Gestandaardiseerde tests hebben zowel mijn toekomst als mijzelf als student gevormd en beïnvloed. Ik wist het toen nog niet, maar het afleggen van die toetsen heeft wegen voor mijn carrière geopend waar ik zelf niet eens aan gedacht zou hebben.
De meeste mensen hebben een hekel aan gestandaardiseerde toetsen, en dat is niet verwonderlijk. Wie zit er nou graag urenlang in een kamer bubbeltjes in te vullen? Oppervlakkig gezien lijken gestandaardiseerde toetsen misschien geen echte waarde te hebben, maar ze zijn niet alleen een effectieve methode om de kennis uit de lessen te meten, ze maken ook een veel objectievere en efficiëntere manier van toetsing mogelijk.
Tests zoals de SAT zijn hetzelfde voor iedereen die ze aflegt, zowel wat de inhoud van de test zelf als de testomgeving betreft, wat betekent dat ze een nauwkeurige meting van de kennis van studenten mogelijk maken.
GPA geeft niet nauwkeurig de capaciteiten van een student weer. Een “A” voor de ene persoon is bijna altijd anders dan een “A” die een ander kan hebben. In tegenstelling tot deze gedeeltelijke meetmethode, worden gestandaardiseerde toetsen gescand en door machines beoordeeld. Zo is bijvoorbeeld het cijfer voor een opstel Engels van de leraar altijd subjectief, omdat de schrijfstijl verschilt.
Een ander voordeel van staatstoetsen is de mogelijkheid om het begripsniveau van een leerling te vergelijken en te differentiëren met dat van hun school, district, staat, enz. Deze mogelijkheid om te vergelijken stelt ook ouders in staat om te bepalen naar welke school of district zij hun kinderen moeten sturen op basis van de scores van de school. Door het wijdverbreide gebruik van gestandaardiseerde tests is het veel gemakkelijker om te bepalen hoe een individu of een school het doet.
De testscores die een school behaalt zijn van vitaal belang in die zin dat zij districten en staten informatie verschaffen over de school. Als een school het minder goed doet, kan de onderwijsraad dat alleen weten aan de hand van de testscores. Dit helpt het onderwijs van de leerlingen op de eerste plaats te zetten, wat niet alleen de school en haar beoordeling, maar ook de leerlingen ten goede komt.
Het argument dat mensen met een lager inkomen zich niet kunnen voorbereiden op deze tests is volstrekt onwaar. Het College Board biedt een paar verschillende opties om te studeren voor hun tests, het verstrekken van oefentests voor de SAT en andere examens, en Khan Academy biedt negen, volledige voorbeeldtests, evenals voorbereiding op de test waarin de sterke en zwakke punten van een individu gratis worden bepaald.
Ik heb een aantal van deze programma’s uitgeprobeerd, en kan eerlijk zeggen dat ze een grote hulp bieden bij het begrijpen van en voorbereiden op deze tests. Door het hebben van monster tests die bijna identiek zijn aan die van de echte tests, het staat voor een student om effectief te peilen op wat zowel de test en testen ervaring zal zijn als het daadwerkelijk nemen van de test.
Met een groeiend aantal van deze voorbereiding middelen, hebben gestandaardiseerde tests gegroeid in toenemende mate onbevooroordeeld voor verschillende inkomensniveaus. De basis SAT zelf kost slechts ongeveer $50 dollar, en vrijstellingen van kosten zijn beschikbaar, gebaseerd op behoefte, door navraag te doen bij adviseurs of het College Board.

Nee: gestandaardiseerde testen doen er niet toe – Peyton De Winter

Gestandaardiseerde testen in hun huidige vorm zijn oneerlijk tegenover de financieel uitgedaagden, die zich geen dure tutors kunnen veroorloven om hen voor te bereiden op de moeilijke SAT en ACT assessments. Vooral nu, nu er bijna alleen nog maar naar testscores wordt gekeken om toegelaten te worden tot sommige universiteiten.
Het GPA systeem is een eerlijker manier om te beoordelen of een student toegelaten moet worden tot een universiteit. Dat wil niet zeggen dat SAT- en ACT-scores helemaal niet in aanmerking zouden mogen worden genomen, maar voor moderne normen zouden ze veel minder moeten worden gebruikt. De belangrijkste problemen met gestandaardiseerde tests zijn de hoge kosten van vergoedingen en voorbereiding, algemeen aanvaard als noodzakelijk om een goede score te halen.
Ondanks recente pogingen van het College Board om de SAT weer relevant te maken, slaagt het er nog steeds niet in om de barrière tussen studenten van verschillende financiële situaties te doorbreken. Veel studenten met een lager inkomen kunnen het zich niet veroorloven om SAT-bijlessen te betalen die tot 100 dollar per uur kunnen kosten. Studenten met een hoger inkomen kunnen zich deze luxe wel veroorloven, wat hen een oneerlijk voordeel geeft ten opzichte van andere studenten. Een studie uit 2010 door Ohio State concludeerde dat privétestvoorbereidingscursussen 30 punten aan je SAT-score kunnen toevoegen, en een privéleraar 37.

“slaagt er nog steeds niet in de barrière tussen studenten uit verschillende financiële situaties te doorbreken”

Het College Board heeft een ongelooflijk groot monopolie over het grootste deel van het onderwijssysteem, waaronder tests en lesmateriaal. De zogenaamde “non-profit” organisatie dwingt ouders enorme prijzen te betalen, alleen maar om hun kinderen goede cijfers te laten halen op een test, zodat ze naar een goede universiteit kunnen gaan waar de familie meer geld moet betalen. Het College Board zorgt ervoor dat veel gezinnen geld van hun collegegeld moeten gebruiken om zich voor te bereiden op de SAT in plaats van op de universiteit zelf.
Aan de andere kant wordt bij GPA breder gekeken naar de middelbare school ervaring van een student, waarbij verbetering wordt getoond en hoe een student gegroeid kan zijn gedurende de laatste jaren van zijn schooltijd. Het wordt ook gewogen op basis van klassen van een hoger niveau, wat kan helpen om een hoger niveau van toewijding aan leren en verantwoordelijkheid aan te tonen. Sommigen zullen zeggen dat de GPA bevooroordeeld kan zijn omdat de leraar je leuker vindt dan de anderen, maar daar staat tegenover dat sommige lessen veel moeilijker zijn dan andere. Als een leraar een beetje bevooroordeeld is, maar je volgt een AP-cursus met een onbevooroordeelde leraar, dan zou dat zeker helpen om het onbevooroordeelde te maken en het zou indrukwekkender zijn om een goed cijfer te halen.
AP-tests zouden ook een goede, onpartijdige manier kunnen zijn om naar de capaciteiten van studenten te kijken, hoewel ze erg bevooroordeeld zijn ten opzichte van studenten die meer AP-cursussen volgen. Hoewel dit misschien een systeem zou kunnen zijn dat wordt gebruikt in plaats van GPA of de SAT’s, zou het moeten worden herwerkt om ook minder bevooroordeeld te zijn ten opzichte van studenten die meer AP-cursussen volgen.

Christina Wu / Aragon Outlook

geplaatst door Vedant Gaur