“Ik vorm het licht, en schep duisternis. Ik maak vrede, en schep het EVIL.
Ik, de HEER, doe al deze dingen.” – Jesaja 45.7.

Alle culturen hebben hun goden geantropomorfiseerd tot mensachtige (zij het soms groteske) gedaanten. Waren de Joden de uitzondering? Nauwelijks. We weten precies hoe de Hebreeuwse god eruitzag. Wij zijn immers naar zijn gelijkenis gevormd! “Jahweh” is in feite een afkorting van de langere naam, “Jahweh Sabaoth.” Het betekent: “Hij die legers verzamelt.” De naam Jahweh identificeert de god dus in de eerste plaats als de militaire leider van de stam. Geen wonder dat de God die door de Joden aan de wereld werd nagelaten, een monster bleek te zijn.

Een God naar het beeld van de mens

“De Heer is een man van oorlog; Jahweh is zijn naam.” – Exodus 15.3.

Yahweh was een man, zonder twijfel opvallend lijkend op de bebaarde wijze die ons vraagt hem te aanbidden.

Als we de Bijbel mogen geloven, heeft hij lichaamsdelen: ogen en een gezicht (zij zijn niet verborgen voor mijn aangezicht, noch is hun ongerechtigheid verborgen voor mijn ogen Jeremia 16.17); neus en een mond (Psalmen 18.8); lippen, tong en adem (Jesaja 30.27,33); lendenen (Ezechiël 1.27); zelfs rugdelen (Exodus 33.23). Hij heeft ook verschillende menselijke emoties, mannelijke eetlust, en een verontrustende neiging tot pathologisch geweld.

Yahweh voelt spijt over zijn eigen kwaad (En God zag hun werken, dat zij zich bekeerden van hun boze weg; en God had berouw over het kwaad, dat Hij gezegd had hun te zullen doen; en Hij deed het niet – Jona 3.10); en droefheid (over de boosheid van de mensen) (en het smartte Hem in Zijn hart – (Genesis 6.6). Hij gaat zelfs op de grond liggen en worstelt met Jakob, waarbij hij zijn dij ontwricht (Genesis 32.24). Hij vergeet (hij blijft Jakob Jakob noemen, zelfs nadat hij hem de naam Israël heeft gegeven – Genesis 35,10, 46,2). Hij bevoordeelt (hij verkiest de Israëlieten boven alle mensen – Exodus 19,5; maar hij houdt gewoon niet van Kaïn of Esau!) Hij koestert wrok (Ik, de Here uw God, ben een jaloers God, die de ongerechtigheid der vaderen bezoek aan de kinderen tot in het derde en vierde geslacht – Exodus 20,5).

Voor een alwetende god is hij verrassend onwetend (Zij hebben koningen opgericht, maar niet door mij; zij hebben vorsten gemaakt, en ik wist het niet. Hosea 8,4). En voor een almachtige god heeft hij zijn beperkingen (De Heer was met Juda, en hij verdreef de bewoners van de berg, maar hij kon de bewoners van het dal niet verdrijven, omdat zij ijzeren strijdwagens hadden – Richteren 1.19).

En na zijn schepping van de wereld moet hij zelfs rusten van zijn arbeid (En op de zevende dag beëindigde God zijn werk, dat hij gemaakt had; en hij rustte op de zevende dag van al zijn werk – Genesis 2.2) tot eindeloos hoongelach van heidense critici, wier eigen goden niet hoefden te rusten!

Carnivoor

Het meest verontrustende aspect van Jahwehs humanoïde persoonlijkheid is echter zijn bloeddorst. De geur van brandend vlees is een zoete geur voor de Heer, zo zoet zelfs, dat de uitdrukking niet minder dan drieëntwintig keer voorkomt in het Oude Testament. De slachting die God eist is werkelijk monumentaal. Gelovigen moeten dag aan dag twee lammeren offeren en dat is nog maar het begin! Evengoed had Jahweh enkele duizenden priesters om hem door het feestmaal te helpen!

