Q: Waarom pikken spechten op metaal. We hebben een die pikt op onze schotelantenne, dan verhuist naar de buren schotel, en ook, de metalen schoorsteen griep. Waarom?

SUE

A: Sommige mannetjes spechten zijn slimmer dan anderen. En de slimsten kiezen het luidruchtigste voorwerp dat ze kunnen vinden om op te tikken – tikken – tikken.

Terwijl sommigen blijkbaar tevreden zijn om op een boom te tikken, en niet zomaar een boom, maar een die naar hun tevredenheid resoneert, gaan anderen, misschien omdat ze iets luider hebben gevonden dan de perfecte boom, of in plaats van bomen helemaal, voor metaal.

Toen TV-antennes voor het eerst uitkwamen en door spechten werden ontdekt, werden ze het klankbord bij uitstek. Blijkbaar heeft de satellietschotel de metalen antenne en paal vervangen.

Toen we naast de Main Street Cemetery in Dalton woonden, koos een donzige specht het bord “No Pets Allowed” bij de ingang als zijn “boom” van keuze.

Nu voor het waarom: Mannelijke spechten boren niet naar insectenvoedsel, maar roepen om een partner. En hoe luider, hoe belangrijker het mannetje, en hoe groter zijn kans om een vrouwelijke specht als partner aan te trekken.

Q: Hoewel ik geen deskundige vogelaar ben, kijk ik al vele jaren naar vogels en ik vraag me af of er onderzoek is gedaan naar de mate van schuwheid bij verschillende vogelsoorten.

Ik heb ontdekt dat jeneverbessen tot de meest schuwe behoren. Vaak, alleen al mijn verschijning bij het raam zal hen doen verstrooien. Kraaien zou ik eerder omschrijven als “alert” dan als “schuw.”

Klauwieren behoren tot de minst schuwe, die comfortabel met mensen samenleven, terwijl roodborstjes daar ergens tussenin vallen. Ik zou aannemen dat dergelijk gedrag iets te maken heeft met evolutie en overleving.

Jouw gedachten?

MICHAEL, Otis

A: Vogels behoren tot de meest onderzochte van alle dieren, maar in plaats van te veel de wetenschap aan te halen, wil ik zeggen dat individuen die weinig of zelfs geen contact met mensen hebben gehad, niet hebben geleerd hen te vrezen.

In het recente nummer van Massachusetts Wildlife staat een artikel getiteld “The Great Winter Bird Irruption” van Andrew Vits, Ph.D, een relatieve nieuwkomer bij de Division of Fisheries and Wildlife.

Daarin lezen we over de zwermen vogels die het noordoosten bezoeken vanuit het hoge noorden, zo ver weg als de Pacific Northwest, op een kust-tot-kust reis om voedsel te vinden. De auteur vermeldt gemengde zwermen rode kruisbekken en witvleugelige kruisbekken, bij Salisbury Beach State Reservation aan de noordkust.

“Zoals veel vogels die in het hoge noorden broeden en weinig of geen contact met mensen hebben, waren deze verrassend tam en benaderbaar.”

Hij vermeldt meldingen van deze vogels die op geparkeerde voertuigen landen en op de hoofden van mensen neerstrijken. Pine grosbeaks, heb ik gevonden, zijn ook benaderbaar, en hebben weinig angst, helaas, van motorvoertuigen. Velen worden door hen gedood langs de kant van de weg.

Wat de zwartkop-chickadees betreft, zelfs degenen die hun leven onder ons hebben doorgebracht, kunnen gemakkelijk worden “omgeschoold”. Het vergt enig geduld, maar zodra een of twee meesjes de kans grijpen en leren bepaalde personen te vertrouwen die een hand met zonnebloempitten uitsteken, zullen anderen in de troep snel, zij het eerst voorzichtig, volgen en op een vinger neerstrijken om een zaadje te kiezen.

Jaren geleden bij Bartholomew’s Cobble in Ashley Falls, had Waldo Bailey, toen beheerder, er een geleerd om naar iemands gezicht te vliegen en een zaadje te plukken dat tussen de lippen werd gehouden.