoerd in double-doubles, en een nieuw record gevestigd voor double-doubles in een seizoen in elk van haar eerste twee jaren als prof. Ze kan de paint domineren of naar buiten stappen voor de 15- tot 18-voet jumper en die consequent raken. Hetzelfde kan gezegd worden van Malone. Beiden hebben een MVP award op hun naam staan, hoewel Charles die van haar veel eerder in haar carrière heeft gewonnen dan de Mailman.

Hoewel Tina’s spel niet erg chique is, is het ongelooflijk effectief en efficiënt. Volgehouden uitmuntendheid is een waardevolle eigenschap in elk beroep, en als het op het basketbalveld aankomt, hebben weinigen dat meer belichaamd dan Charles en Malone.

Maya Moore (Minnesota Lynx) vs Jerry West (Los Angeles Lakers)

De WNBA is nog steeds op zoek naar haar Michael Jordan, dus je zult zijn naam nog niet tegenkomen in een column als deze. Maar Maya maakte het verleidelijk. Ze is zo’n complete speler, een geweldige atlete, blinkt uit aan beide kanten van de vloer en bezit een kampioenschaps stamboom. En het doet ook geen pijn dat ze een Nr. 23 trui en het Jordan Brand logo op haar sneakers draagt.

Maar voor nu, laten we eens kijken naar een ander logo – de man wiens silhouet is verwerkt in het NBA schild en is een van de grootste shooting guards in de NBA geschiedenis: Jerry West. En terwijl Maya op de kleine voorwaartse lijn staat voor de Lynx, heeft ze de vaardigheden en de snelheid om met 2-guards te spelen. Het paar deelt een verlangen om te winnen dat weinigen kunnen evenaren en het vermogen om door te komen wanneer hun teams hen het meest nodig hebben.

West stond bekend om een van de beste jump shots in het spel – een prototypische jumper met geweldige vorm, techniek en een van de snelste releases. Als je naar Maya kijkt, heeft ze ook een van de best uitziende jumpers in het spel. Ze gaat recht op de basket af, tilt op, zet haar arm in een hoek van 90 graden met de bal zacht in haar hand, breekt haar pols om het schot omhoog te sturen met grote hoogte en rotatie totdat het de onderkant van het net vindt.

Seimone Augustus (Minnesota Lynx) vs Carmelo Anthony (New York Knicks)

Je hebt een bucket nodig, zij zorgen dat je een bucket krijgt. Carmelo en Seimone zijn allebei topscorers en dat zijn ze hun hele carrière al geweest. Beide spelers hebben een volledig aanvallend arsenaal tot hun beschikking.

Drie-punten afstand: Check

Mid-range game: Check

Punten in de verf: Check

Catch-and-shoot komende uit schermen: Check

De mogelijkheid om hun eigen schot op elk moment: Check

…en bezorgt coaches en teams nachtmerries om ze af te remmen: Check

Als Seimone de bal vangt op de perimeter, is haar verdediger in de problemen. Als je niet dichtbij genoeg bent, zal ze van buiten de boog schieten (ze schoot 43,7 procent vorig seizoen). Als je haar in de verdrukking brengt om haar buitenwaartse schot weg te nemen, rijdt ze je voorbij en gaat ze naar de basket of gaat ze voor de mid-range jumper. Ze heeft een indrukwekkende cross-over dribbel die al menig gebroken enkel heeft achtergelaten als ze naar de basket rijdt.