Dier draagt het leeuwendeel van Gods eetlust, maar de mens kan zo gemakkelijk het hakje van de grote man krijgen. God doodt Uzzah omdat hij de omvallende Ark in evenwicht hield (1Kronieken 13,9,10). De arme Onan werd afgemaakt omdat hij de ontwenningsmethode gebruikte (Genesis 38,10). Maar dergelijke geïsoleerde wraakzucht verbleekt in vergelijking met de massamoorden van de Heer. Wanneer de autocratische Mozes geconfronteerd wordt met een opstand onder leiding van Korach, gebruikt God een aardbeving en vuur om tweehonderdvijftig opstandelingen te verteren. Wanneer verontwaardigde sympathisanten protesteren tegen het onrecht, vaagt God met een plaag nog eens veertien duizend zevenhonderd mensen weg (Numeri 16). Wat een kerel!

Natural Born Killers
	God vertelt Abraham om Isaak te offeren. (Genesis 22.2)	Boy doodsbang bij ritueel misbruik in de bergen -Yahweh cult’s ‘Test of Fear’ “God stelde Abraham op de proef … Abraham bouwde een altaar … bond Izaäk hand & voet … nam het slachtmes om zijn zoon te doden … Maar de engel van de Heer begon te roepen … ‘Steek uw hand niet uit tegen de jongen …. want nu weet ik dat u de Heer vreest …’ (Genesis 22.1,12)
Het verhaal van Izaäk is GEEN veroordeling van het offeren van kinderen. Izaäk werd gespaard, niet omdat mensenoffers als verkeerd werden gezien, maar omdat Izaäk het “kind der belofte” was en moest overleven. Het garen vereist de normaliteit van mensenoffers. Abraham werd geprezen voor zijn bereidheid om Jahweh gunstig te stemmen door zijn eigen zoon te doden. De schijnmoord op Izaäk (de “Aquedah”) was het prototype voor een “verlossende offerdood” die later opnieuw werd bewerkt als de gekruisigde Jezus. Opgemerkt moet worden dat Izaäk (evenals Jezus) in de bijbelse tekst herhaaldelijk “de enige zoon” van Abraham wordt genoemd (Genesis 22.2., 12., 16.) ook al heeft Abraham in werkelijkheid een andere, oudere zoon, Ismaël.
	De zoon van de hoer Jefta brengt, in een overwinningsgelofte met God, een brandoffer van zijn enige dochter. (Richteren 11.29,39)	Girl Not So Lucky – Religieuze fanaticus offert maagdelijke dochter “Ik zal aan de HEER geven wat het eerste uit mijn huis komt om mij te begroeten als ik in triomf terugkeer. Ik zal haar offeren als brandoffer … haar vader hield zijn gelofte, en zij stierf als maagd.”
	Moses beveelt Levitische fanatici om 3000 liefhebbers van goudkalveren te vermoorden. (Exodus 32,27,29)	Gezegende moordenaars “‘Vandaag,’ zei Mozes, ‘hebben jullie je aan Jahweh gewijd, ten koste van jullie zonen en broers. En daarom schenkt Hij u vandaag een zegen.””
	Wanneer de Heer zegt iedereen te doden, bedoelt Hij IEDEREEN!	Saul trekt aan het kortste eind: “Je hebt niet genoeg gedood,” zegt de Heer. “Jij kunt geen koning worden!” “En Saul versloeg de Amalekieten … en wijdde het gehele volk aan de vernietiging … Maar Saul spaarde Agag en … al wat goed was, en wilde hen niet geheel vernietigen. Al wat veracht en waardeloos was, wijdden zij aan de vernietiging. En Samuël zeide: “Wat is dan dat geblaat der schapen in mijn oren en het geloei der runderen, dat ik hoor?” …Toen zeide Samuel: “Brengt Agag, den koning der Amalekieten, hier tot mij.” En Agag kwam opgewekt tot hem … En Samuël hieuw Agag in stukken voor het aangezicht des HEEREN te Gilgal. En de HEERE betreurde het, dat Hij Saul koning over Israël gemaakt had.” – 1 Samuël 15
	De HERE levert 10.000 Kanaänieten en Perizzieten uit om in Bezek af te slachten. Als onderdeel van de pret worden 71 koningen hun duimen en grote tenen afgesneden. (Richteren 1.2,7)	“En de HERE zeide: Juda zal optrekken; zie, Ik heb het land in zijn hand overgeleverd … Toen trok Juda op, en de Here leverde de Kanaänieten en de Perizzieten in hun hand; en zij doodden tienduizend man te Bezek.” – Rechters 1.2-4.
	Vrouwelijke fan van Jahweh slaat tentharing in hoofd van slapende Kanaänitische generaal. (Richteren 4.21)	“En Jaël ging Sisera tegemoet, en zeide … vrees niet … zij bedekte hem met een mantel … en gaf hem te drinken, en bedekte hem … Toen nam Jaël een spijker uit de tent, en nam een hamer in haar hand, en ging zachtjes naar hem toe, en sloeg de spijker in zijn slapen, en maakte hem vast in de grond; want hij was vast in slaap en vermoeid. Alzo stierf hij.”
	Elisha beveelt de moord op Jezebel. (2 Koningen 9,5,37)		Joshua slacht 31 koningen (Jozua 12.1,24)
	Elijah vermoordt 450 Priesters van Baäl. (1 Koningen 18.40)		Samson doodt 1000 Filistijnen (met het kaakbeen van een ezel! ) (Rechters 15.16)
	Koning Amazia van Juda (ca. 801-783 v. Chr.) gooit 10.000 gevangen Edomieten van de top van een rots. (2 Kronieken 25.12)
	Usurpator Jehu verleidt alle priesters van Baäl tot tempelslachting. (2 Koningen 10.19.30)	“Jehu zeide tot den wachter en tot de aanvoerders: Gaat in, doodt hen; laat niemand naar buiten komen. En zij sloegen hen met de scherpte des zwaards; en de wachter en de aanvoerders wierpen hen uit, en gingen naar de stad van het huis van Baäl. En zij brachten de beelden uit het huis van Baäl voort, en verbrandden ze.” God was verheugd over de slachting: “En de HERE zeide tot Jehu: Omdat gij goed gehandeld hebt in het uitvoeren van het recht in Mijn ogen, gedaan hebt aan het huis van Achab naar alles wat in Mijn hart was, zullen uw kinderen van het vierde geslacht op de troon van Israël zitten.”

