Szukam mojej bratniej duszy, oczywiście

To był 2014 rok. Właśnie przeszedłem przez zerwanie i mój współlokator przekonał mnie, że Tinder to najlepszy sposób na odwrócenie mojej uwagi od całego tego smutku i złamanego serca. Najlepszym sposobem na pokonanie kogoś jest zwrócenie na siebie uwagi kogoś innego, czy coś w tym stylu, prawda?

Jestem dość pasywnym użytkownikiem. Nie odpowiadam na prawie żadne z 'Sup?’ i dziko nieodpowiednich linii podrywu. Od czasu do czasu usłyszę komplement, a potem szybko zniknę – randki online mnie przerażają, ok? – więc nie powinno być niespodzianką, że jako ktoś z 500+ dopasowaniami, spotkałem tylko dwóch w prawdziwym życiu.

Żaden z nich nie okazał się być księciem z bajki.

Pierwszego spotkałam w kawiarni. Po trzydziestu minutach nużącej rozmowy o jego wymarzonej karierze w finansach, poinformował mnie, że właściwie nie znosi kawy i zaproponował spacer, bo „nie chce musieć płacić za to drogie gówno”. Zdesperowana, żeby nie musieć spędzić kolejnej minuty na omawianiu różnych inwestycji, które chciałby kiedyś zrealizować bez kofeiny, wymyśliłam jakąś wymówkę o potrzebie nakarmienia moich nieistniejących kotów i zwiałam.

Ale on nadal czasami do mnie pisze.

Drugiego poznałam w moim ulubionym barze na uczelni. Z moją najlepszą przyjaciółką przeszukałyśmy zatłoczony parkiet w poszukiwaniu muszki z amerykańską flagą – jedynej informacji identyfikacyjnej, którą podał – zanim znalazłyśmy go przy barze. Naszym oczom ukazał się Ansel Elgort, którego najlepiej można opisać jako „bractwo”. Był o wiele za bardzo ubrany jak na tego typu bar w sobotnią noc; i wydawał się być całkiem gładkim rozmówcą. Kupił drinka, tańczyliśmy, i blisko do ostatniego wezwania, zaprosił się do post-game.

Ale, przez następną godzinę, moi przyjaciele i ja słuchaliśmy go mówić o rugby (był kapitanem drużyny!), jego kontuzji kostki (był najlepszy w drużynie, ale nie mógł teraz grać), i jego reżimie treningowym (on podnosi!).

Reguła kciuka: Jeśli mówi jak brat, wygląda jak brat, to prawdopodobnie jest bratem.

Nigdy nie przestał mówić; i co ciekawe, nigdy nie wykonał żadnego ruchu. Aż do nocy, moi przyjaciele i ja pozostaliśmy sounding board dla jego niesamowitości. Kiedy zapytaliśmy go, czy chciałby znaleźć swoich przyjaciół, nalegał, że zostanie z nami – na co on kontynuował rozmowę o sobie przez następną godzinę. Kiedy w końcu wyszedł, obiecał, że będzie w kontakcie – ale nigdy nie zadzwonił. Lubię myśleć, że jest tam i robi wielkie rzeczy w świecie rugby.

Potrzebujemy odpowiedzi.

Może to są złe przykłady. Jestem pewien, że są historie sukcesu Tindera, prawda? Mimo to czułem, że oba moje nieudane spotkania zasługują na odrobinę refleksji. Zadałem sobie pytanie: czego w ogóle szukają dwudziestokilkuletni faceci? Po co zawracać sobie głowę Tinderem? Jaki jest ich ostateczny cel?

Aby w końcu uzyskać jakieś odpowiedzi, weszłam na Tindera i zapytałam samych facetów. Zapytałam 247 z moich dopasowań: „dlaczego jesteś na Tinderze?” i, w zależności od ich odpowiedzi, kontynuowałem proszenie ich.

Odpowiedzi były wymagane. I, och, czy ich odpowiedzi nie zawiodły.

Ponieważ przygodny seks z nieznajomymi i monogamiczne związki idą w parze, prawda?

Wolę też po prostu iść tam, gdzie zabierze mnie wiatr.

Twój sarkazm kłuje w oczy, kolego.

Mówiłem wam, że to pomaga na ból złamanego serca.

Dlaczego niebo jest niebieskie? Aha, myślałem, że gramy w grę w pytania.

Dzięki za utrwalenie stereotypu strasznego Tindera, koleś.

Aww, dzięki.

Powodzenia, kolego.

To, czego nauczyłem się z tego eksperymentu, to to, że większość facetów tak naprawdę niczego nie szuka – a jeśli tak, to nie wiedzą, czego chcą.

Wszyscy po prostu chcemy, żeby ktoś okazał nam trochę uwagi, tak myślę. Happy swiping, przyjaciele.

Powiązane historie polecane przez tego pisarza:
● Użyłam tekstów piosenek Eda Sheerana jako linii czatu na Tinderze
● Poprosiłam moje mecze na Tinderze, aby powiedziały mi najlepszą i najgorszą rzecz o moim wyglądzie
● Próbowałam uwodzić facetów na Tinderze, używając 'food hack’ i to całkowicie zawiodło

.