De oudste versie van de oude tekst genaamd Massekhet Kelim (“Verhandeling over de Schepen”) was opgenomen in het Hebreeuwse boek Emek Halchah, dat in 1648 in Amsterdam werd gepubliceerd. Een latere versie, gepubliceerd in 1876, was bijna identiek aan die oudere versie. Zoals gemeld in LiveScienceth deze week, heeft James Davila, een professor aan de Universiteit van St. Andrews, onlangs het complete traktaat voor het eerst in het Engels vertaald.

Volgens Davila beweert het traktaat dat de schatten van Koning Salomo “werden verborgen door een aantal Levieten en profeten…. werden verborgen op verschillende plaatsen in het Land Israël en in Babylonië, terwijl anderen werden overgeleverd in de handen van de engelen Shamshiel, Michael, Gabriël en misschien Sariel…” De tekst onthult blijkbaar niet de exacte locatie van de Ark en de andere schatten, zeggende dat het “niet zal worden geopenbaard tot de dag van de komst van de Messias zoon van David.”

Davila benadrukt dat het traktaat minder een feitelijk verslag is van de verblijfplaats van de schatten dan een fictief werk gebaseerd op een aantal verschillende legendes. Als zodanig is het soms onsamenhangend en verwarrend van structuur. Het traktaat geeft wel een lyrische beschrijving van Salomo’s schatten, waaronder “zevenenzeventig tafels van goud, en hun goud was van de muren van de Hof van Eden die aan Salomo was geopenbaard, en zij straalden als de glans van de zon en de maan, die stralen op de hoogte van de wereld.”

Volgens Davila vertoont het Traktaat van de Vaten een sterke gelijkenis met een andere tekst uit de oudheid: de Koperen Rollen, een van de Dode Zee Rollen die zijn gevonden bij de vindplaats van Qumran op de Westelijke Jordaanoever. Deze oude metalen rol dateert van ongeveer 1900 jaar geleden en bespreekt ook het lot van een verborgen schat, hoewel niet bekend is naar welke schat deze verwijst. De nieuw vertaalde tekst zegt dat de schatten van Salomo werden opgetekend “op een bronzen tablet”, vergelijkbaar met de metalen koperen boekrol. Beide teksten verwijzen ook naar “vaten” of “werktuigen,” met inbegrip van artefacten gemaakt van goud en zilver. Zoals Davila LiveScience vertelde, kan dit toeval zijn, maar het kan ook een oude traditie weerspiegelen van het vastleggen van belangrijke informatie op metaal, dat veel duurzamer was dan papyrus of perkament.

Volgens de Bijbel liet Mozes op bevel van God de Ark des Verbonds bouwen om de Tien Geboden in te bewaren. De Israëlieten droegen de Ark met zich mee tijdens hun 40-jarige zwerftocht door de woestijn, en na de verovering van Kanaän werd hij naar Shiloh gebracht. Koning David bracht de Ark later naar Jeruzalem, waar zijn zoon en opvolger, Salomo, de Ark uiteindelijk in de tempel plaatste. Sinds de Ark zo’n 2000 jaar geleden verdween, zijn er talloze theorieën ontstaan over het lot ervan. Een van de bekendste is dat de Levitische priesters de Ark naar Egypte hebben overgebracht vlak voordat de Babyloniërs Jeruzalem plunderden in 586 v. Chr. Van daaruit zou hij naar Ethiopië zijn overgebracht, waar hij zich tot op de dag van vandaag bevindt in de stad Aksum, in de kathedraal van de H. Maria van Zion. Slechts één man, een monnik die bekend staat als “de Wachter”, mag de Ark zien, en de kerkelijke autoriteiten hebben nooit toegestaan dat de Ark werd bestudeerd om de authenticiteit ervan vast te stellen.