In Joshuas (vermeende) veroveringsoorlogen, komt God er recht in. Hij gooit grote stenen uit de hemel naar beneden (Jozua 10,11) en scoort een beter aantal slachtoffers dan zijn Israëlieten met louter zwaarden. Wanneer de Heer echt op dreef komt, bereikt de slachting een werkelijk epische omvang. Omdat hij alleen maar in zijn ark kijkt, vaagt Jahweh vijftigduizend en zeventig ongelukkige mannen van Bethsjemesj weg (1 Samuël 6,19). Wanneer koning David een misstap begaat en een nationale volkstelling gelast, velt een woedende God er zeventigduizend.

Naast het doden door de hemelse supermensen zelf, bezielt hij zijn lievelingen om hele steden en naties uit te roeien. Jericho, Sodom, Gomorra, Ai, Makkedah, Libna, etc., etc., worden verslagen en verteerd mannen, vrouwen, jong, oud, os, schaap en ezel!

Gij zult hen uitroeien – Hettieten, Amorieten, Kanaänieten, Perizzieten, Hivieten, Jebusieten zoals Yahweh, uw God, u geboden heeft.
– Deuteronomium 20.11,18.

In de grootste enkelvoudige door God geïnspireerde massamoord in de Bijbel, worden een miljoen Ethiopiërs afgeslacht! (2 Kronieken 14).

Maar dan zijn we gewaarschuwd!

Terrorisme

Al dit bloedvergieten is natuurlijk allegorisch, zij het dat bepaalde verhalen misschien een zwak verband hebben met een oude schermutseling ergens. Het punt is om mensen angst aan te jagen tot gehoorzaamheid aan het priesterschap.

Moses is een archetypische wijze priester, die regeert met een ijzeren staf en geen tegenstand duldt.

Let goed op, is de waarschuwing. Kijk wat er gebeurt als je het woord van de Heer niet gehoorzaamt!

10 Geboden? Intolerantie in het groot

Ondanks de schijnbaar vroege datum voor Mozes en zijn geboden, kunnen we pas echt spreken van het Mozaïsche jodendom in de periode na de Babyloniërs, wanneer er een priesterkaste en een fantasiegeschiedenis over de oorsprong van de rassen zijn. Het is pas na de Babylonische ervaring dat de Joden een monotheïstische godsdienst hebben aangenomen, met Jahweh als enige god, niet slechts als oppergod. En met deze ene jaloerse god, legden de priesters een rigide liturgisch jaar op, een regime waarin lezingen uit de Torah (Genesis tot en met Deuteronomium) achtereenvolgens moesten worden gelezen en voltooid binnen het jaar.

Waar haalden zij hun ideeën vandaan?

Op de komst van het licht
(ook bekend als het Egyptische “Boek van de Doden”)

Over transformatie (hoofdstuk 125)

Gegroet zij u, hoge God, Meester van de twee Maats! Ik ben naar u gekomen, mijn Meester, om uw volmaaktheid te zien. Ik ken u en ik ken de naam van de twee Maats. Nu ben ik tot u gekomen en heb gebracht wat rechtvaardig is en heb de ongerechtigheid verjaagd.
– Ik heb geen ongerechtigheid tegen de mensen begaan,
– Ik heb de mensen niet mishandeld,
– Ik heb geen zonden begaan op de Plaats der Waarheid,
– Ik heb geen kwaad gedaan,
– Ik heb God niet “gelasterd”,
– Ik heb de armen niet verarmd in hun bezittingen,
– Ik heb niet gedaan wat gruwelijk is voor de goden,
– Ik heb de mensen niet bedroefd en doen wenen,
– Ik heb niemand uitgehongerd (maar in plaats daarvan te eten gegeven),
– Ik heb niemand gedood of laten doden,
– Ik heb niemand kwaad gedaan,
– Ik heb het brood der goden niet bevuild,
– Ik heb de heilige hosties niet gestolen, die aan de gelukkigen (van de hemel) behoren,
– Ik was geen pederast,
– Ik verkleinde mijn bushel niet, (mijn weegschaal was eerlijk),
– Ik verzwaarde het gewicht van mijn weegschaal niet,
– Ik speelde niet vals bij het opmeten van landerijen,
– Ik stal geen melk uit de monden van kleine kinderen,
– Ik beroofde het vee niet van zijn weidegrond,
– Ik heb de vogels en de vissen van de goden niet gestolen,
– Ik heb het water niet omgeleid toen er een overstroming was,
– Ik heb een vuur dat fel brandde niet gedoofd,
– Ik ben de dagen voor het offeren van vlees niet vergeten,
– Ik heb een god niet tegengewerkt tijdens een processie,
Ik ben zuiver, ik ben zuiver, ik ben zuiver! Mijn zuiverheid is die van de Grote Feniks te Heracleopolis, zoals ik de neus ben van de Meester van de winden die alle mensen doet leven in deze, de dag van de Oogvulling te Heliopolis.

16e-24e eeuw v.Chr. (Trans. E. A. Wallis Budge)

Tegen het einde van de 6e eeuw v.Chr. had het priesterdom zijn stamregels gecodificeerd, en schreef het met alle autoriteit van zijn enige godheid.

De beroemde Tien Geboden, zelfs vandaag de dag ten onrechte aanvaard in de populaire geest als absolute en universele regels om naar te leven – zijn niets anders dan een codificatie van Joodse mannelijke eigendomsrechten.

In hun oorspronkelijke volledige versies keuren twee van de geboden slavernij goed; het taboe op overspel was een poging om polygame Joodse mannen te stoppen elkaars vrouwen te nemen (buitenlandse concubines en echtgenotes hadden geen rechten); De eer die aan de ouders moest worden toegekend, was slechts een bekrachtiging van een draconische patriarchale sociale structuur; zelfs het taboe op moord was voor interpretatie vatbaar, aangezien het doden van vijanden en boosdoeners geen moord zou zijn, maar de wil van de Heer!

Hier was onverdraagzaamheid in het groot. In wezen bekrachtigden deze barbaarse wetten de juistheid van het vernietigen van vijanden, de onderwerping van vrouwen, de onderwerping van overwonnen stammen, de onderdrukking van afwijkende meningen en de beknotting van elke vrijzinnigheid, vooral met betrekking tot het lichaam of de seksualiteit.

De priesters van andere sekten moesten worden vermoord; hun altaren, beelden en bosjes moesten worden vernietigd (Exodus 34.13).

Libide buitenlandse vrouwen waren een bijzondere reden tot bezorgdheid (kijk maar hoe Delila Simson ten val had gebracht door zijn krachtgevende haar af te knippen!) en buitenlands betekende in deze context afkomstig uit een stad een hele 25 mijl van Jeruzalem!

Gevangen oorlogsbruiden moesten hun hoofd kaalgeschoren krijgen (Deuteronomium 21,14) maar konden voor het overige vreugde schenken. Joods-zijn kon echter alleen geërfd worden van een Joodse vrouw. De nadruk lag op raszuiverheid en in de echte politiek van de 6e eeuw werden zelfs de oorspronkelijke Joodse bewoners van het land ronduit uitgesloten van het Joodse ras.

Daarna groeide het aantal Joden snel. Naburige stammen werden veroverd en onder dwang bekeerd tot de Jahweh-cultus! Zij werden deel van het Joodse ras en werden dienovereenkomstig besneden, waarmee de hedendaagse opvatting dat besnijdenis iets met gezondheid te maken had, werd gelogenstraft!

In feite vertelt de Bijbel ons dat de besnijdenis zuiver symbolisch is en dat de verplichting zich uitstrekte tot gekochte slaven. Wij worden geleid om te geloven dat de HEER verscheen aan Abram (die negenennegentig jaar oud was op dat moment!) en (uit alle mogelijkheden) tegen hem zei:

“En gij zult het vlees uwer voorhuid besnijden; en het zal een teken zijn van het verbond tusschen Mij en u. Wie in uw huis geboren wordt, en wie van uw geld gekocht wordt, moet besneden worden; en mijn verbond zal in uw vlees zijn tot een eeuwig verbond. En het onbesneden mensenkind, wiens vlees zijn voorhuid niet besneden is, die ziel zal uitgeroeid worden uit zijn volk; hij heeft mijn verbond verbroken.”

– Genesis 17,11,14.

Dus, voor de Joden werd ras bepaald door de moeder en/of gedwongen genitale verminking, tenzij dat wil zeggen, politiek opportunisme tussenbeide kwam en anders eiste!

Doordat zij hun ras dus op een handige, flexibele manier hadden gedefinieerd, werd de joodse genenpool beschermd door joodse vijandigheid tegen huwelijken buiten de sekte, pietluttige dieetwetten en generaties van onderlinge kruisingen. Bepaalde fysiologische kenmerken kunnen geprononceerd zijn geworden, hoewel nauwelijks uniek. Tegen de tijd dat de Griekse beschaving in het oostelijk Middellandse-Zeegebied oprukte, waren de Joden een ingeteelde cultus van verschillende generaties, een pseudo-ras, bezitters van een heilige tekst over raciale superioriteit.

Bronnen:
Paul Johnson, A History of the Jews (Phoenix Grant, 1987)
Dan Cohn-Sherbok, The Crucified Jew (Harper Collins,1992)
Henry Hart Milman, The History of the Jews (Everyman, 1939)
Israel Shahak, Jewish History, Jewish Religion (Pluto, 1994)
Josephus, The Jewish War (Penguin, 1959)
Leslie Houlden (Ed.), Judaism & Christianity (Routledge, 1988)
Karen Armstrong, A History of Jerusalem (Harper Collins, 1999)
Jonathan N. Tubb, Canaanites (British Museum Press, 1998)
Norman Cantor, The Sacred Chain – A History of the Jews (HarperCollins, 1994)
Thomas L. Thompson, De Bijbel in de Geschiedenis (Pimlico, 2000)

Home 1000 Years of Carnage & Barbarity in the name of Christ Een goed boek?? Probeer Morose, Misogynistic, Vindictive Zouden ze liegen? (Kopiëren en verheerlijken!) Zendelingen of moordenaars? De kerstening van Europa HOOFDPUNTEN Denkt u nu echt dat het allemaal begon met een schijnheilige joodse wonderdoener die in het Palestina van de 1e eeuw rondwandelde? Jezus – De denkbeeldige vriend Houdt u nog steeds vast aan het idee dat er een of andere heilige man achter de legende schuilgaat? Kijk dan maar eens naar… Godsman – Ontstaan van een Superheld Een nadere beschouwing van de gemakzuchtige bewering dat het Jezusverhaal “snel van de grond kwam en zich snel verspreidde.” Wat geloofden de vroege christenen? Vele stromingen voedden de Jezus-mythe, zoals beken en zijrivieren zich samenvoegen om een grote rivier te vormen. Bronnen van de legende – De syncretische erfenis van het christendom Een groot deel van de mythologie van het christendom is een heruitgave van een ouder en nog transparanter verzinsel – het jodendom. Jodenverhaal – De weg van de rabbijn Het vernuft en de sluwheid van de mens worden geëvenaard door de even monumentale lichtgelovigheid en het wensdenken van de mens. De fabricagefabriek van het christendom De organisatie, het gezag en het lidmaatschap van de kerk gingen vooraf aan de rechtvaardigende leer in plaats van deze te volgen. Naarmate de organisatie en haar behoeften veranderden, heeft het ‘Testament van God’ zich daaraan aangepast. Dogma – Het Woord in al zijn woeste glorie Van religieuze politieagent tot grandee van de kerk, van beestenvechter in Efeze tot onthoofding in Rome, het verhaal van Paulus heeft meer gaten dan een Zwitserse kaas. De apostel Paulus – Dood in het water? Georkestreerd door ambitieuze christelijke geestelijken, werd een kankergezwel van bijgeloof, angst en wreedheid aan heel Europa opgedrongen. Hart der duisternis – De misdadige geschiedenis van de christelijke kerk De christelijke hemel mag dan een ijdele dwaasheid zijn geweest, de christelijke hel is echt genoeg geweest. De hel op aarde – Een wreed bijgeloof verspreidt zich over de hele wereld De christelijke kerk werd verheven tot staatsgodsdienst en regeerde over de vernietiging van de beschaving. Naarmate de eeuwen verstreken, werd de religieuze barbarij steeds wreder. De winter van de wereld – De verschrikkelijke prijs van het “christendom” Gedurende twee millennia hebben de puriteinse antiseksuele doctrines van het christendom onnoemelijke schade toegebracht aan het mentale, emotionele en fysieke leven van ontelbare miljoenen mensen. Die SEXUELE kater van christenen – Loved-up voor Jezus Met een joodse vader (strenge patriarch) en een christelijke moeder (obsessie met schuld en hemel) is het niet verwonderlijk dat de islam een beetje tartaar is opgegroeid. Islam’s Desert Storm – ‘Christendom’ oogst een wervelwind De hemel sta ons bij. De rijkste, machtigste natie in de geschiedenis heeft een psychotische verliefdheid op Jay-a-sus de Lawd! De kerstening van Amerika

				Een vijftigtal artikelen is nu ook als boek verkrijgbaar. Voor uw exemplaar te bestellen: